เยเรมีย์ 18 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

บทเรียนจากช่างปั้นหม้อ

¹ พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์ว่า

² “จงลุกขึ้นลงไปที่บ้านช่างปั้นหม้อ เราจะให้เจ้าได้ยินถ้อยคำของเราที่นั่น”

³ ข้าพเจ้าก็ไปที่บ้านช่างปั้นหม้อ เขากำลังทำงานอยู่ที่แป้น

⁴ แต่ภาชนะที่เขากำลังปั้นอยู่นั้นเสียรูปทรงอยู่ในมือของเขา เขาจึงนวดขยำเป็นก้อนและเริ่มปั้นใหม่ตามที่เขาเห็นว่าดีที่สุด

⁵ แล้วพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า

⁶ “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราทำกับเจ้าแบบเดียวกับช่างปั้นหม้อผู้นี้ไม่ได้หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าอยู่ในมือของเราเหมือนดินเหนียวที่อยู่ในมือของช่างปั้น

⁷ เมื่อใดก็ตามที่เราประกาศเกี่ยวกับชาติไหนหรืออาณาจักรไหนที่เราจะรื้อถอนและทำลาย

⁸ แล้วหากชาตินั้นซึ่งเราได้เตือนไว้หันกลับจากความชั่วร้ายของตน เราก็จะเปลี่ยนใจไม่ส่งภัยพิบัติมายังพวกเขาตามที่เราได้ตั้งใจไว้แต่แรก

⁹ และหากเราประกาศเกี่ยวกับชาติไหนหรืออาณาจักรไหนซึ่งเราจะสร้างและก่อตั้งขึ้น

¹⁰ แต่แล้วชาตินั้นอาณาจักรนั้นทำสิ่งที่ชั่วในสายตาของเราและไม่ยอมเชื่อฟังเรา เมื่อนั้นเราก็จะเปลี่ยนใจยังไม่อวยพรพวกเขาอย่างที่คิดไว้

¹¹ “ฉะนั้นจงไปเตือนชนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราเตรียมนำภัยพิบัติมายังเจ้า และมีแผนการลงโทษเจ้า ฉะนั้นเจ้าแต่ละคนจงหันจากวิถีชั่วของเจ้าและแก้ไขแนวทางกับการกระทำของเจ้า’

¹² แต่พวกเขาจะตอบว่า ‘พูดไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เราจะทำตามแผนการของเราต่อไป เราแต่ละคนจะทำตามทิฐิในใจชั่วของเรา’ ”

¹³ ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงถามดูในหมู่ชนชาติต่างๆ ใครเคยได้ยินเรื่องเช่นนี้บ้าง อิสราเอลผู้บริสุทธิ์ได้ทำ สิ่งที่เลวร้ายที่สุด?

¹⁴ หิมะเคยหายไปจากภูผาของเลบานอนหรือ? สายน้ำเย็นจากภูเขาที่ห่างไกลนั้นเคยหยุดไหลหรือ?

¹⁵ ถึงกระนั้นประชากรของเราก็ลืมเรา พวกเขาเผาเครื่องหอมถวายรูปเคารพอันไร้ค่า ซึ่งทำให้เขาสะดุดล้มในวิถีทางของตน และในหนทางโบราณ ทำให้พวกเขาต้องลงไปเดินข้างทาง บนถนนที่ไม่ได้สร้างขึ้น

¹⁶ ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้าง เป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาล ผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึง และส่ายหน้า

¹⁷ เราจะเหวี่ยงประชากรของเราให้กระจัดกระจายไปต่อหน้าศัตรูของพวกเขา เหมือนลมตะวันออกซัดฝุ่นฟุ้งกระจาย เราจะหันหลังให้พวกเขา ในเวลาแห่งภัยพิบัติของเขา”

¹⁸ พวกเขากล่าวว่า “เรามาวางแผนกำจัดเยเรมีย์กันเถอะ เพราะว่าสิ่งที่ปุโรหิตสอนจากธรรมบัญญัติ คำปรึกษาจากปราชญ์ และถ้อยคำจากผู้เผยพระวจนะจะไม่สูญหายไป ฉะนั้นให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้นของเราและอย่าใส่ใจสิ่งที่เขาพูด”

¹⁹ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงฟังข้าพระองค์ ฟังถ้อยคำของบรรดาผู้กล่าวหาข้าพระองค์!

²⁰ ควรหรือที่พวกเขาจะตอบแทนความดีด้วยความชั่ว? ถึงกระนั้นพวกเขาก็ขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์ ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ กราบทูลพระองค์เพื่อพวกเขา ให้ทรงหันเหพระพิโรธไปจากพวกเขา

²¹ ด้วยเหตุนี้ ขอให้ลูกๆ ของพวกเขาอดตาย ขอให้พวกเขาเป็นเหยื่อคมดาบ ขอให้ภรรยาของพวกเขาเป็นม่ายและถูกพรากลูกไปหมด ขอให้พวกผู้ชายของเขาถูกสังหาร ให้คนหนุ่มของพวกเขาถูกฆ่าฟันในสงคราม

²² ขอให้ได้ยินเสียงกรีดร้องจากบ้านเรือนของพวกเขา เมื่อพระองค์นำกองทหารเข้าจู่โจมพวกเขาอย่างฉับพลัน เพราะพวกเขาได้ขุดหลุมดักข้าพระองค์ และซุ่มวางกับดักตามทางของข้าพระองค์

²³ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงทราบแผนการทุกอย่างที่ เขาคบคิดกันสังหารข้าพระองค์ โปรดอย่าทรงอภัยให้พวกเขา ขออย่าทรงลบบาปทั้งหลายของเขาไปจากสายพระเนตรของพระองค์ แต่ขอให้พวกเขาถูกโค่นล้มลงต่อหน้าพระองค์ ขอทรงจัดการกับพวกเขาในเวลาแห่งพระพิโรธของพระองค์