เพลงคร่ำครวญ 3 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971ความหวังที่ได้รับความบรรเทา โดยพระกรุณาคุณของพระเจ้า 1 ข้าพเจ้าเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ใจ โดยไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์ 2 พระองค์ทรงนำและพาข้าพเจ้ามา ในความมืดและไม่ใช่ในความสว่าง 3 แท้จริงพระองค์ทรงพลิกพระหัตถ์ของพระองค์ ต่อสู้ข้าพเจ้าอยู่ตลอดวันร่ำไป 4 เนื้อและหนังข้าพเจ้า พระองค์ทรงกระทำให้ซูบซีดไป พระองค์ทรงหักกระดูกข้าพเจ้าแล้ว 5 พระองค์ทรงสร้างรั้วขังข้าพเจ้า ทรงเอาความขมขื่นและความทุกข์ยากลำบากล้อมข้าพเจ้าไว้ 6 พระองค์ได้ทรงบังคับข้าพเจ้าให้อยู่ในที่มืด ดุจคนที่ตายนานแล้ว 7 พระองค์ทรงกระทำรั้วล้อมข้าพเจ้าไว้ เพื่อจะกักไม่ให้ออกไปได้ พระองค์ทรงตีตรวนหนักล่ามข้าพเจ้าไว้ 8 ยิ่งกว่านั้น เมื่อข้าพเจ้าร้องกราบทูลขอความช่วยเหลือ พระองค์มิทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า 9 พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้า ด้วยก้อนหินที่สกัด พระองค์ทรงกระทำให้หนทางข้าพเจ้าคดเคี้ยวไป 10 ทีข้าพเจ้า พระองค์ทรงทำท่าดุจหมีคอยตระครุบ และดั่งสิงห์แอบซุ่มอยู่ในที่ลับ 11 พระองค์ทรงพาข้าพเจ้าเชือนไปจากทางของข้าพเจ้า และฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าถูกทิ้งร้าง 12 พระองค์ทรงโก่งธนูของพระองค์ และเอาข้าพเจ้าตั้งเป็นเป้าสำหรับลูกธนู 13 พระองค์ทรงเอาลูกธนูในแล่งของพระองค์ ยิงเข้าในหัวใจของข้าพเจ้าแล้ว 14 ข้าพเจ้าได้กลายเป็นขี้ปากให้ชนชาติทั้งหลายหัวเราะเยาะ เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่นวันยังค่ำ 15 พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าบริโภคผักรสขมจนช่ำ พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าเอือมด้วยบอระเพ็ด 16 พระองค์กระทำให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวด และทรงเหยียดข้าพเจ้าให้อยู่ในกองขี้เถ้า 17 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าขาดความสงบสุข จนข้าพเจ้าลืมความสำราญว่าเป็นอะไร 18 ข้าพเจ้าจึงว่า <<ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญไปแล้ว และความหวังในพระเจ้าก็ดับหมด>> 19 ขอทรงจำความทุกข์ใจและความถูกบีบคั้นของข้าพเจ้า อันเป็นบอระเพ็ดและดีหมี 20 จิตวิญญาณของข้าพเจ้ายังนึกถึงเนืองๆ และต้องค้อมลงภายในตัวข้าพเจ้า 21 ข้าพเจ้าหวนคิดขึ้นมาได้ ข้าพเจ้ามีความหวังขึ้นเมื่อคิดได้ว่า 22 ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง และพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด 23 เป็นของใหม่อยู่ทุกเวลาเช้า ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก 24 จิตใจของข้าพเจ้าว่า <พระเจ้าทรงเป็นส่วนของข้าพเจ้า เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจะหวังในพระองค์> 25 พระเจ้าทรงดีต่อคนทั้งปวงที่คอยท่าพระองค์อยู่ และทรงดีต่อคนที่แสวงพระองค์ 26 เป็นการดีที่จะหวังใจและรอคอย ความรอดจากพระเจ้า 27 เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกในปฐมวัย 28 ให้เขานั่งเงียบๆอยู่แต่ลำพัง เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นเอง 29 ให้เขาเอาปากจดไว้ในผงคลีดิน ถ้าทำดังนั้นชะรอยจะมีหวัง 30 ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่ตบเขา ให้เขายอมรับความอับอายอย่างเต็มเปี่ยมเถิด 31 ด้วยว่าพระเจ้าจะไม่ทรงละทิ้งเป็นนิตย์ดอก 32 แม้พระองค์ทรงกระทำให้เกิดความเศร้าโศก พระองค์จะทรงพระกรุณา ตามความรักมั่นคงอันล้นเหลือของพระองค์ 33 เพราะพระองค์ทรงกระทำให้ใครเกิดความทุกข์ใจ หรือให้ลูกหลานมนุษย์มีความโศกด้วยชอบพระทัยก็หามิได้ 34 การเหยียบย่ำ บรรดาเชลยแห่งแผ่นดินโลกไว้ใต้เท้าก็ดี 35 การตัดสิทธิ์ของมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใด ต่อพระพักตร์ผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุดก็ดี 36 การตัดสินกลับสัตย์ในคดีของมนุษย์ก็ดี พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยเลย 37 ผู้ใดจะสั่งและให้เป็นไปได้ นอกจากเมื่อพระเจ้าทรงสถาปนาให้เป็นไป 38 จากพระโอษฐ์ของพระผู้สูงสุดนั้น ไม่ใช่มีมาทั้งร้ายและดี ยากและสบายหรือ 39 มนุษย์เป็นๆจะไปบ่นเอากับใคร คือมนุษย์ที่ถูกทำโทษเพราะบาปของตน 40 ให้พวกเราทดสอบและพิจารณาวิถีของพวกเรา และกลับมาหาพระเจ้าเถิด 41 ให้พวกเรายกจิตใจและมือของพวกเราขึ้น ต่อพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ทูลว่า 42 <<พวกข้าพระองค์ได้ทรยศและได้กบฏแล้ว และพระองค์ยังไม่ได้ทรงอภัยโทษ>> 43 <<พระองค์ทรงห่มความกริ้วและไล่ตามพวกข้าพระองค์ ได้ทรงประหารอย่างไม่สงสาร 44 พระองค์ทรงคลุมพระองค์ไว้เสียด้วยเมฆ เพื่อว่าการอธิษฐานของพวกข้าพระองค์จะไม่ทะลุไป ถึงพระองค์ได้ 45 พระองค์ได้ทรงกระทำให้พวก ข้าพระองค์เป็นเหมือนหยากเยื่อและมูลฝอย อยู่ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย 46 <<บรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์ ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาว่าพวกข้าพระองค์ 47 เหตุสยดสยองและหลุมพรางมาถึงข้าพระองค์ ทั้งความร้างเปล่าและความพินาศ 48 น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำ เนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์ 49 <<น้ำตาของข้าพระองค์ไหลลงไม่หยุด และไม่มีเวลาสร่างเลย 50 กว่าพระเจ้าจะทอดพระเนตรลง แลดูจากสวรรค์ 51 นัยน์ตาของข้าพระองค์ทำให้ระทม เพราะเคราะห์กรรมของบรรดาบุตรีแห่งกรุงข้าพระองค์ 52 <<พวกที่ตั้งตนเป็นศัตรูต่อข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้น ได้ขับไล่ข้าพระองค์ดังขับไล่นก 53 เขาทั้งหลายเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อให้ตาย และเอาหินถมทับข้าพระองค์เสีย 54 น้ำได้ท่วมศีรษะของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ว่า <<ข้าพเจ้าสูญแน่แล้ว>> 55 <<ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้ร้องออกพระนามของพระองค์ จากที่ลึกในบ่อ 56 พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า <ขออย่าทรงจุกพระกรรณ ต่อคำของข้าพระองค์ที่ร้องทูลขอให้ช่วย> 57 พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ พระองค์ตรัสว่า <<ไม่ต้องกลัว>> 58 <<ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงเข้ากับคดีของข้าพระองค์แล้ว พระองค์ทรงไถ่ชีวิตข้าพระองค์ 59 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเห็นที่เขาผิดต่อข้าพระองค์แล้ว ขอทรงพิพากษาคดีของข้าพระองค์เถิด 60 พระองค์ได้ทรงเห็นใจแก้แค้นของเขา และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว 61 <<ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำเยาะเย้ย และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว 62 คือริมฝีปากและความคิดของผู้ที่ได้รุกรานข้าพระองค์ ก็ต่อสู้ข้าพระองค์อยู่วันยังค่ำ 63 ดูเถิด ไม่ว่าเขาจะนั่งหรือลุก ตัวข้าพระองค์ก็เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่น 64 <<ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสนองเขาทั้งหลาย ตามกรรมแห่งน้ำมือของเขา 65 พระองค์คงจะทรงกระทำให้ใจของเขาทั้งปวงมืดมัวไป คำสาปของพระองค์คงตกเหนือเขา 66 พระองค์ทรงคงไล่ติดเขาไป ด้วยพระพิโรธและทำลายเขาเสีย จากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระเจ้า>> |