เศฟันยาห์ 2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 โอ้เมืองอันมิได้ปรารถนานั้น, ท่านทั้งหลายจงประชุมกัน, จงประชุมกัน. 2 ก่อนแต่หมายประกาศยังไม่บังเกิด, แลวันเวลาล่วงไปดุจแกลบ, ก่อนแต่ความพิโรธกล้าแห่งพระยะโฮวาจะมาถึงท่านทั้งหลาย, ก่อนแต่วันแห่งความกริ้วของพระยะโฮวาจะมาถึงท่านทั้งหลาย. 3 บรรดาท่านทั้งหลายในแผ่นดินที่มีความสุภาพ, ผู้ได้กระทำความสุจริตธรรมของพระองค์, จงแสวงหาพระยะโฮวา, แสวงหาความบริสุทธิ์, แสวงหาความอ่อนถ่อมจิตต์, เกลือกว่าท่านทั้งหลายจะปิดกำบังไว้ได้ในวันแห่งความพิโรธของพระยะโฮวา. 4 ด้วยว่าเมืองฆาซาจะเป็นที่ทิ้งสละ, แลเมืองอัศคะโลนจะเป็นที่ร้างเปล่า, เขาทั้งหลายจะขับไล่เมืองอัศโดดออกเสีย ณ วันเวลาเที่ยง, แลเมืองเอคโรนจะต้องถอนขึ้นทั้งราก. 5 วิบัติแก่คนทั้งปวงซึ่งอยู่ชายทะเลคือเมืองคะรีธะ. คำแห่งพระยะโฮวาก็อยู่ต่อท่านทั้งหลาย, โอ้คะนาอันแผ่นดินชาวเมืองฟะเลเซ็ธ, เราจะทำลายท่านเสียจนหาผู้ใดซึ่งจะคงอยู่ในเมืองมิได้. 6 แลชายทะเลจะเป็นที่นาเลี้ยงสัตว์, มีบ่อน้ำแลคอกแกะสำหรับผู้เลี้ยงแกะนั้น. 7 แลชายทะเลนั้นจะเป็นที่สำหรับส่วนอันเหลือแห่งเรือนยะฮูดา, เขาทั้งหลายจะเลี้ยงชีวิตในที่นั่น, แล ณ เวลาเย็นจะนอนลงในเรือนทั้งหลายแห่งชาวอัศคะโลน, ด้วยว่าพระยะโฮวาพระเจ้าของเขาจะเยี่ยมเยียนเขาทั้งหลาย, และจะกลับกลายเขาจากที่เป็นชะเลย 8 เราได้ยินคำครหานินทาแห่งชาวเมืองโมอาบ, แลคำเยาะเย้ยลูกชายทั้งหลายแห่งอำโมน, ซึ่งเขาทั้งหลายได้ติเตียนนินทาพลไพร่ของเรา, แลพองตัวอวดอ้างต่อเขตต์แดนทั้งหลายของเขา. 9 เหตุฉะนี้ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, พระเจ้าแห่งพวกยิศราเอลได้ตรัสว่า, เราทรงชีวิตอยู่แลเมืองโมอาบจะเป็นเหมือนอย่างเมืองซะโดม, แลลูกชายทั้งหลายแห่งอำโมนจะเป็นเหมือนอย่างเมืองอะโมรา, คือเป็นที่ให้บังเกิดต้นหนามทั้งปวงแลบ่อน้ำเค็ม, แลเป็นที่ร้างเปล่าอยู่เนืองนิตย์, แลฝ่ายพวกพลของเราที่เหลืออยู่นั้นจะปล้นเอาเขา, แลเขาไปอาศัยอยู่ ณ ที่นั่น. 10 เหตุเหล่านี้จะบังเกิดมีแก่เขาทั้งหลาย, เพราะความจองหองของเขา, ด้วยว่าเขาทั้งหลายได้ติเตียนนินทา, แลพองตัวอวดอ้างต่อพวกพลของพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย. 11 พระยะโฮวาจะเป็นที่เกรงกลัวแก่เขาทั้งหลายด้วยพระองค์จะกระทำพระทั้งปวงของโลกให้ผอมศูนย์ไป, แลชาวเกาะทะเลทั้งปวงจะถวายนมัสการแก่พระองค์ทุกคนในที่อยู่ของตน 12 โอ้ท่านชาวเมืองคูซันท่านทั้งหลายต้องประหารชีวิตด้วยกะบี่ของเรา. 13 แลพระองค์จะเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกต่อเมืองฝ่ายทิศเหนือ, แลจะผลาญทำลายเมืองอาซูรยา, แลกระทำเมืองนีนะเวให้เป็นที่ชำรุดร้างแห้งแล้งดุจป่าดอน. 14 บรรดาฝูงสัตว์ป่าต่างๆ แห่งนานาประเทศ, แลฝูงสัตว์บ้านต่างๆ จะนอนลง ณ ท่านกลางที่นั่น, ทั้งนกกะทุงแลเม่นจะอาศัยอยู่ในขอบประตูเบื้องบน, จะมีสำเนียงร้องเป็นอันดังที่หน้าต่าง, จะมีความทำลายร้างที่ธรณี, ด้วยว่าพระองค์ได้เปิดรื้อเครื่องบนอันทำด้วยไม้สน. 15 นี่แน่ะเป็นเมืองที่พองอวดอ้างตั้งอาศัยอยู่, ด้วยจิตต์กระด้างที่พูดในใจของตนว่า, เราก็เป็น, แลเว้นเสียจากเราจะหามีผู้อื่นมิได้, เขากลายไปเป็นที่ร้างเป็นที่อาศัยนอนแห่งฝูงสัตว์ทั้งปวงอย่างไร, คนทั้งหลายที่เดินกรายเลยไปจะทำเสียงขู่แลสั่นมือแก่เขา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society