โฮเชยา 11 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

ความรักของพระเจ้าต่ออิสราเอล

¹ “เมื่ออิสราเอลยังเด็กอยู่ เรารักเขา เราเรียกบุตรของเราออกจากอียิปต์

² แต่ยิ่งเราเรียกอิสราเอลมากเท่าใด พวกเขายิ่งไกลห่างจากเรามากเท่านั้น พวกเขาถวายเครื่องบูชาแก่พระบาอัล และเผาเครื่องหอมถวายรูปปั้นต่างๆ

³ เรานี่แหละสอนให้เอฟราอิมหัดเดิน เราโอบอุ้มพวกเขาไว้ในอ้อมแขน แต่พวกเขาไม่ตระหนัก ว่าเรานี่แหละเป็นผู้รักษาพวกเขาให้หาย

⁴ เรานำพวกเขาด้วยสายใยแห่งความเมตตา และด้วยพันธะแห่งความรัก เราปลดแอกจากคอของพวกเขา และก้มลงมาป้อนอาหารพวกเขา

⁵ “พวกเขาจะไม่กลับไปยังอียิปต์หรือ และอัสซีเรียจะไม่ปกครองพวกเขาหรือ ในเมื่อพวกเขาไม่ยอมกลับใจ?

⁶ ดาบทั้งหลายจะกวัดแกว่งอยู่ในเมืองต่างๆ ของพวกเขา จะทำลายดาลประตูของพวกเขา และทำให้แผนการต่างๆ ของพวกเขาจบสิ้นลง

⁷ ประชากรของเราตั้งใจทิ้งเราไป แม้ว่าพวกเขาจะร้องทูลต่อเราผู้สูงสุด เราก็จะไม่เชิดชูพวกเขาเลย

⁸ “เอฟราอิมเอ๋ย เราจะปล่อยเจ้าหลุดมือไปได้อย่างไร? อิสราเอลเอ๋ย เราจะยอมปล่อยเจ้าไปได้อย่างไร? เราจะปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนอัดมาห์ได้หรือ? เราจะทำให้เจ้าเหมือนเศโบยิมได้อย่างไร? จิตใจที่อยู่ภายในเราก็เปลี่ยนไป ความเมตตาเอ็นดูของเราก็ได้รับการปลุกขึ้น

⁹ เราจะไม่ลงโทษเจ้าตามความโกรธอันรุนแรงของเรา หรือหันมาทำลายล้างเอฟราอิมอีก เพราะเราเป็นพระเจ้า ไม่ใช่มนุษย์ เป็นองค์บริสุทธิ์ท่ามกลางเจ้า เราจะไม่มาด้วยความโกรธ

¹⁰ เขาจะติดตามองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงเปล่งพระสุรเสียงดุจราชสีห์ เมื่อพระองค์ทรงเปล่งเสียงกึกก้อง ลูกๆ ของพระองค์จะสั่นสะท้านกลับมาจากทางตะวันตก

¹¹ เขาจะรีบรุดตัวสั่น มาจากอียิปต์เหมือนนก และมาจากอัสซีเรียเหมือนนกพิราบ เราจะพาพวกเขากลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนอีก” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

บาปของอิสราเอล

¹² เอฟราอิมล้อมกรอบเราด้วยคำโกหก พงศ์พันธุ์อิสราเอลห้อมล้อมเราด้วยการหลอกลวง และยูดาห์ดื้อด้านแม้แต่กับพระเจ้า ซึ่งเป็นองค์บริสุทธิ์ผู้ซื่อสัตย์