อิสยาห์ 50 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

บาปของอิสราเอลและการเชื่อฟังของผู้รับใช้

¹ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “หนังสือหย่าของแม่เจ้าที่เราใช้ไล่นางไป อยู่ที่ไหน? หรือเราขายเจ้าไป ให้เจ้าหนี้คนไหน? ที่แท้เจ้าถูกขายไปเพราะบาปของเจ้า แม่ของเจ้าถูกไล่ออกไปเพราะการล่วงละเมิดของเจ้า

² เมื่อเรามาถึง ทำไมจึงไม่มีใครสักคน? เมื่อเราเรียก ทำไมไม่มีใครตอบ? แขนของเราสั้นเกินกว่าที่จะไถ่เจ้าหรือ? เราขาดกำลังที่จะช่วยเจ้าให้รอดหรือ? เราสั่งเพียงคำเดียว ทะเลก็แห้งเหือด เราทำให้แม่น้ำกลับกลายเป็นทะเลทราย ปลาของพวกเขาเน่าเหม็นเพราะขาดน้ำ และตายเพราะความกระหาย

³ เราเอาความมืดห่อหุ้มท้องฟ้า เอาผ้ากระสอบคลุมมันเสีย”

⁴ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประทานลิ้นที่ฝึกปรือแล้วแก่ข้าพเจ้า เพื่อจะรู้จักถ้อยคำซึ่งช่วยค้ำชูผู้อ่อนระโหย ทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุกข้าพเจ้า ทรงปลุกหูของข้าพเจ้าให้รับฟังอย่างผู้ที่พระองค์ทรงสอน

⁵ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงเปิดหูของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าไม่ได้ขัดขืน หรือถอยหนี

⁶ ข้าพเจ้ายอมหันหลังให้แก่ผู้ที่โบยตีข้าพเจ้า และเอียงแก้มให้แก่ผู้ที่ทึ้งเคราของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ได้หันหน้าหนี จากผู้ที่เย้ยหยันและถ่มน้ำลายรด

⁷ เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงช่วยข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่อัปยศอดสู ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงตั้งหน้าไว้ประหนึ่งหินเหล็กไฟ และรู้ว่าตัวเองจะไม่ต้องอับอาย

⁸ พระองค์ผู้ทรงพิสูจน์ว่าข้าพเจ้าเป็นฝ่ายถูกนั้นอยู่ใกล้ แล้วใครจะมาฟ้องร้องข้าพเจ้า? ให้เรามาประจันหน้ากัน! ใครเป็นโจทก์ของข้าพเจ้า? ให้เขามาเผชิญหน้ากับข้าพเจ้า!

⁹ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตนี่แหละทรงช่วยข้าพเจ้า ใครที่ไหนจะตัดสินโทษข้าพเจ้า? พวกเขาจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า และถูกตัวแมลงกินหมด

¹⁰ ใครบ้างในพวกท่านที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อฟังถ้อยคำผู้รับใช้ของพระองค์? ผู้ที่ดำเนินในความมืด ผู้ที่ไม่มีแสงสว่าง จงวางใจในพระนามของพระยาห์เวห์ และพึ่งพิงพระเจ้าของตน

¹¹ แต่บัดนี้เจ้าทุกคนที่จุดไฟ ผู้ชูคบไฟลุกโชติช่วงให้ตัวเอง จงไปเดินอยู่ในแสงสว่างจากไฟของเจ้า จากคบไฟที่เจ้าจุดโชติช่วง สิ่งที่เจ้าจะได้รับจากมือของเรา คือ เจ้าจะนอนลงในความทุกข์ทรมาน