ยะเอศเคล 7 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

จุดจบมาถึงแล้ว

¹ พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า

² “บุตรมนุษย์เอ๋ย พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสแก่ดินแดนอิสราเอลดังนี้ว่า “ ‘จุดจบ! จุดจบ มาเหนือสี่มุมของแผ่นดินแล้ว

³ วาระสุดท้ายมาถึงเจ้าแล้ว เราจะระบายความโกรธลงเหนือเจ้า เราจะพิพากษาเจ้าตามความประพฤติของเจ้าและจะตอบแทนการกระทำอันน่าชิงชังทั้งสิ้นของเจ้า

⁴ เราจะไม่เหลียวแลเจ้าด้วยความเอ็นดูสงสาร หรือไว้ชีวิตเจ้า เราจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับความประพฤติ และการกระทำอันน่าชิงชังในหมู่พวกเจ้าอย่างแน่นอน แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’

⁵ “พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า “ ‘ภัยพิบัติ! ภัยพิบัติอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน! มันจะมาถึง!

⁶ จุดจบมาถึงแล้ว! จุดจบมาถึงแล้ว! มันก่อตัวขึ้นมาเล่นงานเจ้า มันมาถึงแล้ว!

⁷ ความพินาศมาเหนือเจ้า เหนือเจ้าผู้อาศัยอยู่ในดินแดน ถึงเวลาแล้ว! วันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว! บนภูเขาทั้งหลายจะมีแต่ความโกลาหลอลหม่าน ไม่ใช่ความชื่นชมยินดี

⁸ เรากำลังจะระบายโทสะลงเหนือเจ้า และระบายความโกรธต่อเจ้า เราจะพิพากษาเจ้าตามความประพฤติของเจ้า และจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับการกระทำอันน่าชิงชังทั้งสิ้นของเจ้า

⁹ เราจะไม่เหลียวแลเจ้าด้วยความเอ็นดูสงสาร หรือไว้ชีวิตเจ้า เราจะตอบแทนเจ้าให้สาสมกับความประพฤติ และการกระทำอันน่าชิงชังในหมู่พวกเจ้า เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์นี่แหละที่ลงโทษพวกเจ้า

¹⁰ “ ‘วันนั้นมาถึงแล้ว! มันมาถึงแล้ว! หายนะปะทุขึ้นแล้ว ไม้เรียวผลิดอกแล้ว และความหยิ่งยโสก็เบ่งบาน!

¹¹ ความทารุณก็เติบโต เป็นไม้เรียวเพื่อลงโทษความชั่วร้าย ไม่มีใครในชนชาตินั้น ไม่มีสักคนในฝูงชนนั้น ไม่มีทรัพย์สมบัติ หรือสิ่งมีค่าเหลืออยู่เลย

¹² เวลานั้นมาถึงแล้ว! วันนั้นมาถึงแล้ว! อย่าให้ผู้ซื้อลิงโลด อย่าให้ผู้ขายเศร้าโศก เพราะพระพิโรธอยู่เหนือกลุ่มชนทั้งหมด

¹³ ผู้ขายจะไม่ได้รับที่ดิน ซึ่งขายไปกลับคืนมาเป็นของตน ตราบเท่าที่ทั้งสองฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ เพราะนิมิตเกี่ยวกับกลุ่มชนทั้งหมด จะไม่ผันแปร เนื่องจากบาปทั้งหลายของพวกเขา จึงไม่มีแม้สักคนจะรักษาชีวิตของตนไว้ได้

¹⁴ “ ‘แม้พวกเขาเป่าแตร และเตรียมทุกสิ่งไว้พร้อมสรรพ แต่ก็จะไม่มีใครออกรบเลย เพราะโทสะของเราตกอยู่แก่กลุ่มชนทั้งหมด

¹⁵ นอกกรุงคือสงคราม ในกรุงคือโรคระบาดและการกันดารอาหาร ผู้ที่อยู่ในท้องทุ่ง ก็ตายเพราะสงคราม ส่วนผู้ที่อยู่ในกรุง ก็ถูกกลืนกินเพราะการกันดารอาหารและโรคระบาด

¹⁶ คนทั้งปวงที่หนีรอดชีวิตไปได้ จะหนีไปอยู่ตามภูเขา เหมือนนกพิราบตามหุบเขา พวกเขาจะร้องครวญคราง เพราะบาปของตน

¹⁷ มือทุกมือจะอ่อนเปลี้ย และเข่าทุกเข่าจะอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ

¹⁸ พวกเขาจะสวมใส่ผ้ากระสอบ และนุ่งห่มความอกสั่นขวัญแขวน ทุกใบหน้าจะถูกปิดด้วยความอัปยศอดสู และทุกศีรษะจะถูกโกน

¹⁹ “ ‘พวกเขาจะโยนเงินทิ้งตามถนน ทองของพวกเขาจะมีค่าเท่ากับสิ่งโสโครก เงินและทองของพวกเขา จะไม่สามารถช่วยเขาให้รอดได้ ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า มันจะไม่ช่วยแก้หิว หรือช่วยให้อิ่มท้อง เพราะมันทำให้พวกเขาสะดุดล้มลงในความบาป

²⁰ พวกเขาภูมิใจในเพชรพลอยอันงดงามของตน และใช้มันทำรูปเคารพอันน่าชิงชัง พวกเขาใช้มันทำเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ ดังนั้นเราจะเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็นมลทินกับพวกเขา

²¹ เราจะยกความมั่งคั่งของพวกเขาให้เป็นของปล้นแก่คนต่างชาติ ให้เป็นของเชลยแก่คนชั่วร้ายบนโลก ผู้ที่จะทำให้มันเป็นมลทิน

²² เราจะเบือนหน้าหนีจากประชากร และโจรจะย่ำยีสถานที่ที่เรารัก พวกมันจะเข้ามา และจะทำให้ที่นั่นเป็นมลทิน

²³ “ ‘จงเตรียมโซ่ตรวน! เพราะแผ่นดินนองเลือด และกรุงนี้เต็มไปด้วยความโหดร้ายทารุณ

²⁴ เราจะนำประชาชาติที่ชั่วร้ายที่สุด มาครอบครองบ้านเรือนของพวกเขา เราจะยุติความหยิ่งยโสของผู้มีอำนาจ และสถานนมัสการของพวกเขาจะถูกทำให้เป็นมลทิน

²⁵ เมื่อความหวาดหวั่นพรั่นพรึงมาถึง พวกเขาจะแสวงหาสันติภาพแต่ก็ไร้ประโยชน์

²⁶ หายนะโหมกระหน่ำเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า และมีข่าวลือระลอกแล้วระลอกเล่า พวกเขาจะพยายามหานิมิตจากผู้เผยพระวจนะ คำสอนของปุโรหิตจากบทบัญญัติจะหมดไป คำปรึกษาของบรรดาผู้อาวุโสจะสูญสิ้นไป

²⁷ กษัตริย์จะคร่ำครวญ เจ้านายจะคลุมกายด้วยความสิ้นหวัง และประชาชนจะมือไม้สั่น เราจะจัดการกับพวกเขาตามความประพฤติของพวกเขา และเราจะพิพากษาพวกเขาตามมาตรฐานของพวกเขา เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’ ”