สุภาษิต 7 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971เล่ห์เหลี่ยมมารยาของหญิงโสเภณี 1 บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเรา จงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า 2 จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่ จงรักษาคำสอนของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า 3 มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้า เขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า 4 จงพูดกับปัญญาว่า <<เธอเป็นพี่สาวของฉัน>> และจงเรียกความรอบรู้ว่า <<เพื่อนสนิท>> 5 เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่ว จากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ 6 เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด 7 เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลา และท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก 8 ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง 9 ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด 10 และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา แต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์ 11 นางจัดจ้านและหัวเห็ด เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน 12 ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม 13 นางฉวยเขาได้และจุบเขา นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า 14 <<ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา และวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว 15 ฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว 16 ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ 17 ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย 18 มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก 19 เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล 20 เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา>> 21 นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลม นางบังคับเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ 22 เขาก็ติดตามนางไปทันที อย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า หรืออย่างกวางติดแน่น 23 จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับ อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง เขาหาทราบไม่ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต 24 โอ บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเรา และจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา 25 อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง อย่าเจิ่นอยู่ในวิถีของนางนั้น 26 เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก เออ บรรดาที่นางฆ่าเสียนั้นก็เป็นจำนวนมากมาย 27 เรือนของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตาย ลงไปถึงห้วงแห่งความตาย |