ฮาบากุก 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ พระดำรัสที่ผู้เผยพระวจนะฮาบากุกได้รับ

คำร้องทุกข์ของฮาบากุก

² ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์จะต้องร้องทูลขอความช่วยเหลือนานเพียงใด พระองค์จึงจะทรงสดับฟัง? หรืออีกนานเพียงใดที่ต้องร้องต่อพระองค์ว่า “โหดร้าย!” แต่พระองค์ไม่ทรงมาช่วย?

³ เหตุใดพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์มองดูความอยุติธรรม? เหตุใดพระองค์ทรงทนต่อความผิด? ความพินาศและความโหดร้ายอยู่ต่อหน้าต่อตาข้าพระองค์ มีการต่อสู้และแก่งแย่งกันมากมาย

⁴ ฉะนั้นกฎหมายจึงเป็นอัมพาต และความยุติธรรมไม่ปรากฏ คนชั่วล้อมกรอบคนชอบธรรม จนความยุติธรรมถูกบิดเบือนไป

คำตอบขององค์พระผู้เป็นเจ้า

⁵ พระเจ้าตรัสว่า “จงมองและคอยเฝ้าดูชนชาติต่างๆ แล้วจงประหลาดใจอย่างที่สุด เพราะเรากำลังจะทำบางสิ่งในสมัยของเจ้า ซึ่งถึงแม้มีใครบอก เจ้าก็จะไม่เชื่อ

⁶ เรากำลังจะให้ชาวบาบิโลนมีอำนาจขึ้นมา พวกเขาเป็นชนชาติที่โหดร้ายและเลือดร้อน ซึ่งกรีธาทัพไปทั่วโลก เพื่อยึดครองดินแดนที่ไม่ใช่ของตน

⁷ พวกเขาเป็นชนชาติที่ใครๆ ก็ขยาดและหวาดกลัว พวกเขาถือเอาตนเองเป็นกฎหมาย แสวงหาเกียรติยศให้ตนเอง

⁸ ม้าของเขาปราดเปรียวยิ่งกว่าเสือดาว ดุร้ายยิ่งกว่าหมาป่ายามพลบค่ำ กองทหารม้าของเขาควบตะบึงมา พลม้าของเขามาจากแดนไกล พวกเขาเหินมาดุจนกอินทรีโฉบมาขย้ำเหยื่อ

⁹ พวกเขาทุกคนมุ่งก่อความรุนแรง ฝูงชนของพวกเขารุกเข้ามาเหมือนพายุทะเลทราย และกวาดต้อนเชลยไปเหมือนเม็ดทราย

¹⁰ เขาเย้ยหยันกษัตริย์ และเสียดสีเจ้าบ้านผ่านเมือง พวกเขาหัวเราะเยาะเมืองที่มีป้อมปราการทั้งปวง พวกเขาก่อเชิงเทินดินและเข้ายึดเมือง

¹¹ แล้วพวกเขาก็กรีธาทัพผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนลม แล้วมุ่งหน้าต่อไป พวกเขาเป็นคนผิด ซึ่งถือพละกำลังของตนเป็นพระเจ้า”

คำร้องทุกข์ครั้งที่สองของฮาบากุก

¹² ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงดำรงอยู่ตั้งแต่นิรันดร์กาลไม่ใช่หรือ? ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ องค์บริสุทธิ์ของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่ตาย ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงแต่งตั้งพวกเขาให้ดำเนินการตามคำพิพากษา ข้าแต่องค์พระศิลา พระองค์ทรงบัญชาให้พวกเขามาลงโทษ

¹³ พระเนตรของพระองค์บริสุทธิ์เกินกว่าจะมองดูความชั่ว พระองค์ไม่ทรงสามารถทนต่อความผิดได้ แล้วเหตุใดพระองค์ทรงทนต่อคนทรยศ? เหตุใดพระองค์ทรงเงียบอยู่ ขณะที่คนชั่วร้ายกลืนกินคนที่ชอบธรรมกว่าตัวเขา?

¹⁴ พระองค์ทรงทำให้มนุษย์เป็นเหมือนปลาในทะเล เหมือนบรรดาสัตว์ในทะเลที่ไม่มีใครปกครอง

¹⁵ ศัตรูผู้ชั่วร้ายได้เกี่ยวพวกเขาขึ้นมาด้วยเบ็ด จับพวกเขาด้วยแห และรวบรวมพวกเขาขึ้นมาด้วยอวน ดังนั้นศัตรูผู้นั้นจึงปีติยินดี

¹⁶ ฉะนั้นเขาจึงถวายเครื่องบูชาแก่แหของเขา และเผาเครื่องหอมแก่อวนของตน เพราะแหของเขาทำให้เขาอยู่อย่างหรูหรา และสำราญกับอาหารที่เลือกสรรมาแล้วอย่างดีเลิศ

¹⁷ แล้วเขาจะแกะสิ่งที่จับได้ออกมาจากแห ทำลายชาติต่างๆ อย่างไร้ความเมตตาต่อไปหรือ?