เพลงซาโลมอน 2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 “ดิฉันเหมือนดอกกุหลาบในทุ่งซาโรน, เหมือนดอกซ่อนกลิ่นในหุบเขา.” 2 “ดอกซ่อนกลิ่นชูช่อเด่นในท่ามกลางหมู่ต้นหนามนั้นเป็นอย่างไร, แม่คนรักของฉันก็อยู่เด่นในท่ามกลางลูกสาวอื่นๆ อย่างนั้น.” 3 “ต้นตะพูอาขึ้นอยู่ท่ามกลางต้นไม้ป่าอย่างไร, พ่อเพื่อนยากของดิฉันก็อยู่ท่ามกลางเหล่าลูกชายอื่นๆ อย่างนั้น. ดิฉันได้นั่งลงอาศัยร่มของเขาด้วยความชื่นใจ, และผลของเขาดิฉันได้ลิ้มรสหวาน. 4 เขาได้พาดิฉันให้เข้าในอาคารเลี้ยงน้ำองุ่น, และธงสำคัญของเขาห้อยอยู่เหนือดิฉันเป็นป้ายความรัก. 5 เขาได้ชูกำลังของดิฉันด้วยขนมองุ่นแห้ง, เขาได้ทำให้ดิฉันชื่นใจด้วยผลตะพูอา; เพราะดิฉันป่วยเป็นโรครัก. 6 แขนซ้ายของเขาช้อนใต้ศีรษะของดิฉันไว้, และแขนขวาของเขาได้สวมกอดดิฉันไว้ 7 “โอ้เหล่าบุตรแห่งกรุงยะรูซาเลมเอ๋ย, ดิฉันขอให้เธอทั้งหลายสาบานต่อเลียงผาหรือนางกวางในทุ่งว่า, เธอทั้งหลายจะไม่เร้าหรือจะไม่ปลุกความรักให้ตื่นกะตือขึ้น, จนกว่าเธอจะจุใจแล้ว.” 8 “แน่ะ, เสียงของพ่อเพื่อนยากของดิฉัน, แน่ะ, เขามาแล้ว, กำลังโลดเต้นอยู่บนภูเขา. กำลังเหยาะย่างอยู่บนเนินเขา. 9 พ่อเพื่อนยากของดิฉันเป็นดุจดังเลียงผาหรือดุจดังกวางหนุ่ม, นี่แน่ะ, เขากำลังยืนอยู่ที่ข้างหลังกำแพงของเรา; เขาชะโงกหน้าเข้ามาทางหน้าต่าง, เขากำลังชำเลืองตาดูทางเกล็ดหน้าต่าง. 10 พ่อเพื่อนยากของดิฉันได้เอ่ยและพูดกับดิฉันว่า, ‘แม่คนรักของฉันเอ๋ย, เธอจงดุกขึ้นเถอะ, แม่คนงามแฉล้มแช่มช้อยของฉัน, แม่จงมาเถิด. 11 ด้วยว่า, นี่แน่ะ, ฤดูหนาวล่วงไปแล้ว; และฝนสิ้นเขตต์แล้ว; 12 ดอกไม้ต่างๆ นานาได้ปรากฏบนพื้นแผ่นดิน; เวลาสำหรับวิหคร้องเพลงมาถึงแล้ว, และเสียงคูของนกเขาก็ได้ยินอยู่ในประเทศของเรา; 13 ต้นมะเดื่อเทศกำลังทำผลดิบให้สุกหวานไป, และเถาองุ่นมีดอกบานอยู่; มันส่งกลิ่นหอมฟุ้ง. แม่คนรักของฉันเอ๋ย, เธอจงลุกขึ้นเถอะ, แม่คนงามแฉล้มแช่มช้อยของฉัน, แม่จงมาเถิด. 14 โอแม่นกเขาของฉันเอ๋ย, แม่นกตัวอยู่ในซอกผา, ในที่เร้นลับแห่งเขาชัน, ขอให้ฉันได้ชมรูปโฉมของเธอหน่อยเถอะ, ขอให้ฉันได้ยินสำเนียงของเธอเถิด; ด้วยว่าน้ำเสียงของเธอก็หวาน, และรูปของเธอก็งามวิไล” 15 “จงจับหมาจิ้งจอกตัวใหญ่ตัวน้อย, ที่ทำลายสวนองุ่น, มาให้เรา; เพราะว่าสวนองุ่นของเรากำลังมีดอกแล้ว” 16 “ตัวพ่อคนรักของดิฉันก็เป็นกรรมสิทธิ์ของดิฉัน, และตัวดิฉันก็เป็นกรรมสิทธิ์ของเขา: เขากำลังเลี้ยงฝูงสัตว์ของเขา ณ ท่ามกลางหมู่ต้นซ่อนกลิ่น. 17 พอวันเยือกเย็นไป, และพอเงาหมดไปแล้ว, โอพ่อเพื่อนยากของดิฉัน, จงกลับมาเถิด, และขอเธอจงเป็นดุจดังเลียงผาหรือกวางหนุ่มที่หมู่เขาแห่งเทือกบิเธอเถิด.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society