เยเรมีย์ 13 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971บทเรียนจากผ้าคาดเอวที่เปื่อย 1 พระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าดังนี้ว่า <<จงไปซื้อผ้าป่านคาดเอวมาผืนหนึ่ง คาดเอวของเจ้าไว้และอย่าจุ่มน้ำ>> 2 ข้าพเจ้าจึงซื้อผ้าคาดเอวผืนหนึ่งตามพระวจนะของพระเจ้า และคาดเอวของข้าพเจ้าไว้ 3 และพระวจนะของพระเจ้ามาถึงข้าพเจ้าครั้งที่สองว่า 4 <<จงเอาผ้าคาดเอวซึ่งเจ้าได้ซื้อมา ซึ่งอยู่ที่เอวของเจ้า และจงลุกขึ้นไปยังแม่น้ำยูเฟรติส แล้วซ่อนผ้านั้นไว้ในซอกหินแห่งหนึ่ง>> 5 ข้าพเจ้าก็ไปและซ่อนผ้านั้นไว้ข้างแม่น้ำยูเฟรติส ดังที่พระเจ้าทรงบัญชาข้าพเจ้า 6 ต่อมาอีกหลายวันพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<จงลุกขึ้นไปยังแม่น้ำยูเฟรติส และเอาผ้าคาดเอวซึ่งเราได้สั่งเจ้า ให้ซ่อนไว้ที่นั่นนั้นมาเสียจากที่นั่น>> 7 แล้วข้าพเจ้าก็ไปที่แม่น้ำยูเฟรติส และขุดเอาผ้าคาดเอวมาจากที่ซึ่งข้าพเจ้าได้ซ่อนไว้ ดูเถิด ผ้าคาดเอวนั้นเสียหมดจะใช้การสิ่งใดก็ไม่ได้ 8 แล้วพระวจนะของพระเจ้าก็มายังข้าพเจ้าว่า 9 <<พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราก็จะทำลายความทะนงใจของยูดาห์ และความทะนงใจใหญ่ยิ่งของเยรูซาเล็มเสียอย่างนั้นแหละ 10 คือชนชาติที่ชั่วร้ายนี้ ผู้ปฏิเสธไม่ฟังถ้อยคำของเรา ผู้ที่ดื้อกระทำตามใจของตนเอง และได้ติดสอยห้อยตามพระอื่น เพื่อจะปรนนิบัติและนมัสการพระเหล่านั้น จะเป็นเหมือนผ้าคาดเอวนี้ซึ่งจะใช้การสิ่งใดก็ไม่ได้ 11 เพราะผ้าคาดเอวติดอยู่ที่เอวของมนุษย์ฉันใด เราก็ได้กระทำให้ประชาชนทั้งสิ้นของอิสราเอล และประชาชนทั้งสิ้นของยูดาห์ติดอยู่กับเราฉันนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ เพื่อเขาทั้งหลายจะเป็นประชากร ชื่อเสียงที่สรรเสริญ และที่ภูมิใจแก่เรา แต่เขาทั้งหลายก็ไม่ฟัง บทเรียนจากไหเหล้าที่เต็ม 12 <<ฉะนั้น เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาทั้งหลาย พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า <เหล้าองุ่นจะเต็มไหทุกลูก> และเขาทั้งหลายจะพูดกับเจ้าว่า <เราไม่รู้หรือว่าเหล้าองุ่นจะต้องเต็มไหทุกลูก> 13 แล้วเจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า <พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะให้ชาวแผ่นดินนี้ทั้งสิ้นเต็มไปด้วยความมึนเมา คือกษัตริย์ทั้งหลายของผู้ประทับบนบัลลังก์ของดาวิด พวกปุโรหิต พวกผู้เผยพระวจนะ และชาวกรุงเยรูซาเล็มทั้งสิ้น 14 และพระเจ้าตรัสว่า เราจะเหวี่ยงเขาทั้งหลายให้ชนกันและกัน พวกพ่อก็ชนพวกลูก เราจะไม่สงสารหรือไม่ไว้ชีวิต หรือมีความเมตตาที่เราจะไม่ทำลายเขา> >> ว่าจะต้องเป็นเชลยเพราะยูดาห์ไม่สำนึกตัว 15 จงฟังและเงี่ยหูฟัง อย่ายโสไปเลย เพราะพระเจ้าทรงลั่นพระวาจาแล้ว 16 จงถวายพระสิริแด่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย ก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมา ก่อนที่เท้าของเจ้าจะสะดุด บนภูเขาที่มีแสงโพล้เพล้ และขณะเมื่อเจ้าทั้งหลายมองหาความสว่าง พระองค์ทรงกลับให้เป็นความมืดคลุ้ม และทรงกระทำให้เป็นความมืดทึบ 17 แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายไม่ฟัง จิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ลับๆ เพราะความทะนงใจของเจ้า ตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้มากนักและมีน้ำตาอาบหน้า เพราะฝูงแกะของข้าพเจ้าถูกต้อนเอาไปเป็นเชลย 18 จงกล่าวแก่พระราชาและพระราชินีว่า <<ขอทรงประทับ ณ ที่ต่ำ เพราะว่ามงกุฎสวยงามของพระองค์ ได้หล่นมาจากพระเศียรของพระองค์แล้ว>> 19 หัวเมืองแห่งเนเกบก็ถูกปิด ซึ่งไม่มีใครจะเปิดได้ ยูดาห์ทั้งสิ้นก็ถูกกวาดไปเป็นเชลยแล้ว ถูกกวาดไปเป็นเชลยหมดทีเดียว 20 <<จงเงยหน้าของเจ้าขึ้นดู เขาเหล่านั้นที่มาจากทิศเหนือ ฝูงแกะที่ได้มอบไว้ให้แก่เจ้านั้นอยู่ที่ไหน คือฝูงแกะที่งดงามของเจ้านั่นน่ะ 21 เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อเขาตั้งคนเหล่านั้น ผู้ซึ่งตัวเจ้าเองได้สอนให้เป็นมิตรกับเจ้า ไว้เป็นประมุขของเจ้า ความเจ็บปวดจะไม่เข้ามาครอบงำเจ้า อย่างความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรหรือ 22 และถ้าเจ้าว่าในใจของเจ้าว่า <ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดกับข้า> ก็เพราะบาปชั่วที่มากมายใหญ่โตของเจ้า เสื้อของเจ้าจึงต้องถูกถลกขึ้น และเจ้าจึงถูกข่มขืน 23 คนเอธิโอเปียเปลี่ยนวรรณของตนเองได้หรือ หรือเสือดาวเปลี่ยนลายของมัน ถ้าได้แล้วเจ้าทั้งหลายผู้ที่เคยต่อการกระทำความชั่ว จะมากระทำความดีก็ได้ 24 เราจะกระจายเขาทั้งหลายไปเหมือนแกลบ ที่ถูกลมจากถิ่นทุรกันดาร 25 นี่เป็นส่วนของเจ้า เป็นส่วนที่เราได้ตวงออกให้แก่เจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เพราะเจ้าได้ลืมเราเสีย และไว้วางใจในการมุสา 26 ฉะนั้น เราเองจะถลกเสื้อคลุมของเจ้ามาปกหน้าเจ้า คือให้เห็นความอับอายขายหน้าของเจ้า 27 เราได้เห็นการที่น่าสะอิดสะเอียนของเจ้า การล่วงประเวณีของเจ้าและการครวญหาการเล่นชู้อย่างแก่ราคะของเจ้า บนเนินเขาทั้งหลายที่ในทุ่งนา โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย วิบัติแก่เจ้าอีกนานสักเท่าใด เจ้าจึงจะยอมกระทำให้เจ้าสะอาดได้>> |