อิสยาห์ 16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ จงส่งลูกแกะมาเป็นเครื่องบรรณาการ แด่ผู้ครอบครองดินแดน ส่งมาจากเสลา ข้ามถิ่นกันดาร มายังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน

² บรรดาผู้หญิงของโมอับ ถูกปล่อยไว้ริมตลิ่งของแม่น้ำอารโนน เหมือนนกกระพือปีก ซึ่งถูกผลักจากรัง

³ “โปรดให้คำปรึกษา และช่วยตัดสินใจ ในยามเที่ยงวันโปรดให้ร่มเงา ดั่งยามค่ำคืน โปรดให้ที่ซ่อนแก่ผู้หนีภัย อย่าทรยศหักหลังผู้ลี้ภัย

⁴ ขอให้ผู้ลี้ภัยชาวโมอับพักอยู่กับท่าน ขอเป็นที่พักพิงให้พวกเขาพ้นจากผู้ทำลาย” ผู้กดขี่จะถึงจุดจบ และความพินาศย่อยยับจะยุติลง ผู้กดขี่ข่มเหงจะหมดสิ้นไปจากดินแดน

⁵ ราชบัลลังก์หนึ่งจะได้รับการสถาปนาขึ้นด้วยความรัก ผู้หนึ่งจากวงศ์วานของดาวิด จะนั่งบนบัลลังก์นั้นด้วยความซื่อสัตย์ เป็นผู้ตัดสินอย่างยุติธรรม และส่งเสริมความชอบธรรม

⁶ เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับ ความอวดดี ความจองหอง ความเย่อหยิ่ง และความโอหัง แต่คำโอ้อวดของโมอับก็ว่างเปล่า

⁷ ฉะนั้นชาวโมอับจึงพากันร่ำไห้ให้กับแผ่นดินโมอับ และร้องไห้คร่ำครวญให้แก่ผู้คนของคีร์หะเรเสท

⁸ ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็เหี่ยวเฉา เช่นเดียวกับเถาองุ่นของสิบมาห์ บรรดาผู้ครอบครองชาติต่างๆ ได้เหยียบย่ำเถาองุ่นที่ดีที่สุด ซึ่งครั้งหนึ่งเคยงอกงามไปถึงยาเซอร์ แพร่ขยายไปถึงถิ่นกันดาร แตกหน่อผลิผล ไปไกลถึงทะเล

⁹ ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้ ให้กับเถาองุ่นแห่งสิบมาห์ เฮชโบนเอ๋ย เอเลอาเลห์เอ๋ย เราหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนเปียกชุ่ม! เสียงโห่ร้องยินดีเมื่อรวบรวมผลไม้สุกงอม และเมื่อเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ธัญญาหารของเจ้านั้นก็เงียบไปแล้ว

¹⁰ ความรื่นเริงยินดีสูญสิ้นไปจากสวนผลไม้ ไม่มีใครร้องเพลงหรือโห่ร้องในไร่องุ่น ไม่มีใครย่ำองุ่นที่บ่อย่ำเหล้าองุ่นอีกต่อไป เพราะเราได้ยุติเสียงโห่ร้องนั้นแล้ว

¹¹ ดวงใจของเราคร่ำครวญเพื่อโมอับดั่งเสียงพิณ ส่วนลึกของจิตใจอาลัยคีร์หะเรเสท

¹² เมื่อโมอับขึ้นไปยังสถานบูชาบนที่สูง ก็เหนื่อยเปล่า เมื่อขึ้นไปสวดวิงวอนที่เทวสถาน ก็เปล่าประโยชน์

¹³ องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสเกี่ยวกับโมอับไว้เช่นนี้แหละ

¹⁴ บัดนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ภายในสามปี ตามปีของสัญญาว่าจ้างแรงงาน ความโอ่อ่าตระการและประชากรทั้งปวงของโมอับจะถูกเหยียดลง และผู้ที่รอดชีวิตอยู่ก็มีน้อยคนและอ่อนระโหยโรยแรง”