เยเรมีย์ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ “หากชายใดหย่าขาดจากภรรยา และนางไปแต่งงานกับชายอีกคน เขาควรจะกลับไปหานางอีกหรือ? จะไม่ทำให้แผ่นดินแปดเปื้อนมลทินไปหมดหรอกหรือ? แต่เจ้าก็ใช้ชีวิตเยี่ยงโสเภณีที่มีชู้รักหลายคน บัดนี้เจ้าจะกลับมาหาเราหรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

² “จงแหงนหน้ามองบนที่สูงอันเริศร้างทั้งหลาย ดูเถิด มีที่ไหนบ้างที่เจ้าไม่ได้ไปทำตัวแปดเปื้อนด้วยการล่วงประเวณี? เจ้านั่งคอยบรรดาชู้รักอยู่ริมทาง นั่งคอยเหมือนชนเผ่าเร่ร่อนในทะเลทราย เจ้าทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน เนื่องด้วยความสำส่อนและความชั่วร้ายของเจ้า

³ ฉะนั้นฝนจึงถูกระงับเสีย และฝนฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ตกลงมา ถึงกระนั้นเจ้าก็ยังหน้าด้านเหมือนหญิงโสเภณี เจ้าไม่มียางอายเอาเสียเลย

⁴ เจ้าเพิ่งร้องทูลเราไม่ใช่หรือว่า ‘พระบิดาของข้าพระองค์ ผู้ทรงเป็นมิตรสหายมาตั้งแต่ข้าพระองค์ยังแรกรุ่น

⁵ พระองค์จะกริ้วอยู่เนืองนิตย์หรือ? พระพิโรธของพระองค์จะคงอยู่ตลอดไปหรือ?’ เจ้าพูดเช่นนี้แหละ แต่เจ้าก็ยังคงทำชั่วทุกอย่างอยู่ร่ำไป”

อิสราเอลผู้ไม่ซื่อสัตย์

⁶ ในรัชสมัยของกษัตริย์โยสิยาห์ องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเห็นสิ่งที่อิสราเอลผู้นอกใจทำหรือไม่? อิสราเอลคบชู้ด้วยการเที่ยวไปนมัสการพระต่างๆ บนภูเขาสูงทุกลูกและใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น

⁷ เราคิดว่าหลังจากที่อิสราเอลได้ทำทุกสิ่งเหล่านี้แล้ว นางจะกลับมาหาเรา แต่ก็เปล่า และยูดาห์น้องสาวผู้ไร้สัตย์ของนางก็เห็น

⁸ เราจึงทำหนังสือหย่าขาดจากอิสราเอลผู้นอกใจและไล่นางไปเพราะการคบชู้ทั้งหมดของนาง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ได้เห็นว่ายูดาห์น้องสาวผู้ไร้สัตย์ของนางไม่ขยาดกลัวเลย ยูดาห์เองก็ออกไปคบชู้ด้วย

⁹ เพราะนางเห็นว่าความเสื่อมศีลธรรมของอิสราเอลเป็นเรื่องเล็กน้อย นางจึงทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน และคบชู้โดยไปนมัสการรูปเคารพซึ่งทำจากไม้และหิน

¹⁰ ถึงขนาดนี้แล้ว ยูดาห์น้องสาวผู้ไร้สัตย์ของนางก็ยังไม่หวนกลับมาหาเราอย่างสุดใจ มีแต่เสแสร้งแกล้งทำ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

¹¹ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อิสราเอลผู้ไม่ซื่อก็ยังชอบธรรมกว่ายูดาห์ผู้ไร้สัตย์

¹² บัดนี้จงไปประกาศแก่พวกทางเหนือว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า ‘อิสราเอลผู้ไม่ซื่อเอ๋ย กลับมาเถิด เราจะไม่หน้าบึ้งใส่เจ้าอีกต่อไป เพราะเราเปี่ยมด้วยเมตตา’ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ ‘เราจะไม่โกรธขึ้งตลอดไป

¹³ เพียงแต่เจ้ายอมรับผิด ว่าเจ้าได้กบฏต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า เจ้าได้ปันใจให้พระต่างชาติทั้งหลาย ใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น และไม่ได้เชื่อฟังเรา’ ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

¹⁴ “หันกลับมาเถิด ประชากรที่ไม่ซื่อสัตย์” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “เพราะเราเป็นสามีของเจ้า เราจะเลือกสรรเจ้าคนหนึ่งจากเมืองหนึ่งและสองคนจากตระกูลหนึ่ง และจะนำเจ้ากลับมายังศิโยน

¹⁵ แล้วเราจะให้บรรดาผู้เลี้ยงซึ่งถูกใจเราแก่เจ้า ผู้ที่จะนำเจ้าด้วยความรู้และความเข้าใจ

¹⁶ เมื่อถึงเวลานั้น เมื่อเจ้ามีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองในแผ่นดินนั้น” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “ผู้คนจะไม่พูดถึง ‘หีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้า’ อีก จะไม่คิดถึง ไม่จดจำ ไม่ถวิลหา และไม่สร้างหีบพันธสัญญาขึ้นมาใหม่

¹⁷ แต่ในเวลานั้น พวกเขาจะเรียกเยรูซาเล็มว่า ‘พระบัลลังก์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า’ ประชาชาติทั้งปวงจะมาชุมนุมกันที่กรุงเยรูซาเล็มเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระนามของพระยาห์เวห์ พวกเขาจะไม่ดื้อดึงทำตามใจชั่วของตนอีกต่อไป

¹⁸ เมื่อถึงเวลานั้นพงศ์พันธุ์ยูดาห์จะสมทบกับพงศ์พันธุ์อิสราเอล พวกเขาจะรวมกันมาจากดินแดนทางเหนือ มายังดินแดนซึ่งเราได้ยกให้เป็นกรรมสิทธิ์แก่บรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลาย

¹⁹ “เราเองลั่นวาจาไว้ว่า “ ‘เรายินดีเหลือเกินที่จะปฏิบัติต่อเจ้าเยี่ยงลูก และมอบดินแดนอันน่าปรารถนาแก่เจ้า เป็นสมบัติอันงดงามที่สุดของชาติต่างๆ’ เราคิดว่าเจ้าจะเรียกเราว่า ‘พ่อ’ และจะติดตามเราโดยไม่หันหนีไปไหนอีกเลย

²⁰ แต่พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าก็ไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา เหมือนภรรยาที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อสามี” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

²¹ มีเสียงหนึ่งร่ำไห้ดังจากยอดเขาอันเปล่าเปลี่ยว เป็นเสียงร่ำไห้อ้อนวอนของชนอิสราเอล เพราะพวกเขาได้บิดเบือนวิถีทางของตน และได้ลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา

²² “กลับมาเถิด ประชากรผู้ไม่ซื่อสัตย์ เราจะรักษาเจ้าจากการหลงผิด” “แน่แล้ว ข้าพระองค์ทั้งหลายจะมาหาพระองค์ เพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย

²³ แท้จริงการกราบไหว้รูปเคารพบนเนินเขาและภูเขาต่างๆ ล้วนเป็นเรื่องหลอกลวงและไร้ประโยชน์ แท้จริงความรอดของอิสราเอล อยู่ในพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย

²⁴ ตั้งแต่ข้าพระองค์ทั้งหลายยังเยาว์วัย เทพเจ้าอันน่าอับอายเหล่านั้นได้ล้างผลาญ ผลแห่งหยาดเหงื่อแรงงานของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย ทั้งฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์ ลูกชายและลูกสาว

²⁵ ให้ข้าพระองค์ทั้งหลายนอนลงด้วยความอับอาย และเอาความอัปยศอดสูคลุมกาย ทั้งข้าพระองค์ทั้งหลายและบรรพบุรุษ ได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ตั้งแต่ข้าพระองค์ทั้งหลายยังเยาว์วัยตราบจนบัดนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้เชื่อฟังพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย”