Gnìomharan 24 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

XXIV. CAIB. Pol ga dhion fhein an lathair an uachdrain; ʼsa teagasg a chreidimh dha.

¹ An ceann choig latha chaidh an t-ard-shagart Ananias sios maille ri cuid de na seanairean, agus Tertullus fear-tagraidh araid, us chaidh iad thun an uachdrain an aghaidh Phoil.

² ʼS nuair chaidh Pol a ghairm, thòisich Tertullus air a choireachadh, a g-radh: Gu bheil sinn a mealtuinn mor-shithe air do sgath, ʼs gu bheil ioma ni air an ceartachadh le dʼ fhreasdail,

³ Is nichean so ris a bheil sinn daonnan agus anns gach aite a gabhail, Fhelics ro urramach, leis a h-uile taingealachd.

⁴ Ach gun tuille moille chur ort, guidheam, gun eisd thu ruinn, as leth do shuairceis, am beagan bhriathran.

⁵ Fhuair sinn an duine so ʼna phlaigh, ʼsa togail cheannairc am measg nan Iudhach uile air feadh an t-saoghail gu h-iomlan, ʼs ʼna cheannard air eiriceachd bhuaireasaich nan Nasarénach;

⁶ A thug ionnsuidh cuideachd air an teampull a thruailleadh, air am bʼ aill leinne, an deigh a ghlacadh, breth a thoirt a reir ar lagh fhein.

⁷ Ach air do Lisias an t-ard-cheannard tighinn oirnn, spion e e le fior ainneart as ar lamhan,

⁸ A g-orduchadh a luchd-casaid a thighinn h-ugadsa: bho ʼm faod thu fhein le cheasnachadh fios a bhith agad air na nichean sin uile a tha sinn a cur as a leth.

⁹ Us chuir na h-Iudhaich leis, a g-radh gur ann mar sin a bha a chuis.

¹⁰ An sin fhreagair Pol (an t-uachdran a toirt cead dha labhairt): ʼS mi tuigsinn gum beil thu fad moran bhliadhnaichean na dʼ bhritheamh air a chinneadh so, le mor mhisnich freagraidh mi air mo shon fhein.

¹¹ Oir faodaidh tu thuigsinn nach eil tuille na dà latha dhiag, bho na chaidh mi suas do Ierusalem a dhʼ aoradh;

¹² ʼS cha dʼfhuair iad mi san teampull a deaspud ri neach air bith, no na mʼ cheann-aobhair air tional an t-sluaigh, anns na sinagogun, no ʼsa bhaile;

¹³ Agus cha mhua is urrainn daibh comhdach dhut na tha iad a nis cur as mo leth.

¹⁴ Ach tha mi g-aideach so dhut, gum beil mi air reir an t-seorsa ris an can iadsan eiricich, a dianamh seirbhis do ʼn Athair, ʼs do mo Dhia, a creidsinn gach ni a tha sgriobhte san lagh agus anns na faidhean,

¹⁵ A cur mo dhochais ann an Dia, ris a bheil duil aca fhein mar an ciadna, gum bi aiseirigh nan ionraic agus nan eucorach ann.

¹⁶ As leth so tha mi daonnan a stri, fiach am bi cogais neo-lochdach agam an lathair Dhe, ʼs an lathair dhaoine.

¹⁷ A nis an deigh moran bhliadhnaichean thainig mi a thoirt deirce do mʼ chinneadh, agus tairgsichean, agus bòidean.

¹⁸ Fhuair iad mi, ʼs mi riu so, air mo ghlanadh san teampull; ʼs cha n-ann le sluagh, cha mhua ʼsann le buaireas.

¹⁹ Bʼ iad Iudhaich araid bho Asia, dha ʼm bu chòir a bhith ad lathair, agus a thoirt suas, nam biodh a bheag aca na mʼ aghaidh,

²⁰ No innseadh iad so fhein, ma fhuair iad coire sam bith unnam, nuair sheas mi air bialaobh na comhairle,

²¹ Saor bho ʼn aon fhacal so a mhain, a ghlaodh mi, ʼs mi na mʼ sheasamh ʼnam measg: Gur h-ann as leth aiseirigh nam marbh a tha mise fo bhreth agaibhse an diugh.

²² Ach chuir Felics, ʼs e ro fhiosrach air an aidmheil so, dàil sa chuis, a g-radh: Nuair thig Lisias an t-ard-cheannard a nuas, eisdidh mi ribh.

²³ Us thug e ordugh do cheannard-ciad a ghleidheadh, agus fois a bhith aige, ʼs gun duine dhe chairdean a bhacadh bho fhrithealadh dha.

²⁴ ʼS an ceann beagan laithean thainig Felics le mhnaoi Drusilla, a bha ʼna ban-Iudhaich, ʼs chuir e shireadh Phoil, agus chual e bhuaithe an creideamh a thʼ ann an Iosa Criosta.

²⁵ Us nuair bha e labhairt mu cheartas, ʼs mu gheamnachd, ʼs mu ʼn bhreitheanas ri tighinn, fhreagair Felics, ʼs e fo gheilt-chrith: A thaobh so bi falbh a nis: ach nuair bhios àm freagrach agam, cuiridh mi ga dʼ shireadh.

²⁶ Bha duil aige cuideachd gun tugte dha airgiod le Pol, as leth so a cur fios air gu tric labhair e ris.

²⁷ Ach an deigh do dhà bhliadhna dol seachad, thainig Portius Festus an aite Fhelics. Agus dhʼ fhag Felics, le toil comain a chur air na h-Iudhaich, Pol ceangailte.