1 Eòin 3 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

III. CAIB. Air gaol De dhuinn: ciamar a ni sinn a mach clann De seach clann an deomhain: air gaol do gach a cheile, ʼs air glaine cogais.

¹ Seallaibh ciod e an seorsa carrantachd a dhʼ fhiach an t-Athair dhuinn, gun gairmteadh sinn, ʼs gum bithemid ʼnar mic do Dhia. Uime sin cha n-aithne do ʼn t-saoghal sinn: a chionn nach bʼ aithne dha esan.

² A mhuinntir mo mhor ghraidh, is sinn a nis mic Dhe; ʼs cha dʼ fhiachadh fhathast ciod a bhios sinn. Tha fios againn, nuair a nochdas esan e fhein, gum bi sinn coltach ris: a chionn gum faic sinn e mar a tha e.

³ Agus a h-uile h-aon aig a bheil an dochas so ann, tha e ga naomhachadh fhein, amhuil mar a tha esan naomh.

⁴ A h-uile h-aon a ni peacadh, tha e dianamh eucoire: agus is eucoir am peacadh.

⁵ Agus tha fios agaibh gun do nochd e e fhein gus ar peacannan a thoirt air falbh; agus annsan cha n-eil peacadh.

⁶ Gach aon a dhʼ fhanas annsan, cha pheacaich e; ʼs gach aon a pheacaicheas, cha n-fhac e e, cha mhua bʼ aithne dha e.

⁷ A chlann bheag, na mealladh duine air bith sibh. Esan a ni ceartas, tha e ceart, amhuil mar a tha esan ceart.

⁸ Esan a ni peacadh, ʼsann bho ʼn deomhan a tha e: oir tha an deomhan a peacachadh bho thùs. ʼSann air son so a nochdadh Mac Dhe, gu oibrichean an deomhain a sgrios.

⁹ Ge bʼ e a thʼ air a bhreith bho Dhia, cha dian e peacadh: a chionn gum beil a shiol a fantuinn ann; ʼs cha n-urrainn da peacachadh, a chionn gum beil e air a bhreith bho Dhia.

¹⁰ Bho so tha clann Dhe, agus clann an deomhain follaiseach. Ge e nach eil ceart, cha le Dia e, cha mhua is leis esan aig nach eil gaol dha bhrathair:

¹¹ Oir se so an sgial a chuala sibh bho thoiseach, gun toir sibh gaol dha cheile.

¹² Cha n-ann mar Chain, a bha bho ʼn droch-fhear, ʼsa mharbh a bhrathair. Agus car-son a mharbh e e? A chionn gun robh oibrichean fhein olc: us oibrichean a bhrathar ceart.

¹³ Na gabhaibh iongantas, a bhraithrean, ged a bheir an saoghal fuath dhuibh.

¹⁴ Tha fhios againn gun do dhʼ aisigeadh sinn bho bhàs gu beatha, a chionn gum beil gaol againn air na braithrean. Tha esan aig nach eil gaol, a fantuinn ann am bàs:

¹⁵ Neach air bith a tha toirt fuatha dha bhrathair, is murtair e. Agus is aithne dhuibh nach eil a bheatha shiorruidh aig murtair air bith a tamh ann fhein.

¹⁶ Le so is aithne dhuinn carrantachd Dhe, a chionn gun do leig e sios a bheatha air ar son: agus is coir dhuinn ar beatha leigeil sios air son nam braithrean.

¹⁷ Am fear aig a bheil maoin an t-saoghail so, agus a chi a bhrathair ann an uireasuidh, agus a dhuineas ʼinnidh ʼna aghaidh: ciamar a tha carrantachd Dhe a tamh ann?

¹⁸ Mo chlann bheag, na tugamaid gaol ann am facal, no leis an teangaidh, ach ann an gniomh ʼs am firinn.

¹⁹ Bho so tha fhios againn gur ann bho ʼn fhirinn a tha sinn; agus ʼna lathair-san ni sinn cinnteach ar cridheachan.

²⁰ Oir ma tha ar cridhe ga ʼr cronachadh: is mua Dia na ar cridhe, agus is aithne dha a h-uile ni.

²¹ A mhuinntir mo mhor ghraidh, mur eil ar cridhe ga ʼr cronachadh, tha earbsa againn a thaobh Dhe;

²² Us ge bʼ e ni a dhʼ iarras sinn, gheobh sinn e bhuaithe: a chionn gum beil ʼsinn a cumail fhaintean, agus a dianamh nan nichean sin a tha taitneach ʼna lathair.

²³ Agus se so fhainte: Gun creid sinn ann an ainm a Mhic Iosa Criosta; agus gun gradhaich sinn a cheile, mar a dhʼ àithn e oirnn.

²⁴ Agus tha am fear, a chumas fhaintean, a tamh ann, agus esan annsan; agus le so tha sinn a g-aithneachadh gum beil e a tamh unnainn, bho ʼn Spiorad a thug e dhuinn.