ยะเอศเคล 5 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971

¹ <<เจ้า บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเอาดาบคมเล่มหนึ่ง จงใช้ดาบนั้นอย่างมีดโกนของช่างตัดผม จงโกนศีรษะและโกนเคราของเจ้า เอาตาชั่งสำหรับชั่งมาแบ่งผมนั้นออก

² เมื่อวันการล้อมครบถ้วนแล้ว เจ้าจงเผาหนึ่งในสามส่วนเสีย ในไฟที่กลางเมืองและเอาหนึ่งในสามอีกส่วนหนึ่งมา เอาดาบฟันให้รอบเมือง และหนึ่งในสามอีกส่วนหนึ่งนั้นเจ้าจงให้ลมพัดกระจายไป และเราจะชักดาบออกตามไป

³ และเจ้าจงเอาเส้นผมนั้นมาหน่อยหนึ่งมัดติดไว้ที่ เสื้อคลุมของเจ้า

⁴ และเจ้าจงเอาผมเหล่านี้มาอีกบ้าง จงโยนเข้าไปในไฟให้ไหม้เสียในไฟนั้น จากที่นั่นจะมีไฟเข้าไปในพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด

⁵ พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า นี่คือเยรูซาเล็ม เราตั้งเธอไว้ในท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย มีหลายประเทศอยู่ล้อมรอบ

⁶ และเยรูซาเล็มได้กบฏต่อกฎหมายของเราอย่างร้ายกาจ ยิ่งกว่าประชาชาติใดๆ และกบฏต่อกฎเกณฑ์ของเรามากยิ่งกว่าประเทศที่อยู่ล้อมรอบ โดยปฏิเสธไม่รับกฎหมายของเรา และไม่ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา

⁷ เพราะฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะเหตุว่าเจ้าดันทุรัง ยิ่งกว่าประชาชาติที่อยู่รอบเจ้าและมิได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ หรือรักษากฎหมายของเรา แต่ได้ประพฤติตามกฎหมายของประชาชาติที่อยู่รอบเจ้า

⁸ เพราะฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรา แม้ว่าเรานี่แหละเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า เราจะพิพากษาลงโทษท่ามกลางเจ้าต่อหน้าประชาชาติทั้งหลาย

⁹ และเพราะความลามกทั้งสิ้นของเจ้า เราจะกระทำแก่เจ้าอย่างที่เราไม่เคยกระทำ และเราจะไม่กระทำอย่างนั้นต่อไปอีก

¹⁰ เพราะฉะนั้นบิดาจะกินบุตรของตน ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย และบรรดาบุตรจะกินบรรดาบิดาของเขาทั้งหลาย และเราจะพิพากษาลงโทษเจ้า ผู้ใดในพวกเจ้าที่เหลืออยู่เราจะให้กระจัดกระจาย ไปตามลมทุกทิศานุทิศ

¹¹ เพราะฉะนั้นพระเจ้าจึงตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด แน่ทีเดียวเพราะเจ้าได้กระทำให้สถานนมัสการของเรา เป็นมลทินไปด้วยสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งสิ้นของเจ้า และด้วยสิ่งลามกทั้งสิ้นของเจ้า เพราะฉะนั้นเราจะตัดเจ้าลง นัยน์ตาของเราจะไม่ปรานี เราจะไม่สงสารด้วย

¹² พวกเจ้าหนึ่งในสามส่วนจะล้มตายเพราะโรคระบาด และถูกผลาญด้วยความอดอยาก ในหมู่พวกเจ้าอีกหนึ่งในสาม ส่วนจะล้มตายด้วยดาบอยู่รอบเจ้า และอีกหนึ่งในสามส่วน เราจะให้กระจัดกระจายไปตามลมทุกทิศานุทิศ และเราจะชักดาบออกไล่ตามเขาทั้งหลายไป

¹³ <<เช่นนี้แหละ ความกริ้วของเราจะมอดลง และเราจะระบายความโกรธของเราจนหมดและพอใจ แล้วเขาทั้งหลายจะได้ทราบว่าเราคือพระเจ้าได้กล่าวเช่นนี้ด้วยความหวงแหน เมื่อความโกรธของเราต่อเขามอดลงแล้ว

¹⁴ อนึ่ง เราจะกระทำให้เจ้าร้างเปล่า และเป็นที่เขาประณามกันท่ามกลาง ประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบเจ้า และในสายตาของผู้ที่ผ่านไป

¹⁵ เจ้าจะเป็นที่เขาประณามและเย้ยหยัน เป็นคำเตือนและเป็นที่น่าสะอิดสะเอียนแก่ ประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบเจ้า เมื่อเราจะพิพากษาลงโทษเจ้า ด้วยความกริ้วและความเกรี้ยวกราด และการตีสอนอย่างขึ้งโกรธของเรา เรา พระเจ้าได้ลั่นวาจาเช่นนี้แล้ว

¹⁶ เมื่อเราปล่อยลูกธนูมฤตยูแห่งความอดอยาก คือลูกธนูแห่งการทำลายในท่ามกลางเจ้า ซึ่งเราจะปล่อยไปทำลายเจ้า และเมื่อเราเพิ่มความอดอยากให้เจ้า และทำลายอาหารหลักของเจ้าเสีย

¹⁷ เราจะส่งความอดอยากและสัตว์ป่าร้ายมาสู้เจ้า และมันจะริบลูกหลานของเจ้าไปเสีย โรคระบาดและโลหิตจะผ่านเจ้าและ เราจะนำดาบมาเหนือเจ้า เราคือพระเจ้าได้ลั่นวาจาเช่นนี้แล้ว>>