โยบ 13 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ “ดวงตาของข้าได้เห็นทั้งหมดนี้ หูของข้าได้ยินและเข้าใจแล้ว

² ข้ารู้พอๆ กับท่านนั่นแหละ ไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านเลย

³ แต่ข้าอยากทูลตรงๆ ต่อองค์ทรงฤทธิ์ อยากสู้คดีกับพระเจ้า

⁴ ส่วนพวกท่านเอาความเท็จมาป้ายสีข้า ล้วนแล้วแต่เป็นหมอที่ไม่ได้ความ!

⁵ โปรดเงียบเสียเถิด! ท่านนิ่งเสียก็ยังจะนับว่าฉลาด

⁶ บัดนี้โปรดฟังคำแย้งของข้า ฟังคำอ้อนวอนจากปากข้าบ้าง

⁷ ท่านจะพูดชั่วๆ อ้างว่าพูดแทนพระเจ้าหรือ? ท่านจะพูดล่อหลอกเพื่อพระองค์หรือ?

⁸ ท่านจะแสดงความลำเอียงเข้าข้างพระองค์หรือ? จะสู้ความแทนพระเจ้าหรือ?

⁹ หากพระองค์ตรวจสอบท่าน ผลจะออกมาดีหรือเปล่า? ท่านจะตบตาพระเจ้าเหมือนตบตามนุษย์ได้หรือ?

¹⁰ พระองค์จะทรงตำหนิท่านแน่นอน หากท่านแสดงความลำเอียงอย่างลับๆ

¹¹ ท่านไม่กลัวพระเดชานุภาพของพระองค์หรือ? ไม่ยำเกรงพระองค์เลยหรือ?

¹² ภาษิตของท่านมีค่าเพียงขี้เถ้า คำแก้ต่างของท่านก็เปราะบางอย่างหม้อดิน

¹³ “เงียบเสียเถอะ ปล่อยให้ข้าพูดไป ถ้าอะไรจะเกิดกับข้าก็ให้มันเกิด

¹⁴ เหตุใดข้าจึงยอมเอาตัวเสี่ยงตาย และกำชีวิตของตัวเองไว้ในมือ?

¹⁵ แม้ว่าพระองค์ประหารข้า ข้าก็ยังจะหวังในพระองค์ แน่ทีเดียว ข้ายังคงขอสู้คดีต่อหน้าพระองค์

¹⁶ แน่นอน สิ่งนี้จะกลับกลายเป็นการช่วยกอบกู้ข้าด้วยซ้ำ เพราะไม่มีผู้ที่ไม่นับถือพระเจ้าคนใดกล้ามาสู้หน้าพระองค์หรอก!

¹⁷ ขอให้ตั้งใจฟังคำพูดของข้า ฟังให้ดีนะ

¹⁸ ข้าพร้อมแล้วที่จะสู้ความ ข้ารู้ว่าข้าจะได้รับการพิสูจน์ว่าข้าไม่ผิด

¹⁹ ใครจะตั้งข้อกล่าวหาว่าข้าผิดในเรื่องไหน? ถ้ามี ข้าจะเงียบและยอมตาย

²⁰ “ข้าแต่พระเจ้า มีสองสิ่งที่ขอโปรดประทานแก่ข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวจากพระองค์

²¹ ขอทรงยกพระหัตถ์ไปจากข้าพระองค์ และหยุดขู่เข็ญให้ข้าพระองค์ตกใจกลัว

²² แล้วทรงเรียกเถิด ข้าพระองค์จะขานรับ หรือขอให้ข้าพระองค์ทูล แล้วพระองค์ทรงตอบ

²³ ข้าพระองค์ได้ทำผิดทำบาปไปมากเท่าใด? โปรดสำแดงให้ข้าพระองค์เห็นถึงการล่วงละเมิดและบาปของข้าพระองค์

²⁴ ทำไมทรงซ่อนพระพักตร์หนีข้าพระองค์? ทำไมทรงถือว่าข้าพระองค์เป็นศัตรูของพระองค์?

²⁵ พระองค์จะทรงทรมานใบไม้ที่ปลิวตามแรงลมหรือ? จะทรงรุกไล่ฟางแห้งหรือ?

²⁶ เพราะพระองค์ทรงตั้งข้อหาหนักเล่นงานข้าพระองค์ และทรงรื้อฟื้นบาปในวัยหนุ่มของข้าพระองค์

²⁷ พระองค์ทรงตีตรวนเท้าของข้าพระองค์ไว้ ทรงเฝ้าดูทางทั้งปวงของข้าพระองค์อย่างใกล้ชิด โดยตีตราไว้ที่ส้นเท้าของข้าพระองค์

²⁸ “ดังนั้นมนุษย์จึงเสื่อมสูญไปเหมือนสิ่งที่เน่าเปื่อย เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกแมลงกัดกิน