เยเรมีย์ 1 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971ทรงเรียกและตรัสสั่งเยเรมีย์ 1 ถ้อยคำของเยเรมีย์ บุตรของฮิลคียาห์ผู้หนึ่งในหมู่ปุโรหิต ผู้อยู่ตำบลอานาโธท ในแผ่นดินของเผ่าเบนยามิน 2 พระวจนะของพระเจ้ามาถึงเยเรมีย์ในรัชกาลโยสิยาห์ โอรสของอาโมน พระราชาแห่งยูดาห์ในปีที่สิบสามของรัชกาลนี้ 3 และมีมาในรัชกาลของเยโฮยาคิมโอรสของโยสิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ จนถึงปลายปีที่สิบเอ็ดแห่งรัชกาล เศเดคียาห์โอรสของโยสิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ จนถึงการกวาดเยรูซาเล็มไปเป็นเชลยในเดือนที่ห้า 4 พระวจนะของพระเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 5 <<เราได้รู้จักเจ้า ก่อนที่เราได้ก่อร่างตัวเจ้าที่ในครรภ์ และก่อนที่เจ้าคลอดจากครรภ์ เราก็ได้กำหนดตัวเจ้าไว้ เราได้แต่งตั้งเจ้าเป็นผู้เผยพระวจนะให้แก่ บรรดาประชาชาติ>> 6 แล้วข้าพเจ้าก็กราบทูลว่า <<ข้าแต่พระเจ้า ดูเถิด ข้าพระองค์พูดไม่เป็นเพราะว่าข้าพระองค์เป็นเด็ก>> 7 แต่พระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<อย่าว่าเจ้าเป็นแต่เด็ก เพราะเจ้าต้องไปหาทุกคนที่เราใช้ให้เจ้าไป และเราบัญชาเจ้าอย่างไรบ้างเจ้าต้องพูด 8 อย่ากลัวหน้าเขาเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า จะช่วยกู้เจ้าไว้ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ>> 9 แล้วพระเจ้าทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ถูกต้องปากข้าพเจ้า และพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<ดูเถิด เราเอาถ้อยคำของเราใส่ในปากของเจ้า 10 ดูซิ ในวันนี้เราได้ตั้งเจ้าไว้เหนือบรรดาประชาชาติ และเหนือราชอาณาจักรทั้งหลาย ให้ถอนออกและให้พังลง ให้ทำลายและให้คว่ำเสีย ให้สร้างและให้ปลูก>> 11 และพระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า <<เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร>> ข้าพเจ้ากราบทูลว่า <<ข้าพระองค์เห็นไม้ตะพดอัลมันด์อันหนึ่ง>> 12 แล้วพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<เจ้าเห็นถูกต้องดีแล้ว เพราะเราเฝ้าดูถ้อยคำของเรา เพื่อให้กระทำสำเร็จ>> 13 พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าครั้งที่สองว่า <<เจ้าเห็นอะไร>> ข้าพเจ้ากราบทูลว่า <<ข้าพระองค์เห็นหม้อกำลังเดือดอยู่หม้อหนึ่ง หันหน้าไปจากทิศเหนือ>> 14 แล้วพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<เหตุร้ายจะระเบิดจากทิศเหนือมาเหนือชาวแผ่นดินนี้ทั้งสิ้น 15 เพราะนี่แน่ะ เรากำลังร้องเรียกเผ่า ทั้งปวงแห่งบรรดาราชอาณาจักรทิศเหนือ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เขาทั้งหลายจะมา และต่างก็จะวางบัลลังก์ของตนไว้ ที่ตรงทางเข้าประตูกรุงเยรูซาเล็ม ตั้งสู้ล้อมรอบกำแพง และตั้งสู้หัวเมืองทั้งสิ้นของยูดาห์ 16 และเราจะกล่าวคำพิพากษาของเราต่อหัวเมืองเหล่านั้น เพราะความชั่วร้ายของเขาในการที่ได้ทอดทิ้งเรา และได้เผาเครื่องหอมบูชาพระอื่น และนมัสการสิ่งที่มือของตนได้กระทำไว้ 17 ส่วนเจ้าจงคาดเอวของเจ้าไว้ จงลุกขึ้นและบอกทุกอย่างที่เราบัญชาเจ้าไว้นั้นให้เขาฟัง อย่าหงอเพราะเขาเลย เกรงว่าเราจะทำให้เจ้าหงอต่อหน้าเขาทั้งหลาย 18 ฝ่ายเรา ดูเถิด ในวันนี้เรากระทำให้เจ้าเป็น เมืองมีป้อมเป็นเสาเหล็ก และเป็นกำแพงทองสัมฤทธิ์ สู้กับแผ่นดินทั้งหมด สู้กับบรรดาพระราชาแห่งยูดาห์ กับเจ้านาย กับปุโรหิตและกับราษฎรนี้ 19 เขาทั้งหลายต่อสู้กับเจ้า แต่จะไม่ชนะเจ้า เพราะเราอยู่กับเจ้า เพื่อจะช่วยกู้เจ้าไว้ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ>> |