สุภาษิต 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ หญิงฉลาดสร้างเรือนของตนขึ้น ส่วนหญิงโง่รื้อมันลงด้วยมือของตน

² คนที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าก็เดินอย่างเที่ยงตรง แต่คนที่ดูหมิ่นพระองค์ก็เดินในทางคดเคี้ยวของตน

³ วาจายโสของคนโง่นำโทษทัณฑ์มาสู่ตนเอง แต่คำพูดของคนฉลาดจะปกป้องเขาไว้

⁴ ที่ไหนไม่มีวัว ยุ้งฉางก็ว่างเปล่า แต่แรงวัวให้ผลผลิตอุดมสมบูรณ์

⁵ พยานซื่อสัตย์ไม่โกหก แต่พยานเท็จโกหกอยู่เรื่อย

⁶ คนชอบเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาแต่ไม่เคยพบ แต่ผู้ที่มีความเข้าใจก็พบความรู้ได้อย่างง่ายดาย

⁷ อย่าเฉียดใกล้คนโง่ เพราะเจ้าจะไม่พบความรู้จากปากของเขา

⁸ ปัญญาของคนฉลาดหลักแหลมคือการเข้าใจทางของตน แต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกตัวเอง

⁹ คนโง่ล้อเล่นกับความผิดบาป แต่ในหมู่คนเที่ยงธรรมมีแต่ความปรารถนาดี

¹⁰ มีแต่ใจตนเองที่รู้ถึงความขมขื่น และไม่มีใครร่วมรับรู้สันติสุขในใจ

¹¹ บ้านของคนชั่วจะถูกทำลายราบคาบ แต่เพิงของคนเที่ยงธรรมจะเจริญขึ้น

¹² มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกต้อง แต่จุดจบของทางเหล่านี้คือความตาย

¹³ แม้ขณะหัวเราะ จิตใจอาจปวดร้าว และความชื่นชมยินดีอาจจบลงด้วยความโศกเศร้า

¹⁴ คนละทิ้งความเชื่อจะถูกลงโทษอย่างสาสมเพราะทางของเขา แต่คนดีก็ได้รับบำเหน็จของตน

¹⁵ คนอ่อนต่อโลกเชื่อไปหมดทุกอย่าง แต่คนสุขุมรอบคอบรู้จักยั้งคิดในแต่ละย่างก้าว

¹⁶ คนฉลาดยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าและหลีกห่างจากความชั่ว ส่วนคนโง่หุนหันพลันแล่นแต่หลงคิดว่าตนเองมั่นคงปลอดภัย

¹⁷ คนวู่วามทำอะไรโง่ๆ และคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง

¹⁸ คนอ่อนต่อโลกรับความโง่เป็นมรดก แต่คนสุขุมรอบคอบรับความรู้เป็นมงกุฎ

¹⁹ คนชั่วจะก้มกราบลงต่อหน้าคนดี และคนเลวจะกราบลงที่ประตูรั้วของคนชอบธรรม

²⁰ คนจนนั้นแม้แต่เพื่อนบ้านก็ยังเมินหนี แต่คนร่ำรวยมีเพื่อนฝูงมากมาย

²¹ ผู้ที่ดูถูกเพื่อนบ้านก็บาป ความสุขมีแก่ผู้ที่ช่วยเหลือคนยากไร้

²² ผู้วางแผนชั่วร้ายก็หลงเตลิดไม่ใช่หรือ? แต่คนที่คิดอ่านการดีก็พบความเมตตากรุณาและความซื่อสัตย์

²³ การพากเพียรทำงานล้วนให้ผลกำไร ถ้าดีแต่พูดก็ยากจน

²⁴ ความมั่งคั่งเป็นมงกุฎของคนฉลาด แต่ความโง่ของคนโง่ก็คือความโง่

²⁵ พยานที่พูดความจริงช่วยชีวิตคน แต่พยานเท็จใส่ร้ายป้ายสี

²⁶ ผู้ที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้ามีป้อมปราการมั่นคง ซึ่งจะเป็นที่ลี้ภัยให้แก่ลูกหลานของเขา

²⁷ ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นน้ำพุแห่งชีวิต ช่วยให้คนพ้นจากบ่วงความตาย

²⁸ ศักดิ์ศรีของกษัตริย์อยู่ที่จำนวนประชากรที่จงรักภักดี ถ้าไม่มีประชาชน เจ้านายก็อยู่ไม่ได้

²⁹ ความใจเย็นเป็นคุณลักษณะที่ยิ่งใหญ่ ความใจร้อนส่งเสริมความโง่เขลา

³⁰ ใจสงบเยือกเย็นให้ชีวิตกับร่างกาย แต่ความอิจฉาริษยากัดกร่อนกระดูก

³¹ ผู้ที่รังแกคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขา แต่ผู้ที่เมตตาคนขัดสนก็ถวายเกียรติแด่พระเจ้า

³² เมื่อภัยพิบัติมาถึง คนชั่วก็ถูกโค่นล้ม แต่คนชอบธรรมลี้ภัยในพระเจ้าแม้ในความตาย

³³ สติปัญญาพักอยู่ในใจของคนที่มีวิจารณญาณ และเป็นที่ประจักษ์แจ้งแม้ในหมู่คนโง่

³⁴ ความชอบธรรมเชิดชูชาติ แต่บาปทำให้ชนชาติต่างๆ ถูกพิพากษา

³⁵ กษัตริย์โปรดปรานคนรับใช้ที่ฉลาด แต่ทรงพระพิโรธคนรับใช้ที่ไม่ได้ความ