2พงศ์กษัตริย์ 19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

คำพยากรณ์ว่ากรุงเยรูซาเล็มจะได้รับการช่วยกู้

¹ เมื่อกษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงได้ยินเช่นนั้นก็ทรงฉีกฉลองพระองค์ สวมผ้ากระสอบ แล้วเสด็จเข้าสู่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า

² พระองค์ทรงใช้เจ้ากรมวังเอลียาคิม ราชเลขาเชบนา และบรรดาปุโรหิตอาวุโส ให้ไปพบผู้เผยพระวจนะอิสยาห์บุตรอาโมศ ทุกคนล้วนสวมชุดผ้ากระสอบ

³ พวกเขากล่าวกับอิสยาห์ว่า “เฮเซคียาห์ตรัสดังนี้ว่า วันนี้เป็นวันแห่งความทุกข์ระทม การประณามหยามเหยียด และความอับอาย เหมือนเมื่อทารกพร้อมจะเกิด แต่ผู้เป็นแม่ไม่มีแรงจะเบ่งออกมา

⁴ บางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงได้ยินทุกถ้อยคำของแม่ทัพ ซึ่งกษัตริย์อัสซีเรียเจ้านายของเขาใช้ให้มาหมิ่นประมาทพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ และพระองค์จะทรงลงโทษเขาเนื่องด้วยถ้อยคำที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงได้ยินนั้น ดังนั้นขอโปรดอธิษฐานเผื่อพวกเราที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือนี้ด้วยเถิด”

⁵ เมื่อข้าราชบริพารของกษัตริย์เฮเซคียาห์มาพบอิสยาห์

⁶ อิสยาห์ก็กล่าวกับพวกเขาว่า “จงไปบอกนายของท่านว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า อย่ากลัวสิ่งที่ได้ยิน คือถ้อยคำซึ่งลูกน้องของกษัตริย์อัสซีเรียได้หมิ่นประมาทเรา

⁷ จงฟังเถิด! เราจะบันดาลวิญญาณอย่างหนึ่งในตัวเขา เพื่อเมื่อเขาได้ยินรายงานบางอย่าง เขาจะกลับไปยังประเทศของตน และเราจะให้เขาตายด้วยดาบที่นั่น’ ”

⁸ ฝ่ายแม่ทัพอัสซีเรียได้ข่าวว่ากษัตริย์ของตนเสด็จออกจากลาคีชแล้ว ก็ถอนทัพไปและพบพระองค์กำลังรบอยู่กับเมืองลิบนาห์

⁹ แล้วเซนนาเคอริบได้รับรายงานว่า ทีรหะคาห์กษัตริย์ชาวคูชแห่งอียิปต์ยกทัพจะมาสู้รบกับพระองค์ ดังนั้นพระองค์จึงทรงส่งคนกลับมาแจ้งเฮเซคียาห์ว่า

¹⁰ “จงไปบอกกษัตริย์เฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ดังนี้ว่า อย่ายอมให้พระเจ้าซึ่งเจ้าพึ่งพานั้นหลอกลวงเจ้าเมื่อพระองค์ตรัสว่า ‘เยรูซาเล็มจะไม่ตกอยู่ในมือกษัตริย์อัสซีเรีย’

¹¹ เจ้าก็รู้ดีว่าบรรดากษัตริย์อัสซีเรียได้ทำอะไรแก่ประเทศทั้งปวงบ้าง กษัตริย์เหล่านั้นได้ทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างราบคาบ แล้วเจ้าจะได้รับการช่วยกู้หรือ?

¹² บรรดาพระของชนชาติต่างๆ ที่บรรพบุรุษของเราได้ทำลายล้างไปนั้นได้ช่วยกอบกู้พวกเขาไว้หรือ อย่างพระทั้งหลายของโกซาน ฮาราน เรเซฟ และชาวเอเดนในเทลอัสสาร์?

¹³ ไหนล่ะกษัตริย์ฮามัท กษัตริย์อารปัด กษัตริย์เสฟารวาอิม เฮนา และอิฟวาห์?”

คำอธิษฐานของเฮเซคียาห์

¹⁴ เมื่อเฮเซคียาห์ทรงรับสาส์นฉบับนี้และอ่านจบ ก็เสด็จไปยังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและทรงคลี่สาส์นนั้นออกต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า

¹⁵ แล้วเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลผู้ประทับอยู่บนพระที่นั่งระหว่างเครูบ พระองค์ผู้เดียวทรงเป็นพระเจ้าเหนือมวลอาณาจักรของโลก พระองค์ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก

¹⁶ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับฟัง ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงทอดพระเนตรและสดับฟังถ้อยคำซึ่งเซนนาเคอริบส่งมาสบประมาทพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่

¹⁷ “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นความจริงที่ว่าบรรดากษัตริย์อัสซีเรียได้ทำลายล้างประชาชาติเหล่านั้นและแผ่นดินของพวกเขา

¹⁸ และได้เผาทำลายพระของพวกเขาทิ้งเพราะพระเหล่านั้นไม่ใช่พระเจ้า เป็นเพียงแต่ไม้และหินที่ทำขึ้นด้วยมือมนุษย์

¹⁹ บัดนี้ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากเงื้อมมือของเขา เพื่อมวลอาณาจักรในโลกนี้จะได้รู้ว่าพระยาห์เวห์พระองค์แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นทรงเป็นพระเจ้า”

อิสยาห์พยากรณ์ว่าเซนนาเคอริบจะล่มจม

²⁰ จากนั้นอิสยาห์บุตรอาโมศจึงให้นำความมาทูลเฮเซคียาห์ว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เราได้ยินคำอธิษฐานของเจ้าเรื่องกษัตริย์เซนนาเคอริบแห่งอัสซีเรียแล้ว

²¹ องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสถึงเขาดังนี้ว่า “ ‘ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน ดูหมิ่นเจ้าและเยาะเย้ยเจ้า ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม ส่ายหน้าเมื่อเจ้าเตลิดหนี

²² ใครนะที่เจ้าเย้ยหยันและลบหลู่? เจ้าขึ้นเสียง และทำตาหยิ่งยโสใส่ใคร? ก็องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะสิ!

²³ เจ้าใช้ผู้สื่อสารของเจ้า มากล่าววาจาลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้า และเจ้าได้กล่าวว่า “ด้วยรถม้าศึกมากมายของข้า ข้าได้ขึ้นไปถึงบรรดายอดเขาสูง สู่สุดยอดแห่งเลบานอน ข้าได้โค่นบรรดาสนซีดาร์ที่สูงที่สุด และต้นสนที่ดีเยี่ยมที่สุด ข้าได้เข้าไปถึงส่วนลึกที่สุด คือป่าอันอุดมที่สุด

²⁴ ข้าได้ขุดบ่อน้ำหลายบ่อในต่างแดน และดื่มน้ำที่นั่น ด้วยส้นเท้าของข้า ลำธารทั้งหลายของอียิปต์ก็แห้งเหือด”

²⁵ “ ‘เจ้าไม่เคยได้ยินเลยหรือ? เราได้บัญชาไว้ตั้งนานมาแล้ว เราได้วางแผนไว้ตั้งแต่อดีต และบัดนี้เราก็ทำให้เป็นไปตามนั้น คือให้เจ้าพิชิตเมืองป้อมปราการทั้งหลาย ทำให้กลายเป็นกองหิน

²⁶ ชาวเมืองเหล่านั้นหมดอำนาจ ถดถอยและอับอาย พวกเขาเหมือนพืชในทุ่งนา เหมือนหน่ออ่อนเขียวสด เหมือนหญ้างอกขึ้นบนหลังคา ถูกแดดแผดเผาก่อนจะโตขึ้นมา

²⁷ “ ‘แต่เรารู้จักเจ้าดี ไม่ว่าความเป็นมาหรือความเป็นไปของเจ้า และรู้ที่เจ้าฉุนเฉียวใส่เรา

²⁸ เพราะเจ้าเกรี้ยวกราดใส่เรา และวาจาโอหังของเจ้าเข้าหูเรา เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวจมูกของเจ้า และเอาบังเหียนใส่ปากของเจ้า และเราจะทำให้เจ้าหันกลับไป ตามเส้นทางที่เจ้ามา’

²⁹ “เฮเซคียาห์เอ๋ย นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือ “ปีนี้เจ้าจะกินพืชพันธุ์ที่งอกขึ้นเอง และปีที่สองก็จะกินพืชพันธุ์ที่ออกผลตามมา แต่ในปีที่สาม จงหว่านและเก็บเกี่ยว จงทำสวนองุ่นและกินผลของมัน

³⁰ ประชากรยูดาห์ที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือนั้น จะหยั่งรากและเกิดผลอีกครั้งหนึ่ง

³¹ เพราะจะมีคนที่เหลือรอดอยู่หยิบมือหนึ่งมาจากเยรูซาเล็ม และผู้รอดชีวิตกลุ่มหนึ่งจะมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะกระทำให้สำเร็จตามนี้

³² “ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงกษัตริย์อัสซีเรียดังนี้ว่า “เขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้ หรือยิงธนูที่นี่ เขาจะไม่มาถือโล่อยู่หน้าเมือง หรือสร้างเชิงเทินล้อมโจมตีมัน

³³ เขามาทางไหนก็จะกลับไปทางนั้น เขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

³⁴ เราจะปกป้องและช่วยเมืองนี้ไว้ เพื่อเห็นแก่เราเองและเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา”

³⁵ ในคืนนั้นเองทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ออกไปประหารคนในค่ายอัสซีเรีย 185,000 คน วันรุ่งขึ้นเมื่อผู้คนตื่นขึ้นก็เห็นซากศพเกลื่อนกลาด!

³⁶ กษัตริย์เซนนาเคอริบแห่งอัสซีเรียจึงทรงให้รื้อค่าย และถอนทัพกลับไปยังเมืองนีนะเวห์และประทับอยู่ที่นั่น

³⁷ วันหนึ่งขณะที่ทรงนมัสการอยู่ในวิหารของพระนิสรอคของพระองค์ อัดรัมเมเลคและชาเรเซอร์โอรสของพระองค์เองได้ปลงพระชนม์พระองค์ด้วยดาบ แล้วหนีไปยังดินแดนอารารัต และเอสารฮัดโดนโอรสอีกองค์หนึ่งของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน