อิสยาห์ 21 - ฉบับมาตรฐานครุวาทเกี่ยวกับบาบิโลน เอโดมและอาระเบีย 1 ครุวาทเกี่ยวกับถิ่นทุรกันดารของทะเล เหมือนพายุหมุนที่พัดพุ่งไปในเนเกบ มันมาจากถิ่นทุรกันดาร มาจากแผ่นดินที่น่ากลัว 2 เขาบอกนิมิตที่หนักหน่วงแก่ข้าพเจ้า ว่าคนทรยศก็ได้ทรยศ คนทำลายก็เข้าทำลาย เอลามเอ๋ย จงบุกขึ้นไป มีเดียเอ๋ย จงเข้าล้อม เสียงถอนใจทั้งหมดของเธอ เราได้ทำให้สิ้นสุดแล้ว 3 เพราะฉะนั้น บั้นเอวของข้าพเจ้าจึงเต็มด้วยความทุกข์ ความเจ็บปวดเกาะกุมข้าพเจ้าไว้ เหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่กำลังคลอดลูก ข้าพเจ้าหนักใจจนไม่อาจจะฟัง ข้าพเจ้าท้อใจจนไม่อาจมองดู 4 ใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่านไป ความหวาดกลัวท่วมท้นข้าพเจ้า แสงโพล้เพล้ซึ่งข้าพเจ้าหวัง กลับทำให้ข้าพเจ้าสั่นกลัว 5 เขาเตรียมการเลี้ยงไว้ เขาปูพื้น เขากิน เขาดื่ม เจ้านายทั้งหลายเอ๋ย จงลุกขึ้น ชโลมโล่ไว้ด้วยน้ำมัน 6 เพราะองค์เจ้านายตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงไป และตั้งยามไว้ ให้เขาไปป่าวประกาศสิ่งที่เขาเห็น 7 เมื่อเขาเห็นคนขี่ม้า คือพลม้าเป็นคู่ๆ หรือคนขี่ลา คนขี่อูฐ ให้เขาฟังด้วยความตั้งใจ ด้วยความตั้งใจจริงๆ” 8 แล้วผู้มองเห็นร้องว่า “เจ้านาย ข้าพเจ้ายืนอยู่บนหอคอย อย่างต่อเนื่องตลอดเวลากลางวัน และประจำอยู่ที่ตำแหน่งของข้าพเจ้า ทุกๆ ค่ำคืน 9 และ นี่แน่ะ มีคนขี่ม้ามา คือพลม้าเป็นคู่ๆ และเขาตอบว่า ‘บาบิโลนล่มแล้ว ล่มแล้ว พวกรูปเคารพทั้งหมดแห่งพระของเขา แตกหักเป็นชิ้นๆ ลงบนพื้นดิน’ ” 10 ท่านผู้ถูกนวดและผู้ถูกฝัดร่อนของข้าเอ๋ย สิ่งที่ข้าได้ยินจากพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ข้าก็บอกกับพวกท่าน 11 ครุวาทเกี่ยวกับดูมาห์ มีคนหนึ่งร้องถามข้าพเจ้าจากเสอีร์ ว่า “คนยามเอ๋ย ดึกเท่าไรแล้ว? คนยามเอ๋ย ดึกเท่าไรแล้ว? ” 12 คนยามตอบว่า “เช้ามาถึง กลางคืนก็มาด้วย ถ้าจะถาม ก็ถามเถิด จงกลับมาอีก” 13 ครุวาทเกี่ยวกับอาระเบีย โอ กองคาราวานของคนเดดานเอ๋ย เจ้าจะพักอยู่ในป่าแห่งอาระเบีย 14 ชาวแผ่นดินเทมาเอ๋ย จงเอาน้ำมาให้คนกระหาย เอาขนมปังมาต้อนรับผู้ลี้ภัย 15 เพราะเขาได้หลบหนีจากดาบ จากดาบที่ชักออก จากธนูที่โก่งอยู่ และจากสงครามที่ร้ายแรง 16 เพราะองค์เจ้านายตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “ศักดิ์ศรีทั้งหมดของคนเคดาร์จะสิ้นสุดภายในปีเดียวตามปีจ้างลูกจ้าง 17 และจำนวนนักธนูที่เหลืออยู่ของนักรบของคนเคดาร์จะมีน้อย” เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอล ได้ตรัสแล้ว |