1 Corintianach 13 - Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

XIII. CAIB. Tha e fiachuinn gum beil a charrantachd fos cionn a h-uile gibht.

¹ Ged a labhruinn le teanganan dhaoine agus aingeal, gun a charrantachd a bhith agam, cha bhithinn ach mar phràis fhuaimnich, agus mar chiombal gliongach.

² Agus ged a bhiodh faisneachd agam, ʼs gum bʼ aithne dhomh a h-uile mistire, agus a h-uile eolas, ʼs ged a bhiodh a h-uile creideamh agam ionnus gun caraichinn na beanntan, ʼs nach biodh a charrantachd agam, is neoni mi.

³ Agus ged a bhuilichinn mo chuid uile am biadh air na bochdan, ʼs ged a liubhrainn mo choluinn gus mo losgadh, ʼs nach biodh a charrantachd agam, cha n-eil buannachd ann domh.

⁴ Tha charrantachd faighidneach, tha i caoimhneil: cha n-eil a charrantachd farmadach, cha n-eil giomh ʼna dianadas, cha n-at i le prois,

⁵ Cha n-eil i deidheil air ard-inbhe, cha n-iarr i a buannachd fhein, cha n-eil i feargach, cha smaoinich i olc,

⁶ Cha ghabh i toileachadh as an olc, ach gabhaidh i toileachadh as an fhirinn:

⁷ Giulanaidh i a h-uile ni, creididh i a h-uile ni, earbaidh i as a h-uile ni, fuiligidh i a h-uile ni.

⁸ Cha n-fhàilnich a charrantachd a chaoidh: ged a thig faisneachd gu neo-bhrigh, no ged a sguireas teanganan, no ged a theid eolas bho fheum.

⁹ Oir tha eolas againn ann am pairt, agus tha faisneachd againn am pairt.

¹⁰ Ach nuair a thig an ni a tha coimhlionta, cuirear an ni a tha am pairt air chul.

¹¹ Nuair a bha mi am leanabh, labhair mi mar leanabh, thuig mi mar leanabh, smaoinich mi mar leanabh. Ach nuair dhʼ fhas mi am dhuine, leig mi doighean leinibh dhiom.

¹² Tha sinn an drasda a faicinn tromh ghloine an seol doilleir: ach an sin aghaidh ri aghaidh. An drasda tha mi g-aithneachadh ann an roinn: ach an sin aithnidh mi, ceart mar a tha aithne orm.

¹³ An drasda tha creideamh, dochas, carrantachd ann, na tri so: ach dhiu so si a charrantachd is mua.