เยเรมีย์ 20 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

เยเรมีย์และปาชเฮอร์

¹ เมื่อปุโรหิตปาชเฮอร์บุตรอิมเมอร์ ซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ดูแลพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า ได้ยินเรื่องที่เยเรมีย์กำลังเผยพระวจนะอยู่

² ก็ให้คนทุบตีผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ และจับกุมตัวใส่ขื่อคาขังไว้ที่ประตูเบนยามินด้านบนของพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า

³ เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อปาชเฮอร์มาปล่อยเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์กล่าวกับเขาว่า “ชื่อที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งให้ท่านไม่ใช่ปาชเฮอร์ แต่เป็นมาโกร์มิสสาบิบ

⁴ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ‘เราจะทำให้เจ้าเป็นที่สยดสยองทั้งแก่ตัวเจ้าเองและแก่เพื่อนฝูงทั้งปวงของเจ้า ตาของเจ้าเองจะเห็นพวกเขาล้มตายด้วยคมดาบของเหล่าศัตรู เราจะมอบยูดาห์ไว้ในเงื้อมมือกษัตริย์บาบิโลน ซึ่งจะกวาดต้อนพวกเขาไปยังบาบิโลนหรือฆ่าทิ้ง

⁵ เราจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งปวงของกรุงนี้แก่ศัตรูของพวกเขา ได้แก่ผลิตผลทั้งปวง ทรัพย์สินมีค่าและสมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ ศัตรูจะปล้นและริบไปยังบาบิโลน

⁶ ส่วนเจ้า ปาชเฮอร์และทุกคนในครัวเรือนของเจ้าจะต้องไปเป็นเชลยที่บาบิโลน ตายและฝังที่นั่น ทั้งตัวเจ้าและเพื่อนๆที่เจ้าพยากรณ์เท็จให้ฟัง’ ”

เยเรมีย์คร่ำครวญ

⁷ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกให้ตายใจ พระองค์เหนือกว่าข้าพระองค์และทรงชนะข้าพระองค์ ข้าพระองค์ถูกหัวเราะเยาะวันยังค่ำ ทุกคนเย้ยหยันข้าพระองค์

⁸ เมื่อใดที่พูด ข้าพระองค์เป็นต้องป่าวร้อง ประกาศความรุนแรงและความพินาศย่อยยับ ฉะนั้นพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทำให้ข้าพระองค์ถูกเย้ยหยันและถูกติเตียนวันยังค่ำ

⁹ แต่หากข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพระองค์จะไม่พูดถึงพระองค์ หรือไม่พูดอะไรในพระนามของพระองค์อีกต่อไป” พระดำรัสของพระองค์ในจิตใจของข้าพระองค์ ก็เป็นเหมือนไฟที่แผดเผาอยู่ในกระดูก และข้าพระองค์หมดเรี่ยวหมดแรงที่จะทนเก็บไว้ได้ ข้าพระองค์เก็บไว้ไม่ได้จริงๆ

¹⁰ ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบหนาหูว่า “ความสยดสยองอยู่รอบด้าน! ให้เรารายงานเรื่องเขา! รายงานเรื่องเขา!” เพื่อนๆ ของข้าพระองค์ คอยให้ข้าพระองค์พลาดล้ม พวกเขาพูดว่า “บางทีเขาอาจจะถูกหลอก แล้วเราจะชนะเขา และแก้แค้นเขาได้”

¹¹ แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่เคียงข้างข้าพระองค์ประหนึ่งนักรบผู้เกรียงไกร ฉะนั้นบรรดาผู้ข่มเหงข้าพระองค์จะล้มลงและไม่ชนะ พวกเขาจะล้มเหลวและอัปยศอดสู พวกเขาจะถูกตราหน้าและเสียเกียรติตลอดไป

¹² ข้าแต่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระองค์ทรงพิเคราะห์ผู้ชอบธรรม ทรงพินิจดูความคิดจิตใจ ขอโปรดให้ข้าพระองค์เห็นพระองค์ทรงแก้แค้นคนเหล่านี้ เพราะข้าพระองค์ได้มอบเรื่องราวของข้าพระองค์ไว้กับพระองค์แล้ว

¹³ จงร้องเพลงถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า! จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า! พระองค์ทรงกู้ชีวิตของผู้ขัดสน จากเงื้อมมือของคนชั่ว

¹⁴ ขอแช่งวันที่ข้าพเจ้าถือกำเนิดมา! ขออย่าให้วันที่แม่คลอดข้าพเจ้าออกมานั้นได้รับพร!

¹⁵ ขอแช่งคนที่นำข่าวไปบอกพ่อของข้าพเจ้า คนที่ทำให้พ่อของข้าพเจ้าดีใจมาก โดยบอกว่า “ท่านได้ลูกชายแล้ว!”

¹⁶ ขอให้คนนั้นเป็นเหมือนเมืองต่างๆ ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงคว่ำทลายโดยปราศจากความเมตตาสงสาร ขอให้เขาได้ยินเสียงร่ำไห้ในยามเช้า เสียงโห่ร้องทำศึกยามเที่ยงวัน

¹⁷ เนื่องจากเขาไม่ฆ่าข้าพเจ้าเสียตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ให้ท้องของแม่เป็นหลุมฝังศพของข้าพเจ้า ให้ท้องของแม่โตอยู่อย่างนั้นตลอดไป

¹⁸ ทำไมหนอข้าพเจ้าจึงออกมาจากท้องแม่ ต้องเห็นความทุกข์โศกลำเค็ญ และชีวิตหมดไปกับความอัปยศอดสู?