เศคาริยา 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ณ เดือนแปดในปีที่สองแห่งรัชชกาลของกษัตริย์ดาระยาศ, คำแห่งพระยะโฮวาได้มายังซะคาระยาบุตรแห่งบาราเคยๆ บุตรแห่งอีโด, ผู้พยากรว่า. 2 พระยะโฮวาได้มีพระทัยกริ้วแก่ปู่ย่าตายายด้วยความพิโรธมาก. 3 เหตุฉะนี้ท่านจงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสดังนี้ว่า, ท่านทั้งหลายจงกลับใจมาหาเรา, และพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสว่า, เราจะกลับไปถึงท่านทั้งหลาย. 4 จงอย่าได้เป็นดุจปู่ย่าตายายแห่งท่านทั้งหลายเลย, อันพวกผู้พยากรณ์โบราณได้ร้องตักเตือนนั้นว่า, ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสดังนี้ว่า, ท่านทั้งหลายจงกลับใจออกจากทางผิด, แลจากการประพฤติอันชั่วแห่งท่านทั้งหลาย, พระยะโฮวาตรัสว่า, แต่เขาไม่เชื่อฟังไม่ประพฤติตามเรา. 5 ฝ่ายปู่ย่าตายายของท่านทั้งหลายเขาอยู่ที่ไหน, และพวกผู้พยากรณ์เล่า, เขามีชีวิตอยู่เป็นนิตย์หรือ. 6 แต่คำแลพระบัญญัติทั้งปวงซึ่งเราได้แต่งตั้งไว้แก่พวกผู้พยากรณ์ทาสของเรา, มิปรับโทษแก่ปู่ย่าตายายแห่งท่านทั้งหลายแล้วหรือ, จนเขาทั้งหลายได้กลับใจรับว่า, ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายดำริไว้จะกระทำแก่เราตามทางผิดแลการประพฤติแห่งเราฉันใด, พระองค์ก็ได้กระทำแก่เราฉันนั้น 7 เดือนซะบาโตคือเดือนสิบเอ็ดแรมเก้าค่ำ, ในปีที่สองแห่งกษัตริย์ดาระยาศ, คำแห่งพระยะโฮวาได้มายังซะคาระยาบุตรบาราเคยๆ บุตรแห่งอีโด, ผู้พยากรว่า. 8 ณ เวลากลางคืนข้าได้เห็นบุรุษผู้หนึ่งขี่ม้าสีแดงยืนอยู่ในดงพุ่มชะลูดที่ลานหุบเขา, แลเบื้องหลังท่านผู้นั้นมีฝูงม้าสีแดงสีเหลืองสีขาว. 9 ข้าจึงถามว่านายเจ้าข้าสิ่งเหล่านี้เป็นอะไร, และทูตสวรรค์ที่พูดแก่ข้านั้นจึงตอบว่า, เราจะสำแดงให้ท่านรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นอะไร. 10 แลบุรุษที่อยู่ ณ ท่ามกลางพุ่มชะลูดนั้นจึงตอบว่า, เหล่านี้คือผู้ที่พระยะโฮวาได้ใช้ให้เที่ยวไปทั่วโลก. 11 แลเขาทั้งหลายตอบแก่ทูตพระยะโฮวาที่ยืนอยู่ในท่ามกลางพุ่มชะลูดนั้นว่า, เราทั้งหลายได้เดินตลอดโลกแล้ว, และนี่แน่ะ, ทั้งโลกยังนั่งนิ่งแลอยู่สงบเงียบ 12 ขณะนั้นทูตพระยะโฮวาจึงตอบว่า, โอ้ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, พระองค์จะไม่ทรงเมตตาแก่เมืองยะรูซาเลม,แลเมืองยูดายนานไปสักเท่าใดเล่า, ซึ่งพระองค์ได้ทรงกริ้วมาถึงเจ็ดสิบปีแล้วนี้. 13 แลพระยะโฮวาตรัสตอบแก่ทูตสวรรค์ที่พูดแก่ข้านั้นด้วยคำดีคือคำประเล้าประโลมใจ. 14 ทูตสวรรค์ที่พูดแก่ข้านั้นกล่าวแก่ข้าว่าท่านจงร้องว่า, ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสดังนี้ว่า, เรามีความหวงแหนต่อเมืองยะรูซาเลม, แลเมืองซีโอนด้วยความหวงแหนเป็นอันมาก. 15 แลเรามีความกริ้วต่อเหล่าเมืองที่นั่งอยู่เย่อหยิ่งด้วยความกริ้วเป็นอันมาก, เพราะว่าเราได้มีความกริ้วน้อย, แต่เมืองเหล่านั้นประชดเอาความกริ้วให้มากขึ้น. 16 เหตุฉะนี้ยะโฮวาจึงตรัสดังนี้ว่า, เราได้กลับพระทัยมายังเมืองยะรูซาเลมด้วยความกรุณา, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสว่า, วิหารของเราจะต้องสร้างขึ้น ณ ที่นั่น, แลเส้นเชือกจะต้องขึงออกเหนือเมืองยะรูซาเลม. 17 ท่านจงร้องอีกว่า, ยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายตรัสดังนี้ว่า, เมืองทั้งปวงของเรายังจะไพศาลด้วยการจำเริญ, และพระยะโฮวายังจะเล้าโลมเมืองซีโอน, และเลือกสรรเมืองยะรูซาเลม 18 ครั้งนั้นข้าได้เงยหน้าดู, แลนี่แน่ะ, ยังมีสิงค์สองคู่. 19 แลข้าจึงถามทูตสวรรค์ที่พูดแก่ข้านั้นว่า, เหล่านี้เป็นอะไร, ท่านจึงตอบแก่ข้าว่า, นี้คือสิงค์ที่ขวิดเมืองยะฮูดาแลยิศราเอลกับยะรูซาเลมให้กระจัดกระจายไป. 20 แลยะโฮวาได้ชี้แจงให้ข้าเห็นช่างเหล็กสี่คน. 21 ข้าจึงถามว่า, คนเหล่านี้มาทำอะไรกัน, พระองค์จึงตอบว่า, สิงค์เหล่านี้มาขวิดยะฮูดาให้กระจัดกระจายไป, จนจะหาผู้ใดเงยหน้าขึ้นมิได้, แต่ช่างเหล็กเหล่านี้มาเพื่อจะทำให้เขาหวาด, จะทำลายสิงค์แห่งนานาชาติ, ที่ได้ยกมาขวิดเมืองยูดายจะให้กระจัดกระจายไป |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society