เยเรมีย์ 30 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971สัญญาถึงการกลับของพวกที่ต้องถูกกวาดต้อน 1 พระวจนะของพระเจ้ามายังเยเรมีย์ว่า 2 <<พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า จงเขียนถ้อยคำทั้งสิ้นที่เราได้บอกแก่เจ้าไว้ใน หนังสือเล่มหนึ่ง 3 พระเจ้าตรัสว่า เพราะดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะให้ประชากรของเรา คืออิสราเอลและยูดาห์กลับคืนสู่สภาพเดิม พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ และเราจะนำเขามายังแผ่นดินซึ่งเราได้ ให้แก่บรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย และเขาทั้งหลายจะได้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินนั้น>> 4 ต่อไปนี้เป็นพระวจนะซึ่งพระเจ้าตรัส เกี่ยวกับอิสราเอลและยูดาห์ว่า 5 <<พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราได้ยินเสียงร้องเพราะความกลัวตัวสั่น ความสยดสยองและความไร้ศานติภาพ 6 จงถามเถิดและดูว่า ผู้ชายจะคลอดบุตรได้หรือ ทำไมเราจึงเห็นผู้ชายทุกคน เอามือกดไว้ที่เอวเหมือนผู้หญิงจะคลอดบุตร ทำไมหน้าตาทุกคนจึงซีดไป 7 อนิจจาเอ๋ย วันนั้นใหญ่โตเหลือเกิน ไม่มีวันใดเหมือน เป็นเวลาทุกข์ใจของยาโคบ แต่เขาก็ยังจะรอดวันนั้นไปได้ 8 <<พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ในวันนั้นเหตุการณ์จะเกิดขึ้น คือเราจะหักแอกจากคอของเขาทั้งหลายเสีย และเราจะระเบิดพันธนะของเขาเสีย และคนต่างชาติจะไม่ทำให้เขาเป็นคนรับใช้อีก 9 แต่เขาทั้งหลายจะปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขาทั้งหลาย และดาวิดพระราชาของเขาทั้งหลายผู้ซึ่ง เราจะให้เกิดมาเพื่อเขา 10 <<พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย อิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้าม เพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าจากที่ไกลให้รอด ทั้งลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาไปเป็นเชลย ยาโคบจะกลับมา และมีความสงบและความสบาย และจะไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว 11 พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอด เราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นถึงอวสาน คือผู้ซึ่งเราได้กระจายเจ้าให้ไปอยู่ท่ามกลางเขานั้น แต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสาน เราจะตีสอนเจ้าตามขนาด และด้วยประการใดก็ตามเราจะไม่ปล่อยเจ้าโดย ไม่ลงโทษ 12 <<เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ที่เจ็บของเจ้าก็ร้าย และบาดแผลของเจ้าก็ฉกรรจ์ 13 ไม่มีผู้ใดที่จะช่วยคดีของเจ้า ไม่มียารักษาบาดแผลของเจ้า ไม่มีการรักษาให้เจ้า 14 คนรักทั้งสิ้นของเจ้าได้ลืมเจ้าเสีย เขาทั้งหลายไม่ต้องการเจ้าแล้ว เพราะเราตีเจ้าอย่างการโบยตีของศัตรู เป็นการลงโทษอย่างของคนโหดร้าย เพราะว่าความผิดของเจ้าก็ใหญ่ยิ่ง เพราะว่าบาปของเจ้าก็มาก 15 ไฉนเจ้าร้องเพราะความเจ็บของเจ้า ที่เจ็บของเจ้าก็ร้าย เพราะว่ากรรมชั่วของเจ้าใหญ่ยิ่ง เพราะว่าบาปของเจ้ามาก เราได้กระทำสิ่งเหล่านี้แก่เจ้า 16 เพราะฉะนั้นผู้ใดที่กินเจ้า เขาจะถูกกิน ปรปักษ์ของเจ้าหมดสิ้นทุกคนจะตกไปเป็นเชลย ผู้เหล่านั้นที่ปล้นเจ้า เขาจะเป็นของถูกปล้น และทุกคนที่กินเจ้าเป็นเหยื่อเราจะทำเขาให้เป็นเหยื่อ 17 เพราะเราจะเรียกเนื้อขึ้นมาให้แก่เจ้า และเราจะรักษาบาดแผลของเจ้าให้หาย พระเจ้าตรัส เพราะเขาทั้งหลายเรียกเจ้าว่าพวกนอกคอก <คือศิโยนซึ่งไม่มีใครต้องการ> 18 <<พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะให้เต็นท์แห่งยาโคบกลับสู่สภาพเดิม และมีความเอ็นดูในเรื่องที่อาศัยของเขา เขาจะสร้างเมืองนั้นขึ้นใหม่บนเนินของเมือง และพระราชวังจะตั้งอยู่ในที่ที่เคยอยู่ 19 จะมีเพลงโมทนาพระคุณออกมาจากที่เหล่านั้น และมีเสียงของผู้ที่รื่นเริง เราจะทวีเขาขึ้น และเขาจะไม่มีเพียงน้อยคน เราจะกระทำให้เขามีเกียรติเขาจะไม่เป็นแต่ผู้เล็กน้อย 20 ลูกหลานของเขาจะเป็นเหมือนสมัยก่อน และชุมนุมของเขาจะได้ถูกสถาปนาไว้ต่อหน้าเรา และทุกคนที่บีบบังคับเขาเราจะลงโทษ 21 เจ้านายของเขาจะเป็นคนหนึ่งในพวกเขาทั้งหลาย ผู้ครอบครองของเขาจะออกมาจากท่ามกลางเขาเอง เราจะกระทำให้ท่านนั้นเข้ามาใกล้และท่านนั้นจะเข้าใกล้เรา เพราะใครเล่ากล้าเข้ามาใกล้เราได้เองพระเจ้าตรัส 22 และเจ้าทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเจ้า>> 23 จงดูพายุของพระเจ้า พระพิโรธได้ออกไปแล้ว เป็นพายุกวาด จะวนเวียนอยู่บนศีรษะของคนอธรรม 24 ความกริ้วอันแรงกล้าของพระเจ้าจะไม่หยุดยั้ง จนกว่าพระองค์จะทรงกระทำและให้สำเร็จ ตามพระทัยพระองค์ประสงค์ ในวาระสุดท้าย เจ้าทั้งหลายจะเข้าใจข้อความนี้ |