โยบ 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ “คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้น และชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน

² เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไป เป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่

³ พระองค์ทรงจับตามองบุคคลเยี่ยงนี้หรือ? และจะทรงนำเขามาพิพากษาหรือ?

⁴ ใครเล่าสามารถเอาความบริสุทธิ์ออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์? ไม่มีสักคน!

⁵ วันเวลาของมนุษย์ถูกกำหนดไว้แล้ว พระองค์ทรงกำหนดปีเดือนของเขา พระองค์ทรงวางขอบเขตซึ่งเขาไม่อาจล่วงล้ำไปได้

⁶ ฉะนั้นขอทรงหันไปจากเขา ปล่อยเขาไว้ตามลำพัง จนกว่าเวลาของเขาจะหมดลงเหมือนคนที่ถูกจ้างมา

⁷ “อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้ ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีก และงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน

⁸ รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดิน และตอก็ผุพัง

⁹ แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำ มันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน

¹⁰ แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรง เขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร

¹¹ น้ำในทะเลสาบแห้งไป และแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด

¹² คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้น ถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมา หรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก

¹³ “ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพ และพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป! ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!

¹⁴ เมื่อคนเราตายไป เขาจะมีชีวิตอีกหรือ? ข้าพระองค์สู้เหนื่อยยากมาตลอดวันคืน ข้าพระองค์จะรอคอยการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่จะมาถึง

¹⁵ พระองค์จะตรัสเรียก และข้าพระองค์จะขานรับ พระองค์จะทรงคิดถึงพระหัตถกิจของพระองค์

¹⁶ แน่นอน พระองค์จะทรงนับย่างก้าวของข้าพระองค์ แต่ไม่นับบาปของข้าพระองค์

¹⁷ การล่วงละเมิดของข้าพระองค์จะถูกผนึกตราไว้ในถุง จะทรงปกปิดบาปของข้าพระองค์ไว้

¹⁸ “แต่เหมือนภูเขาสึกกร่อนและทลายไป และเหมือนหินถูกย้ายไปจากที่ของมัน

¹⁹ เหมือนน้ำกัดกร่อนก้อนหินและกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาดินไป พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์อย่างนั้นแหละ

²⁰ พระองค์ทรงกำราบเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ล่วงลับไป พระองค์ทรงเปลี่ยนสีหน้าของเขา แล้วทรงส่งเขาไป

²¹ แม้ลูกๆ ของเขาจะมีเกียรติ เขาก็ไม่รู้ แม้ลูกๆ ของเขาจะตกต่ำ เขาก็ไม่เห็น

²² เขารู้สึกได้แต่ความเจ็บปวดของร่างกายของตนเอง และคร่ำครวญเพื่อตนเองเท่านั้น”