Lùcas 12 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

XII. CAIB. Criosta ga ʼr cur air ar faicill romh cheilg, romh eagal an t-saoghailse, agus romh shannt; us ga ʼr comhairleachadh gu faire a dhianamh.

¹ Agus air do dhʼanabharr sluaigh a bhith mun cuairt da, air dhoigh ʼs gun robh iad a saltairt air a cheile, thòisich e air radh ri dheisciopuil: Thugaibh an aire dhuibh fhein bho thaois-ghoirt nam Phairiseach, se sin cealgaireachd:

² Oir cha n-eil ni am falach, nach tig am follais; no ceilte, air nach faighear fios.

³ Chionn na nichean a labhair sibh san dorchadas, innsear iad san t-solus; agus an ni a labhair sibh sa chluais sna seomraichean, searmonaichear e air mullach nan tighean.

⁴ Agus tha mi g-radh ribhse, mo chairdean: Na gabhaibh eagal romh ʼn fheadhainn a mharbhas a choluinn, ʼs aig nach eil ni tuilleadh an deigh sin a ni iad.

⁵ Ach fiachaidh mi dhuibh co roimh a ghabhas sibh eagal: gabhaibh eagal roimhsan, aig a bheil comas, an deigh dha neach a mharbhadh, a thilgeadh a dhʼiutharna. Seadh, tha mi g-radh ribh: Bitheadh eagal-san oirbh.

⁶ Nach eil coig gealbhuinn gan reic air dà fhairdein, ʼs cha n-eil a h-aon dhiu air dhiochuimhnʼ an lathair Dhe?

⁷ Ach tha dearbh fhuilteinean ur cinn air an aireamh uile. Na gabhaibh ma ta eagal: is mua luach sibhse na moran ghealbhonn.

⁸ Agus tha mise g-radh ribh: a h-uile neach a dhʼ aidicheas mise an lathair dhaoine, aidichidh Mac an duine esan an lathair ainglean De:

⁹ Ach esan a dhʼaicheadhas mise an lathair dhaoine, aicheadhar e an lathair ainglean De.

¹⁰ Agus co air bith a their facal an aghaidh Mhic an duine, mathar dha e: ach cha mhathar dhasan, a their blaisbheum an aghaidh an Spioraid Naoimh.

¹¹ Agus an uair a bheir iad sibh thun nan sinagog, ʼs nan uachdran, ʼs nan cumhachdan, na biodh imcheist oirbh ciamar no ciod a fhreagras sibh, no ciod a their sibh:

¹² Chionn teagaisgidh an Spiorad Naomh dhuibh san uair sin fhein ciod is còir dhuibh a radh.

¹³ Agus thuirt a h-aon de ʼn t-sluagh ris: A Mhaighistir, abair ri mo bhrathair an oighreachd a roinn rium.

¹⁴ Ach thuirt e ris: A dhuine, co dhʼorduich mise na mʼ bhritheamh, no na mʼ fhear-roinn fos ur cionn?

¹⁵ Us thuirt e riu: Bithibh furachail, agus faicilleach oirbh fhein bho ʼn h-uile sannt: chionn cha n-ann am pailteas nan nichean, a tha duine mealtuinn, a tha bheatha.

¹⁶ Agus labhair e coimheart riu, a g-radh: Thug fearann duine bheartaich àraidh a mach barr tarbhach.

¹⁷ Agus smaoinich e ann fhein, a g-radh: Ciod a ni mi, chionn cha n-eil aite agam san cuir mi mo bharr?

¹⁸ Us thuirt e: So mar ni mi: leagaidh mi mo shaibhlean, agus togaidh mi feadhainn nas mua; us cruinnichidh mi unnta gach ni dhʼfhas domh, agus mo mhaoin;

¹⁹ Agus their mi ri mʼ anam: Anma, tha moran de nichean matha mu seach agad mu choinneamh moran bhliadhnaichean; gabh socair, ith, ol, meal do shògh.

²⁰ Ach thuirt Dia ris: Amadain, an nochd fhein iarraidh iad tʼanam ort: agus co aig a bhitheas na chuir thu ri cheile?

²¹ Is amhuil esan, a tha tasgadh ionmhais dha fhein, ʼs nach eil beartach a thaobh Dhe.

²² Us thuirt e ri dheisciopuil: Uime sin tha mi g-radh ribh: na biodh iomaguin oirbh mu ʼr beatha, ciod a dhʼitheas sibh, no mu ʼr coluinn, ciod a chuireas sibh umaibh.

²³ Is mua a bheatha na am biadh, agus is mua a choluinn na an t-aodach.

²⁴ Gabhaibh beachd air na fithich, oir cha n-eil iad a cur no buain, cha n-eil tigh-tasgaidh aca no sabhal, agus tha Dia gam beathachadh. Nach mor is mua luach sibhse na iadsan?

²⁵ Agus co dhibh is urrainn le smaoineachadh aon lamh-choille a chur ri airde fhein?

²⁶ Mur urrainn duibh ma ta an ni is lugha dhianamh, car-son tha imcheist oirbh mu na nichean eile?

²⁷ Seallaibh na lilidhean, mar a tha iad a fàs: cha n-eil iad ri saothair, cha mhua tha iad ri sniomh: an deigh sin tha mise g-radh ribh: nach robh Solomon fhein ʼna uile ghloir air eideadh mar a h-aon dhiu sin.

²⁸ A nis ma tha Dia a sgeadachadh mar so an fheoir, a tha an diugh san achadh, agus am maireach air a thilgeadh san àmhuinn, nach mua gu mor na sin sibhse, a lag-chreidich?

²⁹ Agus na iarraibhse ciod a dhʼitheas sibh, no ciod a dhʼ olas sibh; ʼs na siribh gu ard-inbhe:

³⁰ Chionn orra sin uile tha cinnich an t-saoghail an geall. Agus is aithne dha ʼr n-Athair gum beil feum agaibh air na nichean sin.

³¹ Ach iarraibh an toiseach rioghachd Dhe, agus a cheartas-san; agus cuirear na nichean sin uile ribh.

³² Na biodh eagal oirbh, a threud bheag, ʼs gun do dheonaich ur n-Athair rioghachd a thoirt dhuibh.

³³ Reicibh na thʼagaibh, agus thugaibh seachad deirc. Dianaibh dhuibh fhein sporain, nach fàs sean, iuntas am flathanas nach faillinich, far nach tig meirleach am fagus, ʼs nach caith an reudan.

³⁴ Oir far a bheil ur n-iuntas, an sin bithidh ur cridhe cuideachd.

³⁵ Biodh ur leasraidh crioslaichte, agus ur lochrain laiste ʼnur lamhan,

³⁶ Agus sibh coltach ri daoine a feitheamh ri ʼn tighearna, nuair a thilleas e bho ʼn bhainis; air chor ʼs, nuair a thig e ʼsa bhuaileas e, gum fosgail iad dha an tiotadh.

³⁷ Is beannaichte na seirbhisich sin, a gheobh an tighearna, nuair a thig e, ri faire: gu deimhinn tha mi g-radh ribh, gun crioslaich e e fhein, ʼs gun toir e orra suidhe sios gu biadh, ʼsa dol seachad gum fritheil e dhaibh.

³⁸ ʼS ma thig e san darna faire, no ma thig e san treas faire, ʼs gum faigh e mar sin iad, is beannaichte na seirbhisich sin.

³⁹ Ach biodh fios agaibh air so, nam biodh brath aig fear-an-tighe, ciod e an uair air an tigeadh am meirleach, gu cinnteach dhianadh e faire, ʼs cha leigeadh e le thigh a bhith air a bhristeadh.

⁴⁰ Bithibh-se ma ta deas: oir thig Mac an duine an uair nach saoil sibh.

⁴¹ Us thuirt Peadar ris: A Thighearna, an ann ruinne a tha tlm a labhairt an dubh-fhacail so, no an ann riu uile?

⁴² Us thuirt an Tighearna: Co shaoileas tu a tha ʼna stiubhart dileas agus glic, a tha a thighearn a cur fos cionn a theaghlaich, gus an tomhas cruithneachd a thoirt dhaibh ʼna àm?

⁴³ Is beannaichte an seirbhiseach sin, a gheobh a thighearna, nuair a thig e, a dianamh mar so.

⁴⁴ Gu firinneach tha mi radh ribh, gun cuir e e fos cionn gach ni a thʼaige.

⁴⁵ Ach ma their an seirbhiseach sin ʼna chridhe: Tha mo Thighearna a dianamh moille ʼna thighinn; ʼs gun tòisich e air na seirbhisich ʼs na ban-sheirbhisich a bhualadh, ʼs air iche, ʼs air ol, ʼsa bhith air mhisg:

⁴⁶ Thig tighearna an t-seirbhisich sin air latha nach eil duil ris, agus air uair nach fhios da, us tearbaidh e e, agus orduichidh e a chuibhrionn maille ris na h-anacreidich.

⁴⁷ Ach an seirbhiseach sin, dha ʼm bʼaithne toil a thighearna, ʼs nach dʼ rinn e fhein deas, ʼs nach dʼrinn air reir a thoil, sgiursar e le ioma strachd.

⁴⁸ Ach esan dha nach bʼ aithne, ʼsa rinn nichean toillteanach air smachdachadh, sgiursar le beagan bhuillean. Agus neach air bith dha ʼn tugadh moran, agrar moran air; agus an neach ris an dʼ earb iad moran, iarraidh iad nas mua air.

⁴⁹ Thainig mise a thilgeadh teine air an talamh, agus ciod is math leam ach gum bi e air fhadadh?

⁵⁰ Agus tha baisteadh agam ri bhith air mo bhaisteadh leis, agus ciamar a tha mi air mo theannachadh gus an coimhlionar e?

⁵¹ An saoil sibh gur h-ann a thoirt sith air talamh a thainig mi? Cha n-ann, tha mi g-radh ribh, ach dealachadh:

⁵² Chionn á so suas bithidh coignear air an roinn anns an aon tigh, triuir an aghaidh dithis, agus dithis an aghaidh triuir:

⁵³ Bithidh an t-athair air a roinn an aghaidh a mhic, agus am mac an aghaidh ʼathar, a mhathair an aghaidh na h-ighinne, ʼs an nighean an aghaidh a mathar, a mhathair-cheile an aghaidh bean a mic, agus bean a mhic an aghaidh a mathar-ceile.

⁵⁴ Agus bha e mar an ciadna g-radh ris an t-sluagh: Nuair a chi sibh nial a g-eirigh bho ʼn airde-an-iar, grad-their sibh: Tha fras a tighinn; us tha e mar sin.

⁵⁵ ʼS nuair sheideas a ghaoth á deas, their sibh: Bithidh teas ann; us tha e ann.

⁵⁶ A chealgairean, is aithne dhuibh breth a thoirt air coltas nan speur ʼs an talmhuinn: ach ciamar nach aithne dhuibh breth a thoirt air an aimsir so?

⁵⁷ Agus car-son nach eil sibh cuideachd a breithneachadh bhuaibh fhein an ni a tha ceart?

⁵⁸ ʼS nuair a bhitheas thu dol le do namhaid thun an uachdrain, thoir ionnsuidh san t-slighe air thu fhein shaoradh bhuaithe; eagal gun tarruinn e thu ma dhʼ fhaoidte thun a bhrithimh, ʼs gun liubhair am britheamh thu do ʼn mhaor, agus gun tilg am maor thu ann am priosan.

⁵⁹ Tha mi g-radh riut: nach teid thu mach á sin, gus am paigh thu a pheighinn mu dheireadh.