อิสยาห์ 57 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 19711 คนชอบธรรมพินาศ และไม่มีใครเอาใจใส่ ภักติชนถูกเอาไปเสีย ไม่มีใครเข้าใจ เพราะคนชอบธรรมถูกเอาไปเสียจากความลำบากยากเย็น 2 เขาเข้าไปในสันติภาพ ผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมของเขา ก็พักอยู่บนที่นอนของเขา 3 แต่เจ้าทั้งหลาย บรรดาลูกชายของแม่มด ลูกหลานของคนล่วงประเวณี และหญิงแพศยา จงเข้ามาใกล้ที่นี่ 4 เจ้าทั้งหลายพูดเย้ยหยันใคร เจ้าอ้าปากเย้ย แลบลิ้นหลอกผู้ใด เจ้าเป็นลูกที่ทรยศ เป็นลูกที่หลอกลวงมิใช่หรือ 5 คือเจ้าผู้ร้อนเร่าด้วยราคะท่ามกลางต้นก่อ ภายใต้ต้นไม้เขียวทุกต้น ผู้ฆ่าลูกของเจ้าในหุบเขา ใต้ซอกหิน 6 สวนของเจ้าอยู่ท่ามกลางหินเกลี้ยงเกลาแห่งหุบเขา มัน มันเป็นส่วนของเจ้า เจ้าได้เทเครื่องดื่มบูชา และถวายธัญญบูชาให้แก่มัน เราจะระงับโทสะของเราในเรื่องสิ่งเหล่านี้หรือ 7 บนภูเขาสูงเด่น เจ้าได้ตั้งที่นอนของเจ้าไว้ และที่นั่นเจ้าไปถวายเครื่องสักการบูชา 8 เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้า ไว้หลังประตูและเสาประตู เพราะทิ้งเราแล้ว เจ้าจึงเปิดผ้าคลุมที่นอนของเจ้า เจ้าขึ้นไปบนนั้น เจ้าทำให้มันกว้าง และเจ้าตกลงกับมันเพื่อเจ้าเอง เจ้ารักที่นอนของมัน และเจ้าได้มองดูการเปลือย 9 เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมัน และทวีน้ำหอมของเจ้า เจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกล แม้ให้ลงไปจนถึงแดนคนตาย 10 เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางไกลของเจ้า แต่เจ้ามิได้พูดว่า <<หมดหวัง>> เจ้าประสบการฟื้นฟูกำลังของเจ้า และเจ้าจึงมิได้อ่อนเปลี้ยไป 11 เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใคร เจ้าจึงได้มุสาอยู่นั่นเอง และไม่นึกถึงเรา และไม่เอาใจใส่เราสักนิด เรามิได้ระงับปากอยู่เป็นเวลานานแล้วดอกหรือ อย่างนั้นซีเจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา 12 เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้า แต่มันก็จะไม่ช่วยเจ้า 13 เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมไว้ช่วยกู้เจ้าซี ลมจะพัดมันไปเสีย เพียงลมหายใจจะหอบมันออกไป แต่ผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในเราจะได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก พระเจ้าทรงช่วยและทรงรักษาโรค 14 และจะมีเสียงว่า <<พูนดิน พูนดินขึ้น และจงเตรียมทาง รื้อถอนอุปสรรคเสียจากทางของชนชาติของเรา>> 15 องค์ผู้สูงเด่น คือผู้อยู่ในนิรันดร์กาล ผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า <<เราอยู่ในที่ที่สูงและบริสุทธิ์ และอยู่กับผู้ที่มีจิตใจสำนึกผิดและถ่อม เพื่อจะรื้อฟื้นจิตใจของผู้ใจถ่อม และรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด 16 เพราะเราจะไม่ต่อสู้แย้งอยู่เป็นนิตย์ หรือโกรธอยู่เสมอ เพราะจิตวิญญาณออกมาจากเรา และเราได้สร้างลมปราณ 17 เราโกรธเพราะความบาปผิดแห่งความโลภของเขา เราตีเขา เราซ่อนตัวและโกรธ แต่เขายังหันกลับเดินตามชอบใจของเขาอยู่ 18 เราได้เห็นวิธีการของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หาย เราจะนำเขาและสนองเขาด้วยการเล้าโลม และสร้างผลของริมฝีปากให้ผู้ไว้ทุกข์เขา 19 พระเจ้าตรัสว่า สันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและคนใกล้ และเราจะรักษาเขาให้หาย 20 แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบ เพราะมันนิ่งอยู่ไม่ได้ และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา 21 พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสว่า <<ไม่มีสันติสุข แก่คนอธรรม>> |