เพลงสดุดี 52 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971ความเปล่าประโยชน์แห่งความอธรรมที่โอ้อวด ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด เมื่อโดเอก คนเอโดมมาทูลซาอูลว่า <<ดาวิดได้มาที่เรือนอาคีเมเลค>> 1 เฮ้ยเจ้าผู้มีอิทธิ ไฉนเจ้าจึงโอ้อวดในการชั่ว ความรักมั่นคงของพระเจ้าดำรงอยู่วันยังค่ำ 2 ลิ้นของเจ้าคิดการทำลาย และหลอกลวงอย่างมีดโกนคม 3 เจ้ารักชั่วมากกว่าดี และการมุสา มากกว่าพูดความจริง 4 เจ้ารักทุกคำที่ทำลาย แหม พ่อร้อยลิ้นกะลาวน 5 แต่พระเจ้าจะทรงทำลายเจ้าลงเสียเป็นนิตย์ พระองค์จะทรงฉวยและดึงเจ้าจากเต็นท์ของเจ้า พระองค์จะทรงถอนรากเจ้าเสียจากแดนของคนเป็น 6 คนชอบธรรมจะเห็นและเกรงกลัว และจะหัวเราะเยาะเขา กล่าวว่า 7 <<จงดูบุรุษผู้ไม่ให้พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยของตน แต่ไว้ใจในความมั่งคั่งอันอุดมของเขา เขาเสริมกำลังตัวเขาในความชั่วร้ายของเขา>> 8 ฝ่ายข้าพเจ้าเป็นเหมือนต้นมะกอกเขียวสดในพระนิเวศของพระเจ้า ข้าพเจ้าวางใจในความรักมั่นคงของพระเจ้าเป็นนิจกาล 9 ข้าพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์เป็นนิตย์ เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำเช่นนั้น ข้าพระองค์จะหวังใจในพระนามของพระองค์ เพราะเป็นพระนามประเสริฐ ต่อหน้าธรรมิกชนของพระองค์ |