ปัญญาจารย์ 12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹ เจ้าจงระลึกถึงพระผู้สร้างของเจ้า ตลอดวันเวลาที่เจ้ายังเยาว์วัย ก่อนยามทุกข์ลำเค็ญจะมาถึง และปีเดือนเหล่านั้นใกล้เข้ามา เมื่อเจ้าจะพูดว่า “ฉันไม่เห็นชื่นชมอะไรในชีวิต”

² ก่อนดวงอาทิตย์และแสงสว่าง ดวงจันทร์และดวงดาวจะมืดมัวลง ก่อนเมฆจะหวนกลับมาภายหลังฝน

³ เมื่อคนเฝ้าเรือนตัวสั่น และชายฉกรรจ์ค้อมตัวลง เมื่อคนโม่แป้งหยุดโม่เพราะเหลืออยู่ไม่กี่คน และบรรดาผู้ที่มองผ่านหน้าต่างเริ่มมองเห็นไม่ชัด

⁴ เมื่อประตูที่เปิดสู่ถนนนั้นถูกปิดไป และเสียงโม่เบาลง เมื่อคนเราตื่นขึ้นยามแว่วเสียงนกร้อง แต่เสียงเพลงทั้งปวงของพวกมันก็แผ่วลง

⁵ เมื่อคนเรากลัวความสูง และกลัวภัยอันตรายในท้องถนน เมื่อต้นอัลมอนด์ผลิดอก ตั๊กแตนลากขาเดินไป และความปรารถนาไม่ถูกปลุกเร้าอีกต่อไป เมื่อนั้นมนุษย์ก็ไปสู่บ้านนิรันดร์ของตน และคนไว้ทุกข์เดินไปตามถนน

⁶ จงระลึกถึงพระองค์ ก่อนที่สายเงินจะขาดผึง หรือชามทองคำจะแตก ก่อนที่คนโทจะแหลกละเอียดที่น้ำพุ หรือล้อหักเสียที่บ่อน้ำ

⁷ เมื่อนั้นธุลีดินจะกลับคืนสู่แผ่นดินที่มันจากมา และจิตวิญญาณกลับคืนสู่พระเจ้าผู้ประทานให้

⁸ ปัญญาจารย์กล่าวว่า “อนิจจัง! อนิจจัง! ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง!”

บทสรุป

⁹ ปัญญาจารย์นั้นไม่เพียงแต่เฉลียวฉลาด แต่ยังถ่ายทอดความรู้ให้แก่ประชาชนอีกด้วย เขาใคร่ครวญ ค้นคว้า และรวบรวมสุภาษิตต่างๆ ไว้ให้เป็นระบบ

¹⁰ เขาเสาะหาถ้อยคำที่เหมาะเจาะ สิ่งที่เขาเขียนนั้นเที่ยงตรงและเป็นจริง

¹¹ วาจาของปราชญ์เหมือนประตัก ประมวลภาษิตของเขาเหมือนตะปูตรึงแน่น ซึ่งองค์พระผู้เลี้ยงประทานให้

¹² ลูกเอ๋ย จงระวังสิ่งที่ต่อเติมเสริมแต่งไปกว่านั้น จะทำหนังสือมากๆ ก็ไม่มีจบสิ้นและเรียนมากก็เหนื่อยกาย

¹³ บัดนี้ก็ได้ฟังกันมาหมดสิ้นแล้ว บทสรุปก็คือ จงยำเกรงพระเจ้าและรักษาพระบัญญัติของพระองค์ เพราะนี่เป็นหน้าที่ทั้งหมดของมนุษย์

¹⁴ เพราะพระเจ้าจะทรงพิพากษาการกระทำทุกอย่าง รวมถึงทุกสิ่งที่ปกปิดไว้ ไม่ว่าดีหรือชั่ว