Eabhraidhich 10 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

X. CAIB. A thaobh cion stà iobairtean an lagha, dhoirt Criosta, ar n-ard-shagart, fhuil fhein air ar son, a tairgse suas aon uair iobairt ar saorsuinn. Tha e ga ʼn comhairleachadh gu buan-sheasamh.

¹ Oir leis an lagh a bhith ʼna fhaileas nan nichean math ri tighinn, ʼs cha n-ann ʼna fhior-choltas nan nichean fhein; oir na ceart iobairtean sin a thathas a cur suas gun tamh a h-uile bliadhna, cha n-urrainn daibh am feasd iadsan, a tha tighinn ga ʼn ionnsuidh, a dhianamh coimhlion:

² Oir sa chàs sin rachadh sgur dhe bhith ga ʼn tairgse, a chionn nach biodh aig an luchd-aoraidh, a chaidh aon uair a ghlanadh, agartas peacaidh tuille:

³ Ach unntasan thathas a toirt cuimhne air am peacannan a h-uile bliadhna:

⁴ Oir cha n-urrainn e bhith gun tugteadh am peacadh air falbh le fuil dhamh us ghobhar.

⁵ Le sin tha e g-radh, ʼs e tighinn thun an t-saoghail: Iobairt agus tobhartas cha bʼ aill leat: ach dheasaich thu coluinn dhomh;

⁶ Iobairtean-uile-loisgte air son peacaidh cha do thaitinn riut.

⁷ An sin thuirt mi: Faic tha mi tighinn: an ceann an leabhair tha e sgriobhte umam: gun dianainn do thoil, a Dhia.

⁸ Le cantuinn roimh: Iobairtean, us tobhartasan, us tairgseachan uile-loisgte air son a pheacaidh, cha bʼ aill leat, cha mhua tha iad taitneach leat a thairgear a reir an lagha,

⁹ An sin thuirt mi: Faic tha mi tighinn gus do thoil a dhianamh, a Dhia: a chiad chuid tha e toirt air falbh, gus a chuid a leanas a shuidheachadh.

¹⁰ Leis an toil so tha sinn air ar naomhachadh tromh iobradh corp Iosa Criosta aon uair.

¹¹ ʼS gu dearbh tha h-uile sagart ʼna sheasamh gach latha a frithealadh, ʼs tric a tairgse nan iobairtean ciadna, nach urrainn am feasd peacannan a thoirt air falbh:

¹² Ach tha e so, le aon iobairt a thairgse suas air son pheacannan, ʼna shuidhe gu dilinn air deas laimh Dhe,

¹³ A so suas a feitheamh gus an dianar a naimhdean ʼnan stol-chas dha.

¹⁴ Oir le aon iobairt rinn e coimhlionta am feasd iadsan, a tha air an naomhachadh.

¹⁵ Agus tha an Spiorad Naomh cuideachd a toirt teisteanais dhuinn air so. Oir an deigh dha radh:

¹⁶ Se so an tiomnadh a ni mi dhaibh an deigh nan laithean sin, os an Tighearna, cuiridh mi mo laghan ʼnan cridheachan, agus air an inntinnean sgriobhaidh mi iad:

¹⁷ Agus am peacannan ʼs an ciontan cha chuimhnich mi nas fhaide.

¹⁸ A nis far am beil fuasgladh bhuapa sin, cha n-eil iobairt tuilleadh air son a pheacaidh.

¹⁹ Uime sin, a bhraithrean, le earbsa a bhith againn ri dol a stigh do ʼn Ionad-naomh tromh fhuil Chriosta,

²⁰ Slighe ùr agus bheo, a choisrig e dhuinn tromh ʼn chuirtein, se sin ri radh, fheoil fhein,

²¹ Agus ard-shagart fos cionn tigh Dhe:

²² Thigemid faisg le cridhe firinneach ann an lanachd creidimh le ar cridheachan nighte bho dhroch chogais, ʼs ar coluinnean air an ionnlad le uisge glan,

²³ Gleidhemid gu daingeann aideachadh ar dochais nach gabh fiaradh (oir tha esan dileas a gheall),

²⁴ Us leagamaid ar n-aire air a cheile, gu brosnachadh gu carrantachd, ʼs gu deagh oibrichean:

²⁵ Gun a bhith treigsinn ar co-thionail, mar is abhuist do chuid, ach a furtachadh air a cheile, agus sin nas mua a reir ʼs mar a chi sibh an latha teannadh oirbh.

²⁶ Oir ma pheacaicheas sinn ga ʼr deoin, an deigh eolas fhaighinn air an fhirinn, cha n-eil iobairt tuilleadh air a fagail air son pheacannan,

²⁷ Ach duil eagalach ri breitheanas, agus teine eud-mhor a loisgeas na naimhdean.

²⁸ Am fear a tha bristeadh air lagh Mhaois, thathas ga chur gu bàs gun iochd, air facal dithis no triuir fhianuisean:

²⁹ Nach mor nas mua na sin, a shaoileas sibh, a thoilieas esan pian nas truime, a shaltair fo chasan Mac Dhe, ʼsa mheas neoghlan fuil an tiomnaidh, leis an do naomhaicheadh e, ʼsa thug taire do Spiorad nan gras?

³⁰ Oir is aithne dhuinn esan a thuirt: Buinidh diughaltas dhomhsa, agus diolaidh mise. ʼSa rithist: Bheir an Tighearna breth air a phobull.

³¹ Is eagalach an ni tuiteam ann an lamhan an De bheo.

³² Ach cuimhnichibh na laithean a bha, anns an dʼ fhuilig sibh an deigh ur soilleireachadh cath mor thrioblaidean;

³³ Agus gu dearbh air an darna laimh rinneadh sibh ʼnur sealladh le taire, ʼs le trioblaidean; ʼs air an laimh eile ʼnur companaich dhaibh-san, a bha tighinn beo san doigh chiadna.

³⁴ Oir ghabh sibh truas riusan a bha an ceanglaichean, us chuir sibh suas le aoibhneas ri spuilleadh ur cuid, a tuigsinn gum beil maoin nas fhearr, ʼsa mhaireas agaibh.

³⁵ Na caillibh ma ta ur dochas, aig a bheil duais mhor.

³⁶ Oir tha faighidin riatanach dhuibh, los, le toil De dhianamh, gun ruig sibh air a ghealltanas.

³⁷ Oir fhathast uine ro bheag, agus thig esan, a tha ri tighinn, agus cha dian e moille.

³⁸ Ach tha mo dhuine ceart-sa tighinn beo tromh chreideamh: ach ma tharruinneas e e fhein air ais, cha taitinn e rimʼ anam.

³⁹ Ach cha sinne clann a chul-shleamhnaichidh gu sgrios, ach a chreidimh gu sabhaladh an anma.