โยบ 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹ มนุษย์​ที่​เกิด​มา​จาก​หญิง ชีวิต​ก็​สั้น​และ​เต็ม​ไป​ด้วย​ความ​ยุ่งยาก

² เขา​ผลิ​บาน​ราวกับ​ดอกไม้ แล้ว​ก็​เหี่ยวแห้ง​ไป เขา​หาย​ไป​อย่าง​กับ​เงา ชีวิต​เขา​ไม่​ยั่งยืน

³ ทำไม​พระองค์​จะ​ต้อง​มา​เพ่งดู​ผู้​ที่​มี​ลักษณะ​อย่างนี้ และ​นำ​ข้า​มา​สู้​คดี​กับ​พระองค์​ด้วย

⁴ ใคร​เล่า​จะ​ทำ​สิ่ง​ที่​สกปรก​ให้​กลับ​สะอาด​ได้​อีก ไม่​มี​หรอก

⁵ เพราะ​วัน​เวลา​ของ​คน​ได้​ถูก​กำหนด​ไว้​แล้ว และ​พระองค์​ก็​ล่วงรู้​จำนวน​เดือน​ที่​พวกเขา​จะ​มี​ชีวิต​อยู่ พระองค์​ได้​กำหนด​ขอบเขต​ของ​เวลา ที่​พวก​เขา​ไม่​สามารถ​ข้าม​ไป​ได้

⁶ เลิก​มอง​เขา​ได้​แล้ว อย่า​ไป​ยุ่ง​กับ​เขา​เลย เผื่อ​บางที​เขา​อาจ​จะ​มี​ความสุข​บ้าง​สัก​เล็กน้อย​เหมือน​ลูกจ้าง​รายวัน

⁷ ขนาด​ต้นไม้​ก็​ยัง​มี​ความหวัง​เลย ถึง​จะ​ถูก​โค่น​ลง มัน​ก็​ยัง​งอก​ขึ้น​มา​ใหม่​ได้ และ​หน่อ​ของ​มัน​ก็​จะ​มี​ชีวิต​ต่อ​ไป

⁸ ถึง​ราก​ของ​มัน​จะ​แก่​อยู่​ใน​ดิน และ​ตอ​ก็​เริ่ม​ตาย​อยู่​บน​พื้น

⁹ แต่​พอ​มัน​ได้กลิ่น​ของ​น้ำ มัน​ก็​จะ​แตก​หน่อ​และ​แตก​กิ่งก้าน​ออก​มา​เหมือน​ต้นไม้​อ่อน

¹⁰ แต่​สำหรับ​มนุษย์ เมื่อ​ตาย​แล้ว เรี่ยวแรง​ก็​หมด​ไป มนุษย์​สิ้นลม และก็​ไม่​อยู่​แล้ว

¹¹ เหมือน​กับ​น้ำ​ที่​ระเหย​ไป​จาก​ทะเล​สาบ เหมือน​กับ​แม่น้ำ​ที่​ขาด​แหล่ง​น้ำ​ของ​มัน​ไป

¹² มนุษย์​นอน​ลง​และ​ไม่​ลุก​ขึ้น​อีก เขา​จะ​ไม่​ตื่น ตราบ​เท่า​ฟ้า​สวรรค์​ยัง​มี​อยู่ ปลุก​ก็​ไม่​ตื่น

¹³ ข้า​อยาก​ให้​พระองค์​ซ่อน​ข้า​ไว้​ใน​แดน​คนตาย​เหลือเกิน จะ​ได้​แอบ​ข้า​ไว้​จน​กว่า​พระองค์​จะ​หาย​โกรธ แล้ว​กำหนด​เวลา​ที่​จะ​นึก​ถึง​ข้า​และ​นำ​ข้า​ออก​มา

¹⁴ ถ้า​มนุษย์​ตาย เขา​จะ​ฟื้นขึ้น​มา​ได้​อีก​หรือ ถ้า​เป็น​อย่างนั้น ข้า​จะ​คอย​และ​สู้ทน​ต่อ​การฝึกหนัก​เยี่ยง​ทหาร​ของข้า​ไม่ว่า​จะ​นาน​แค่ไหน​ก็ตาม จน​กว่า​จะ​ถึง​เวลา​ที่​ข้า​จะ​ได้รับ​การ​ปลด​ปล่อย

¹⁵ ถ้า​มี​การ​ฟื้น​ขึ้น เมื่อ​พระองค์​ร้อง​เรียก​ข้า ข้าก็จะได้​ตอบ พระองค์​จะ​ตั้งตา​คอย​ผู้ที่​พระองค์​ได้​สร้าง​ขึ้น​มา

¹⁶ พระองค์​จะ​ได้​เฝ้า​ดูแล​ย่างก้าว​ของ​ข้า ไม่​ใช่​มา​จ้อง​จับผิด​ข้า

¹⁷ ความ​ละเมิด​ของ​ข้า​จะ​ถูก​ปิด​ไว้​ใน​ถุง พระองค์​จะ​กลบ​ความผิด​ของ​ข้า

¹⁸ แต่​ว่า​นี่ ภูเขา​ก็​ถูก​พังทลาย​และ​ผุกร่อนไป หินผา​ถูก​เคลื่อน​ไป​จาก​ที่​ของ​มัน

¹⁹ พวก​โขดหิน​ถูก​น้ำ​เซาะ​จน​กร่อน ผิวดิน​ของ​แผ่นดิน​ถูก​น้ำ​ซัด​ไป และ​ความหวัง​ของ​คน​ถูก​พระองค์​ทำลาย​ไป

²⁰ พระองค์​ปราบ​เขา​อย่าง​ราบคาบ​ตลอด​ไป และ​เขา​ก็​สูญสิ้น​ไป พระองค์​ใช้​ความตาย​เปลี่ยน​โฉม​หน้า​ของ​เขา และ​ผลัก​เขา​ออก​ไป

²¹ ลูกๆ​ของ​เขา​อาจ​จะ​ได้รับ​เกียรติ แต่​เขา​ก็​ไม่​รู้​เรื่อง หรือ​ลูกๆ​ของ​เขา​อาจ​จะ​ตกต่ำ​ลง เขา​ก็​ไม่​อาจ​รับรู้​ได้

²² เขา​รู้สึก​ได้​เพียง​ความ​เจ็บปวด​ใน​ร่าง​ของ​เขา​เท่านั้น และ​เขา​คร่ำครวญ​เรื่อง​ของ​ตัวเอง​เท่านั้น”