โยบ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่ายโยบสาปแช่งวันที่เขาเกิด 1 หลังจากนั้น โยบอ้าปากและพูดสาปแช่งวันที่เขาเกิดมา 2 โยบพูดว่า 3 “วันที่ข้าเกิดมานั้น น่าจะถูกทำลายไปซะก่อน และไม่น่าจะมีคืนนั้นที่พูดว่า ‘มีการตั้งท้องเด็กชายคนหนึ่งขึ้นแล้ว’ 4 วันนั้นน่าจะมืดมิดไป พระเจ้าที่อยู่เบื้องบนไม่น่าจะคิดถึงวันนั้น หรือให้แสงสว่างส่องลงมาในวันนั้นเลย 5 ความมืดและเงาแห่งความตายน่าจะอ้างสิทธิ์เหนือวันนั้น เมฆหนาทึบน่าจะปกคลุมวันนั้นไว้ ความมืดมิดของดวงอาทิตย์น่าจะทำให้วันนั้นตกใจกลัว 6 ความหมองหม่นน่าจะยึดเอาคืนนั้นที่ข้าก่อเกิดขึ้นในท้องไปซะ คืนนั้นไม่น่าจะเชื่อมต่อกับวันอื่นๆของปีเลย วันนั้นไม่น่าจะถูกนับรวมอยู่ในเดือนต่างๆเลย 7 ความจริงแล้วคืนนั้นน่าจะเป็นหมันไป ไม่น่าจะมีเสียงร้องอย่างมีความสุขในคืนนั้นเลย 8 คนที่สาปแช่งวันน่าจะร่ายเวทมนตร์ใส่คืนนั้นด้วย คนที่เก่งในการปลุกเรียกตัวเลวีอาธาน ขึ้นมา น่าจะสาปแช่งคืนนั้นด้วย 9 ดวงดาวในยามรุ่งสางน่าจะมืดไป คืนนั้นที่รอแสงสว่างอย่างตื่นเต้นไม่น่าจะได้พบแสงสว่างเลย คืนนั้นไม่น่าจะได้พบกับแสงสว่างแห่งยามรุ่งสางเลย 10 เพราะคืนนั้นไม่ได้ปิดครรภ์ของแม่ข้าไว้ เพราะคืนนั้นไม่ได้ซ่อนความทุกข์ยากไปจากสายตาข้า 11 ทำไมข้าถึงไม่ตายตั้งแต่เกิด ทำไมข้าถึงไม่คลอดออกมาแล้วสิ้นใจไปเลย 12 ทำไมตักของแม่จึงรองรับข้าไว้ และทำไมถึงมีเต้านมให้ข้าดูด 13 เพราะถ้าข้าตายไปเสียตั้งแต่แรกเกิด ตอนนี้ข้าคงนอนเหยียดยาวอยู่และไม่ถูกรบกวน ข้าคงนอนหลับอยู่และคงได้พักผ่อน 14 อยู่ร่วมกับพวกกษัตริย์และบรรดาที่ปรึกษาแห่งแผ่นดินที่เคยสร้างเมืองปรักหักพังขึ้นใหม่สำหรับพวกเขาเอง 15 หรืออยู่กับพวกเจ้านายในวัง ที่เคยมีทองคำและเงินเต็มบ้าน 16 ทำไมข้าถึงไม่ถูกฝังเหมือนกับเด็กที่ตายในท้อง หรือเป็นทารกที่ไม่เคยเห็นแสงสว่าง 17 ที่หลุมศพนั้นคนชั่วจะหยุดก่อปัญหา ที่นั่นผู้ที่เหนื่อยล้าจะได้พักผ่อน 18 ที่นั่นเหล่าเชลยจะอยู่กันอย่างสบาย เพราะพวกเขาจะไม่ได้ยินเสียงร้องตะโกนของผู้คุม 19 ทั้งผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่น ส่วนทาสก็เป็นอิสระจากเจ้านาย 20 ทำไมถึงให้แสงสว่างกับคนที่ทุกข์ทรมาน ทำไมถึงให้ชีวิตกับคนที่จมอยู่กับความขมขื่น 21 ทำไมไม่ยอมให้คนที่อยากตายได้ตายซะ พวกเขาขุดหาความตายยิ่งกว่าขุดหาทรัพย์สมบัติเสียอีก 22 พวกเขาดีใจแทบตายเมื่อเขาพบหลุมศพของตน พวกเขาร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน 23 ทำไมถึงให้ชีวิตกับคนที่ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม คือคนที่พระเจ้าได้ปิดกั้นรอบด้าน 24 อาหารของข้าคือการถอนหายใจ น้ำดื่มของข้าคือเสียงร้องคร่ำครวญ 25 เพราะสิ่งที่ข้ากลัวมากที่สุดนั้นก็ได้เกิดขึ้นกับข้า สิ่งที่ข้าหวาดผวาก็ได้ตกอยู่บนข้า 26 ข้าไม่มีความสงบสุข ไม่มีความเงียบสงบ ข้าไม่ได้พักผ่อน ข้ามีแต่ความว้าวุ่นใจ” |
Bible League International
Bible League International