Eòin 17 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

XVII. CAIB. Urnaigh Chriosta air son a dheisciopul.

¹ Labhair Iosa na nichean so: ʼsa togail suas a shuilean gu neamh, thuirt e: Athair, tha an uair air tighinn, gloraich do Mhac, gus gun gloraich do Mhac Thu:

² Mar a thug thu cumhachd dha thairis air a h-uile feoil, gus gun tugadh e a bheatha shiorruidh dhaibhsan uile, a thug thu dha.

³ A nis si so a bheatha shiorruidh: Eolas a bhith aca ortsa, an t-aon Dia fior, agus air Iosa Criosta, a chuir thusa.

⁴ Ghloraich mise thu air talamh: chriochnaich mi an obair, a thug thu dhomh ri dianamh:

⁵ ʼSa nis gloraich thusa mise, O Athair, maille riut fhein, leis a ghloir a bhʼ agam maille riut, mun robh an saoghal ann.

⁶ Shoilleirich mi tʼ ainm do na daoine, a thug thu dhomh as an t-saoghal. Bu leatsa iad, us thug thu dhomhsa iad: agus ghleidh iad tʼ fhacal.

⁷ A nis tha fios aca gur h-ann bhuatsa a tha a h-uile ni, a thug thu dhomhsa:

⁸ A chionn gun tug mi dhaibh na facail, a thug thu dhomh; us ghlac iadsan iad, agus thuig iad gu firinneach, gun tainig mi mach bhuat, agus chreid iad gun do chuir thu mi.

⁹ Tha mi guidhe air an sonsa: cha n-eil mi guidhe air son an t-saoghail, ach air an sonsan, a thug thu dhomh: a chionn ʼs gur leatsa iad;

¹⁰ Agus is leatsa a h-uile ni is leamsa, agus is leamsa a h-uile ni is leatsa; agus tha mi air mo ghlorachadh unnta.

¹¹ Agus a nis cha n-eil mi san t-saoghal, ach tha iadsan san t-saoghal, ʼs tha mise tighinn ga tʼ ionnsuidhse. Athair naoimh, gleidh na tʼ ainm iadsan, a thug thu dhomh; gus gum bi iad ʼnan aon, ceart mar tha sinne.

¹² Fhad sa bha mi comhla riu, ghleidh mi iad na tʼ ainm-se. Ghleidh mi iadsan, a thug thu dhomh; ʼs cha do chailleadh a h-aon diu, ach mac an sgrios, chum gun coimhlionar an sgriobtur.

¹³ ʼSa nis tha mi tighinn ga tʼ ionnsuidh; ʼsna nichean so tha mi labhairt anns an t-saoghal, gus mʼ aoibhneas a bhith aca coimhlionta unnta fhein.

¹⁴ Thug mi tʼ fhacal dhaibh; us thug an saoghal fuath dhaibh: a chionn ʼs nach ann dhe ʼn t-saoghal iad, mar nach ann dhe ʼn t-saoghal mise fhein.

¹⁵ Cha n-eil mi guidhe gun toir thu as an t-saoghal iad, ach gun gleidh thu bho olc iad.

¹⁶ Cha n-eil iad dhe ʼn t-saoghal, mar nach eil mise fhein dhe ʼn t-saoghal.

¹⁷ Naomhaich iad ann am firinn. Se tʼ fhacalsa an fhirinn.

¹⁸ Mar a chuir thu mise thun an t-saoghail, is amhuil a chuir mise iadsan thun an t-saoghail.

¹⁹ Agus air an sonsan tha mise gam naomhachadh fhein; gus iadsan a bhith air an naomhachadh ann am firinn.

²⁰ Ach cha n-ann air an sonsan a mhain a tha mi guidhe, ach air an sonsa cuideachd a thig gu creidsinn unnam tromh ʼm facal-san.

²¹ Gus iad a bhith uile ʼnan aon, mar tha thusa, Athair, unnamsa, us mise unnadsa, gus iadsan mar an ciadna a bhith ʼnan aon unnainn; a los gun creid an saoghal gun do chuir thusa mi;

²² ʼSa ghloir, a thug thu dhomh, thug mise dhaibhse; gus iad a bhith ʼnan aon, amhuil mar tha sinne ʼnar n-aon.

²³ Mise unntasan, us thusa unnamsa; gus iad a bhith coimhlion ʼnan aon, ʼs gun aithnich an saoghal, gun do chuir thusa mi, agus gun tug thu gaol dhaibhse, mar a thug thu gaol dhomhsa.

²⁴ Athair, si mo thoil, gum bi iadsan, a thug thu dhomh, maille rium, far am beil mise; los gum faic iad mo ghloir, a thug thu dhomh: a chionn thug thu gradh dhomh mun do chruthaicheadh an saoghal.

²⁵ Athair cheairt, cha dʼ aithnich an saoghal thu: ach dhʼ aithnich mise thu; agus dhʼ aithnich iad so gun do chuir thusa mi.

²⁶ Agus rinn mi tʼ ainm aithnichte dhaibh, ʼs ni mi aithnichte e, gus an gradh, leis na ghradhaich thu mise, a bhith unntasan, agus mise unnta.