Marcus 13 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

XIII. CAIB. Criosta g-innse leagail an teampuill, ʼs nan comharran a thigeadh roimh lathʼ a bhreitheanais.

¹ ʼS nuair a bha e dol a mach as an teampull thuirt fear dhe dheisciopuil ris: A Mhaighistir, seall ciod iad na clachan, agus ciod e an t-aitreabh a thaʼn so.

² Us fhreagair Iosa, us thuirt e ris: Bheil thu faicinn an aitreibh mhoir so uile? Cha n-fhagar clach air muin cloiche nach tilgear sios.

³ ʼS nuair a bha e ʼna shuidhe air sliabh Olibheit, mu chomhair an teampuill, chuir Peadar, us Seumas, us Aindris ceisd air a lethtaobh:

⁴ Innis dhuinn cuin a thachras na nichean sin? agus ciod an comharradh a bhios ann, nuair a thòisicheas na nichean sin uile riʼn coimhlionadh?

⁵ Us Iosa freagairt thòisich e ri radh riu: Seallaibh nach meall duine air bith sibh:

⁶ Oir thig moran na mʼ ainmse, a g-radh: Is mise e; agus meallaidh iad moran.

⁷ Agus nuair a chluinneas sibh cogaidhean, agus sgialan chogaidhean, na gabhaibh eagal: oir ʼs fheudar do na nichean sin tachairt: ach cha n-eil a chrioch ann fhathast.

⁸ Oir eiridh cinneadh an aghaidh cinnidh, agus rioghachd an aghaidh rioghachd, us bithidh crithean-talmhuinn feadh aiteachan, agus gorta. ʼSiad sin toiseach nan amhghar.

⁹ Ach seallaibhse ribh fhein. Oir liubhraidh iad seachad sibh do chomhairlean, agus sgiursar sibh sna sinagogan, agus seasaidh sibh air bialaobh uachdran us righrean as mo lethse, mar theisteanas dhaibh.

¹⁰ Us feumar an soisgeul a theagasg an toiseach feadh a h-uile cinnidh.

¹¹ Agus nuair a bhios iad guʼr tarruinn leo, ʼs guʼr liubhairt seachad, na smaoinichibh air ciod a their sibh; ach an ni bheirear dhuibh san uair sin fhein, labhraibh: oir cha sibhse a tha labhairt, ach an Spiorad Naomh.

¹² Agus liubhraidh brathair brathair gu bàs, agus an t-athair am mac; us eiridh clann an aghaidh am parantan, agus cuiridh iad gu bàs iad.

¹³ Agus bithidh fuath aig daoine uile oirbh as leth mʼ ainmse. Ach is esan a sheasas buan thun na crìche a bhios sabhailte.

¹⁴ Agus nuair a chi sibh grainealachd an leirsgrios ʼna seasamh far nach bu chòir dhi, am fear a leughas tuigeadh e: an sin teicheadh iadsan a tha ann an Iudéa thun nam beann.

¹⁵ ʼS am fear a tha air mullach an tighe, na tearnadh e do ʼn tigh, ʼs na rachadh e stigh gu dad a thogail leis as a thigh;

¹⁶ ʼS am fear a bhitheas san achadh, na tilleadh e air ais gus ʼaodach a thoirt leis.

¹⁷ Ach mo thruaighe iadsan a tha lethtromach ʼsa toirt ciche sna laithean sin.

¹⁸ Ach guidhibh nach tachair iad so sa gheamhradh.

¹⁹ Oir anns na laithean sin bithidh amghairean ann nach robh an leithid ann bho thùs a chruthachaidh, a rinn Dia, gu so, ʼs nach bi.

²⁰ Agus mur giorraicheadh an Tighearna na laithean sin, cha bhiodh feoil air bith tiaruinte: ach air son nan daoine taghte, a thagh e, giorraichidh e na laithean sin.

²¹ Agus an sin ma their neach air bith ribh: Seall, tha Criosta an so, seall, tha e ʼn sin, na creidibh.

²² Oir eiridh criostan-breige, agus faidhean-breige, us ni iad comharran agus beartan iongantach, gus, nam faodadh e bhith, na daoine taghte fhein a mhealladh.

²³ Thugaibhse ma ta an aire: seall, dhʼinnis mi dhuibh gach ni roi-laimh.

²⁴ Ach anns na laithean sin an deigh na trioblaide sin, thig dorchadas air a ghrein, ʼs cha toir a ghealach a solus.

²⁵ Agus bithidh reultan neamh a tuiteam, agus gluaisear na cumhachdan a tha sna flathais.

²⁶ Agus an sin chi iad Mac an duine tighinn sna neoil le cumhachd mhoir agus le gloir.

²⁷ An sin cuiridh e ʼainglean a mach, us tionailidh e a dhaoine taghte bho na ceithir gaoithean bho iomall an talmhuinn gu iomall neamh.

²⁸ A nis ionnsuichibh dubh-fhacal bhoʼn chraoibh-fhige. Nuair a bhios a miar a nis maoth, ʼsa chinneas an duilleach, tha fios agaibh gum beil an samhradh gle fhaisg:

²⁹ Mar an ciadna sibhse, nuair a chi sibh na nichean so tachairt, tuigibh gu bheil e gle dhluth, seadh aig na dorsan.

³⁰ Gu firinneach tha mi g-radh ribh nach teid an ginealach so seachad, gus an tachair so uile.

³¹ Theid neamh agus talamh thairis, ach cha teid mʼ fhacalsa thairis.

³² Ach air an latha no air an uair sin cha n-eil fios aig duine air bith, no aig na h-ainglean air neamh, no aig a Mhac, ach aig an Athair.

³³ Thugaibh an aire, dianaibh faire agus urnaigh: oir cha n-eil fhios agaibh cuin a bhios an t-àm.

³⁴ Mar dhuine a dol fad air astar a dhʼ fhag a thigh, ʼsa thug cumhachd dha sheirbhisich thairis air gach obair, ʼsa dhʼ àithn air an dorsair faire dhianamh.

³⁵ Dianaibhse faire ma ta, (chionn ʼs nach eil fhios agaibh cuin a thig maighistir an tighe: co dhiu ʼsann anamuch, no mu mhiadhon oidhche, no mu ghairm a choilich, no sa mhaduinn),

³⁶ Eagal gun tig e gu h-obann, ʼs gum faigh e sibh ʼnur cadal.

³⁷ Agus na tha mi cantuinn ribhse, tha mi cantuinn ri daoine uile: Dianaibh faire.