ยะเอศเคล 30 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971ความร้างเปล่าของเมืองอียิปต์ 1 พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า 2 <<บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงพิลาปร่ำไรเถิดว่า <อนิจจาหนอวันนั้น> 3 เพราะวันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว วันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามา จะเป็นวันมีเมฆ เป็นเวลาที่กำหนดของประชาชาติ 4 ดาบเล่มหนึ่งจะมาเหนืออียิปต์ และความแสนระทมจะอยู่ในเอธิโอเปีย เมื่อคนที่ถูกฆ่าล้มในอียิปต์ และเขาขนเอาทรัพย์สินไปเสีย และรากฐานของเมืองนั้นก็ถูกทลายลง 5 เอธิโอเปีย และพูต และลูด และอาระเบียทั้งหมด และลิเบีย และประชาชนแห่งแผ่นดินนั้นที่อยู่ในสันนิบาต จะล้มลงพร้อมกับเขาด้วยดาบ 6 <<พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ผู้เหล่านั้นที่สนับสนุนอียิปต์จะล่มจม และอานุภาพอันผยองของมันจะลงมา และจากมิกดลถึงสิเอเน เขาจะล้มลงภายในประเทศนั้นด้วยดาบ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ 7 และมันจะร้างเปล่าอยู่ท่ามกลางประเทศที่ร้างเปล่าทั้งหลาย และหัวเมืองของมันจะอยู่ท่ามกลางหัวเมืองที่ทิ้งร้าง 8 และเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เมื่อเราวางเพลิงที่อียิปต์ และผู้ช่วยทั้งหมดของมันก็ทลายแล้ว 9 <<และในวันนั้นทูตจะลงเรือไปจากเรา เพื่อจะกระทำให้คนเอธิโอเปียที่เลินเล่ออยู่นั้นครั่นคร้าม และในวันกำหนดของอียิปต์ ความแสนระทมจะมาถึงเขาเหล่านั้น เพราะนี่แน่ะวันนั้นมาถึงจริงๆ 10 <<พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะกระทำให้ทรัพย์สมบัติของอียิปต์สิ้นสุดลง ด้วยมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลน 11 ตัวท่านพร้อมกับชนชาติของท่าน คือชนชาติที่ทารุณที่สุดในบรรดาประชาชาติ จะถูกนำเข้ามาเพื่อทำลายแผ่นดินนั้น และเขาจะชักดาบออกต่อสู้อียิปต์ กระทำให้แผ่นดินเต็มไปด้วยคนที่ถูกฆ่า 12 และเราจะกระทำให้แม่น้ำไนล์แห้งไป เราจะขายแผ่นดินนั้นไว้ในมือของคนชั่ว กระทำให้แผ่นดินและสารพัดที่อยู่บนแผ่นดินนั้นร้างเปล่า โดยมือของคนต่างด้าว เรา คือพระเจ้าได้ลั่นวาจาแล้ว 13 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะทำลายรูปเคารพ และกระทำให้ปฏิมากรที่ในเมืองเมมฟีสสิ้นสุดลง และจะไม่มีจ้าวจากแผ่นดินอียิปต์อีก ดังนั้นเราจะใส่ความยำเกรงไว้ในแผ่นดินอียิปต์ 14 เราจะกระทำปัทโรสให้เป็นที่ร้างเปล่า และวางเพลิงที่โศอัน และจะกระทำการพิพากษาลงโทษเมืองเธเบส 15 เราจะเทความพิโรธของเราลงบนเมืองเปลูเซียม ที่กำบังเข้มแข็งของอียิปต์ และตัดหมู่นิกรออกเสียจากเมืองเธเบส 16 และเราจะวางเพลิงในอียิปต์ เมืองเปลูเซียมจะอยู่ในมหันตทุกข์ เมืองเธเบสจะแตก และเมืองเมมฟิสจะมีปรปักษ์ในเวลากลางวัน 17 ชายฉกรรจ์ของเมืองโอนและเมืองพีเบเสทจะล้มลงด้วยดาบ และเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย 18 ที่เมืองทาปานเหสกลางวันจะมืด เมื่อเราทำลายแอกของอียิปต์ และอานุภาพอันผยองของเมืองนั้นจะสิ้นสุดลง จะมีเมฆมาคลุมเมืองนั้นไว้ และเหล่าธิดาของเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย 19 เราจะกระทำการพิพากษาลงโทษอียิปต์ดังนี้แหละ แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า>> 20 เมื่อวันที่เจ็ด เดือนที่หนึ่ง ในปีที่สิบเอ็ด พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า 21 <<บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เราได้กระทำให้แขนของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์หัก และนี่แน่ะ ไม่มีผู้ใดพันแขนให้ ไม่มีผู้ใดเอาผ้ามาพันแขนเพื่อจะรักษาให้หาย เพื่อให้เข้มแข็งที่จะเหวี่ยงดาบได้อีก 22 เหตุฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ เราจะหักแขนของเขา ทั้งแขนที่ยังแข็งแรงและแขนที่หักแล้วนั้น เราจะกระทำให้ดาบหลุดจากมือของเขา 23 เราจะให้คนอียิปต์กระจัดพลัดพรายไปอยู่ ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเขาไปตามประเทศต่างๆ 24 และเราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเอาดาบของเราใส่มือให้ แต่เราจะหักแขนของฟาโรห์ และเขาจะคร่ำครวญต่อหน้าท่านอย่างคนถูกบาดเจ็บเจียนจะตาย 25 เราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน แต่แขนของฟาโรห์จะตก แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เมื่อเราเอาดาบของเราใส่มือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน ท่านจะยื่นมันออกต่อสู้แผ่นดินอียิปต์ 26 และเราจะให้คนกระจัดพลัดพรายไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเข้าไปตามประเทศต่างๆ แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า>> |