โฮเชยา 11 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971พระเจ้าทรงอาลัยถึงชนชาติของพระองค์ที่หลงเจิ่น 1 ครั้งเมื่ออิสราเอลยังเด็กอยู่เราก็รักเขา เราได้เรียกบุตรชายของเราออกมาจาก อียิปต์ 2 เรายิ่งเรียกเขามากเท่าใด เขายิ่งออกไปห่างจากเรามากเท่านั้น เขาถวายสัตวบูชาแก่พระบาอัล และเผาเครื่องหอมถวายแก่รูปเคารพอยู่เรื่อยไป 3 แต่เรานี่แหละสอนเอฟราอิมให้เดิน เราอุ้มเขาทั้งหลายไว้ แต่เขาหาทราบไม่ว่า เราเป็นผู้รักษาเขาให้หาย 4 เราจูงเขาด้วยสายมนุษยธรรม และด้วยปลอกแห่งความรัก เราเป็นผู้กระทำให้แอกที่ขากรรไกรของเขาเบาลง และเราก้มลงเลี้ยงเขา 5 เขาจะไม่กลับไปยังแผ่นดินอียิปต์หรือ และอัสซีเรียจะเป็นกษัตริย์ของเขา เพราะเขาปฏิเสธไม่ยอมกลับไปหาเรา 6 ดาบจะรุกรานบรรดาหัวเมืองของเขา ทำลายดาลประตูของเขาเสีย และผลาญเขาเสียเพราะแผนการของเขา 7 ประชากรของเราโน้มไปในทางที่เหินห่างจากเรา เขาจึงถูกกำหนดให้ประจำแอก ไม่มีใครจะปลดเขาให้พ้นไปได้ 8 โอ เอฟราอิมเอ๋ย เราจะปล่อยเจ้าได้อย่างไร โอ อิสราเอลเอ๋ย เราจะโยนเจ้าไปให้ผู้อื่นได้อย่างไร เราจะปล่อยเจ้าให้เหมือนเมืองอัดมาห์ได้อย่างไร เรากระทำเจ้าให้เหมือนเมืองเศโบยิมได้ อย่างไร จิตใจของเราปั่นป่วนอยู่ภายใน ความเอ็นดูของเราก็คุกรุ่นขึ้น 9 เราจะไม่ลงอาชญาตามที่เรากริ้วจัด เราจะไม่ทำลายเอฟราอิมอีก เพราะเราเป็นพระเจ้าไม่ใช่มนุษย์ เราเป็นผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางพวกเจ้า เราจะไม่เข้าในเมือง 10 เขาทั้งหลายจะติดตามพระเจ้าไป ผู้ซึ่งมีสิงหนาทดั่งราชสีห์ เออ พระองค์จะทรงเปล่งพระสุรเสียง และบุตรทั้งหลายของพระองค์จะตัวสั่นสะท้านมาจากทิศตะวันตก 11 เขาจะตัวสั่นสะท้านมาเหมือนวิหคจากอียิปต์ และเหมือนนกพิราบจากแผ่นดินอัสซีเรีย เราจะให้เขากลับไปบ้านของเขา พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เอฟราอิมถูกทรงขนาบเพราะความเท็จและการบีบบังคับ 12 เอฟราอิมได้กั้นล้อมเราไว้ด้วยความมุสา และพงศ์พันธุ์อิสราเอลล้อมเราด้วยเล่ห์ลวง และยูดาห์ยังเถลไถลไปจากพระเจ้า และจากองค์บริสุทธิ์ผู้เที่ยงธรรม |