นาฮูม 2 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 19711 ผู้โจมตีได้ขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าแล้ว จงเข้าประจำป้อม จงเฝ้าทางไว้ จงคาดเอวไว้ จงรวมกำลังไว้ให้หมด 2 (เพราะว่าพระเจ้าทรงกระทำให้ความโอ่อ่าตระการของยาโคบกลับสู่สภาพเดิม อย่างกับความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล เพราะว่าพวกปล้นได้ปล้นเอาไป และได้ทำลายกิ่งก้านของเขาให้พินาศ) 3 โล่ของทหารหาญนั้นสีแดง และทหารของเขาก็แต่งกายสีแดงเข้ม ในวันเตรียมพร้อม รถรบก็แวบวาบดังคบเพลิง และม้าศึกก็ผาดโผนไปมา 4 รถรบห้อไปตามถนน มันรีบไปรีบมาที่ลานเมือง ส่องแสงราวกับคบเพลิง และพุ่งไปอย่างสายฟ้าแลบ 5 นายทหารถูกเรียกตัว เขาก็สะดุดเมื่อเขาเดินไป เขารีบตรงไปที่กำแพงเมือง มีเพิงกันอาวุธตั้งขึ้น 6 ประตูที่แม่น้ำเปิดแล้ว ที่พระราชวังก็อลหม่าน 7 พระนางถูกเปลื้องเครื่องทรง เขาจับพระนางเอาไป บรรดาสาวใช้ก็โอดครวญ เสียงนางโศกเศร้าอย่างเสียงนกพิราบ ตีอกชกใจของตน 8 นีนะเวห์ก็เหมือนสระน้ำ ที่น้ำไหลออกมา เขาทั้งหลายร้องว่า <<หยุด หยุด>> แต่ก็ไม่มีใครหันกลับ 9 ปล้นเอาเงินซิ ปล้นเอาทองคำ มีทรัพย์สมบัติมากมายไม่รู้สิ้นสุด มีของมีค่าทุกอย่างเป็นทรัพย์มั่งคั่ง 10 เริศร้าง ความเริศร้าง และความพินาศ จิตใจก็ละลายไปและหัวเข่าก็สั่น บั้นเอวก็ปวดร้าวไปหมด ใบหน้าทุกคนซีดเซียว 11 ที่ของสิงห์อยู่ที่ไหน คือถ้ำของสิงห์หนุ่ม ที่ที่สิงห์เคยเดินเข้าไป ที่ที่ลูกของมันเคยอยู่ ไม่มีผู้ใดไปรบกวนได้ 12 สิงห์นั้นได้ฉีกอาหารให้ลูกของมันพอกิน และได้คาบคอเหยื่อมาให้เหล่าเมียของมัน มันสะสมเหยื่อเต็มถ้ำ และสะสมเนื้อที่ฉีกแล้วเต็มรัง นีนะเวห์พังทลายอย่างสิ้นเชิง 13 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า เราจะเผารถรบของเจ้าให้เป็นควัน และดาบจะสังหารสิงห์หนุ่มของเจ้า เราจะกำจัดเหยื่อของเจ้าเสียจากโลก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีก |