เศฟันยาห์ 2 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971ความพินาศของประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบ 1 โอ ประชาชาติที่ไร้ความอายเอ๋ย จงมากัน มาชุมนุมกัน 2 ก่อนที่เจ้าจะถูกขับไล่ไป ดั่งแกลบที่ปลิว ก่อนที่พระพิโรธอันร้ายแรงแห่งพระเจ้า จะลงมาเหนือเจ้า ก่อนที่วันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า จะลงมาเหนือเจ้า 3 ทุกคนที่ใจถ่อมในแผ่นดินนี้ คือผู้ที่กระทำตามพระบัญชาของพระองค์ จงแสวงหาพระเจ้า จงแสวงหาความชอบธรรม แสวงหาความถ่อมใจ ชะรอยเจ้าจะได้รับการกำบัง ในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า 4 เพราะว่าเมืองกาซาจะถูกทอดทิ้ง และเมืองอัชเคโลนจะเป็นที่เริศร้าง ชาวเมืองอัชโดดจะถูกขับไล่ในเวลาเที่ยงวัน และเมืองเอโครนจะถูกถอนราก 5 วิบัติแก่เจ้า ชาวเมืองชายทะเล เจ้าผู้เป็นประชาชาติเคเรธี พระวจนะของพระเจ้ามีมากล่าวโทษเจ้า โอ คานาอัน แผ่นดินของคนฟีลิสเตีย เราจะทำลายเจ้า จนไม่มีชาวเมืองเหลือ 6 โอ ชายทะเลเอ๋ย เจ้าจะเป็นลานหญ้า เป็นทุ่งหญ้าสำหรับผู้เลี้ยงแกะ และเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ 7 ชายทะเลนั้น จะเป็นกรรมสิทธิ์ ของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ที่เหลืออยู่นั้น เขาจะหากินที่นั่น ครั้นถึงเวลาเย็น เขาจะนอนลง ที่ในเหย้าเรือนทั้งหลายของอัชเคโลน เพราะว่าพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขา จะเอาพระทัยใส่เขา และให้เขากลับสู่สภาพเดิม 8 <<เราได้ยินคำด่าของ โมอับ และคำครหาของคน อัมโมนแล้ว ซึ่งเขาด่าประชากรของเรา และอวดอ้างเรื่องเขตแดนของเขาทั้งหลาย>> 9 พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลตรัสว่า <<เหตุฉะนี้ เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด โมอับจะกลายเป็นเหมือนเมืองโสโดม และคนอัมโมนจะเหมือนเมืองโกโมราห์ คือเป็นแผ่นดินที่มีต้นเหงือกหนามและบ่อเกลือ และเป็นที่ร้างเปล่าเป็นนิตย์ ชนชาติของเราที่เหลืออยู่จะปล้นเขา และคนในประชากรของเราที่รอดตาย อยู่จะยึดเขาเป็นกรรมสิทธิ์>> 10 นี่จะเป็นผลตอบแทนความจองหองของเขา เพราะเขาด่าและโอ้อวด ต่อประชากรของพระเจ้าจอมโยธา 11 พระเจ้าจะทรงเป็นที่เกรงกลัวของเขาทั้งหลาย พระองค์จะทรงกระทำให้พระทั้งหลายของโลกผ่ายผอม และแผ่นดินแห่งประชาชาติทั้งสิ้นจะก้มลงนมัสการพระองค์ ต่างตามท้องถิ่นของตน 12 โอ คนเอธิโอเปียเอ๋ย เจ้าด้วยเหมือนกัน จะต้องถูกประหารเสียด้วยดาบของเรา 13 แล้วพระองค์จะยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ต่อเมือง ทางทิศเหนือ และทำลายอัสซีเรีย และจะกระทำให้เมืองนีนะเวห์เป็นที่เริศร้าง เป็นที่แห้งแล้งเหมือนถิ่นทุรกันดาร 14 บรรดาฝูงสัตว์จะนอนอยู่ในที่นั้น สัตว์ป่าทั้งสิ้น นกกระทุงและอีกาบ้านจะอาศัยอยู่ที่หัวเสาทั้งหลายของเมืองนั้น นกเค้าแมวจะมาร้องอยู่ที่หน้าต่าง นกกาจะส่งเสียงอยู่ที่ธรณีประตู เพราะฝาเรือนที่ทำด้วยไม้สนสีดาร์จะตากแดดตากฝน 15 นี่เป็นเมืองที่สนุกสนาน ที่อยู่อย่างปลอดภัย เป็นเมืองที่คิดในใจของตนว่า <<ข้านี่แหละ และไม่มีเมืองอื่นใดอีก>> มันเป็นเมืองเริศร้างเสียจริงๆ เป็นที่อาศัยนอนของสัตว์ป่า ทุกคนที่ผ่านเมืองนี้ไป จะแสยะปากและสั่นกำปั้นของเขา |