1 Timòteus 5 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

V. CAIB. Tha e toirt chomhairlean dha thaobh bhantraichean, us ciamar a ghiulaineas e e fhein an caramh na cleire.

¹ Na cronaich gu garg duine aosda, ach grios air mar athair: air daoine oga, mar bhraithrean:

² Air seann mhnathan, mar mhathraichean: air boirionnaich oga, mar pheathraichean leis a h-uile geamnachd:

³ Thoir onair do bhantraichean, a tha ʼnain bantraichean a rireamh.

⁴ Ach ma tha clann no oghachan aig bantraich air bith, ionnsuicheadh i an toiseach a tigh fhein a riaghladh, agus a dleasnas a dhianamh ri ʼparantan: oir tha so taitneach an lathair Dhe.

⁵ Ach ise a tha ʼna bantraich a rireamh, ʼs air a fagail leatha fhein, biodh a h-earbsa ann an Dia, us thugadh i i fhein, a dhʼ oidhche ʼsa latha, do dhʼ urnaigh ʼs do dhʼ achanaich:

⁶ Oir tha ise, a tha tighinn beo an ailghios, marbh ged a tha i beo.

⁷ Agus cuir so mu ʼn coinneamh, gus iad a bhith gun choire.

⁸ Ach ma tha duine air bith ann, nach eil a gabhail curaim dhe mhuinntir fhein, dhiusan gu h-araid a tha ʼna thigh, dhʼ aicheadh e an creideamh, agus tha e na ʼs miosa na ana-creideach.

⁹ Biodh bantrach air a taghadh, nach eil na ʼs lugha na tri fichead bliadhna a dhʼ aois, a bha ʼna mnaoi aon duine,

¹⁰ Us teisteanas deagh oibrichean aice, ma thog i a clann gu math, ma ghnathaich i aoidheachd, ma nigh i casan nan naomh, ma fhreasdail i orrasan a tha fo thrioblaid, ma rinn i a h-uile deagh obair le dichioll.

¹¹ Ach seachuinn bantraichean mua ʼs og: oir nuair dhʼ fhasas iad mear an Criosta, is toigh leo posadh,

¹² ʼS iad fo dhiteadh, a chionn gun tug iad gu neo-bhrigh an ciad chreideamh.

¹³ Us comhla ri sin, le bhith diomhain, ionnsaichidh iad dol mun cuairt bho thigh gu tigh: us cha n-e mhain diomhain a tha iad, ach bialach cuideachd, us feorachail, a bruidhinn air nichean nach còir dhaibh.

¹⁴ Is math leam ma ta gum pos na bantraichean oga, gum beir iad clann, gum bi iad ʼnam bana-mhaighistirean theaghlaichean, gun aobhar a thoirt do ʼn namhaid air olc a labhairt.

¹⁵ Oir thionndaidh cuid air falbh a cheana an deigh shatain.

¹⁶ Ma tha bantraichean aig creideach air bith, freasdaileadh e orra, ʼs na biodh an cudthrom air an eaglais; gus am bi ann na dhʼ fhoghnas dhaibh-san, a tha ʼnam bantraichean a rireamh.

¹⁷ Biodh na sagairt, a tha riaghladh gu math, air am meas toillteanach air onair dhubailte: gu h-araid iadsan, a tha ri saothair san fhacal, ʼs anns an teagasg.

¹⁸ Oir tha an Sgriobtur a g-radh: Na ceangail bial an daimh, a tha saltairt an arbhair; agus: Is airidh an cosnach air a dhuais.

¹⁹ An aghaidh sagairt na gabh casaid, ach le dithis, no le triuir fhianuisean.

²⁰ Iadsan a pheacaicheas cronaich ʼnan lathair uile, gu eagal a chur air càch.

²¹ Tha mi guidhe ort an lathair Dhe, us Iosa Criosta, ʼs nan ainglean taghte, gun cum thu na nichean so gun eisimeil, gun ni dhianamh le claonadh a null no nall.

²² Na leag lamhan air chabhaig air duine sam bith, ʼs na biodh comhphairt agad am peacannan dhaoine eile. Gleidh thu fhein geamnaidh.

²³ Na lean na ʼs fhaide air uisge ol, ach cleachd beagan fiona air son do stamaig, us tʼ easlaintean tric.

²⁴ Tha peacannan cuid de dhaoine follaiseach, a gabhail rompa gu breitheanas: us cuid eile, ʼsann tha iad gan leantuinn.

²⁵ Mar an ciadna tha oibrichean matha follaiseach; agus iadsan, a tha air chaochla seoil, cha ghabh an cleith.