เพลงซาโลมอน 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เพลงไพเราะของกษัตริย์ซะโลโม “ขอเธอจุบดิฉันด้วยจุบจากปากของเธอ; เพราะว่าความรักของเธอดีกว่าเหล้าองุ่น. น้ำมันหอมของเธอนั้นหอมฟุ้ง; นามชื่อของเธอนั้นหอมเหมือนน้ำมันหอมที่เทออกแล้ว, เพราะฉะนั้นสาวๆ จึงรักเธอ. ขอพาดิฉันไปเถิด, พวกดิฉันจะสาวเท้าตามเธอไป; พ่อยอดชายนั้นได้นำดิฉันเข้าไปในห้องโถงของเธอ; พวกดิฉันก็จะยินดีและชื่นชมในตัวเธอนั้น; พวกดิฉันจะพรรณาถึงความรักของเธอให้ยิ่งกว่าเหล้าองุ่น: พวกดิฉันรักเธอด้วยใจสุจริต.” “โอ้บุตรีแห่งกรุงยะรูซาเลมเอ๋ย, ดิฉันผิวดำ, แต่ว่าดำขำ, ดำดังกะโจมของพวกคิดาระ, ดำดั่งวิสูตร์ของกษัตริย์ซะโลเม. อย่าข้อนขอดดิฉัน, เพราะดิฉันผิวคล้ำ, เนื่องด้วยแสงแดดได้แผดเผา. พี่ชายร่วมมารดาดิฉันได้ขึ้งโกรธดิฉัน; เขาได้ใช้ดิฉันให้เป็นคนเฝ้าสวนองุ่น; แต่สวนองุ่นของดิฉนเอง ดิฉันกลับไม่ได้เฝ้า.” “อ้อ, เธอเป็นผู้ที่ดิฉันรักด้วยจิตต์ใจของดิฉัน. ขอบอกดิฉันเถิดว่า, เธอเลี้ยงฝูงสัตว์อยู่ที่ไหน, ในเวลาเที่ยงวันเธอให้มันนอนพักที่ไหน, เพราะเหตุอะไรเล่าดิฉันจะต้องถูกปิดตาด้วยผ้าให้เที่ยวคลำหาไปตามฝูงสัตว์ของพวกเพื่อนเธอ?” “โอ้แม่งามเลิศในท่ามกลางหญิงทั้งหลาย, ถ้าเธอไม่รู้, จงเดินไปตามรอยตีนสัตว์, แล้วจงเลี้ยงลูกแพะของเธอไว้ข้างกะโจมของเมษบาลเถิด.” “โอ้แม่คนรักของฉันเอ๋ย, ฉันขอเปรียบเธอประหนึ่งอาชาเทียมราชรถของกษัตริย์ฟาโร. แก้มทั้งสองของเธองดงามมีผมห้อยเป็นพวง, ลำคอของเธอก็สวยมีสร้อยประดับเพ็ชร์. ฉันจะกระทำพวงทองคำห้อยให้ข้างแก้มและลูกปัทม์เงินประดับคอให้.” “เมื่อพ่อยอดชายยังกำลังนั่งโต๊ะอยู่, น้ำนาระดาของดิฉันก็ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไป. พ่อเพื่อนยากของดิฉัน, สำหรับดิฉันเธอเป็นเหมือนห่อกำยานที่อยู่ระหว่างสองถันของดิฉัน. พ่อเพื่อนยากของดิฉันนั้น, สำหรับดิฉันเธอเป็นเหมือนช่อดอกเฮนนะหอมอยู่ในสวนองุ่นที่เมืองเอนฆะดี.” “นี่แน่ะ, เธอช่างแฉล้มแช่มช้อย, แม่คนรักของฉัน, ดูเถอะ, เธอเป็นนางงาม, เนตรทั้งสองของเธองามดังตานกพิลาป.” “ดูเถอะ, พ่อเป็นคนงาม, โอ, พ่อเพื่อนยาก, จริงเจ้าค่ะ, พ่อเป็นคนน่าเชยชม: ที่นอนของเราเขียวสด. ขื่อเรือนของเราทำด้วยไม้สนสีดา, และแปของเรานั้นทำด้วยไม้สนเฟอร์.” 2 “ขอเธอจุบดิฉันด้วยจุบจากปากของเธอ; เพราะว่าความรักของเธอดีกว่าเหล้าองุ่น. 3 น้ำมันหอมของเธอนั้นหอมฟุ้ง; นามชื่อของเธอนั้นหอมเหมือนน้ำมันหอมที่เทออกแล้ว, เพราะฉะนั้นสาวๆ จึงรักเธอ. 4 ขอพาดิฉันไปเถิด, พวกดิฉันจะสาวเท้าตามเธอไป; พ่อยอดชายนั้นได้นำดิฉันเข้าไปในห้องโถงของเธอ; พวกดิฉันก็จะยินดีและชื่นชมในตัวเธอนั้น; พวกดิฉันจะพรรณาถึงความรักของเธอให้ยิ่งกว่าเหล้าองุ่น: พวกดิฉันรักเธอด้วยใจสุจริต.” 5 “โอ้บุตรีแห่งกรุงยะรูซาเลมเอ๋ย, ดิฉันผิวดำ, แต่ว่าดำขำ, ดำดังกะโจมของพวกคิดาระ, ดำดั่งวิสูตร์ของกษัตริย์ซะโลเม. 6 อย่าข้อนขอดดิฉัน, เพราะดิฉันผิวคล้ำ, เนื่องด้วยแสงแดดได้แผดเผา. พี่ชายร่วมมารดาดิฉันได้ขึ้งโกรธดิฉัน; เขาได้ใช้ดิฉันให้เป็นคนเฝ้าสวนองุ่น; แต่สวนองุ่นของดิฉนเอง ดิฉันกลับไม่ได้เฝ้า.” 7 “อ้อ, เธอเป็นผู้ที่ดิฉันรักด้วยจิตต์ใจของดิฉัน. ขอบอกดิฉันเถิดว่า, เธอเลี้ยงฝูงสัตว์อยู่ที่ไหน, ในเวลาเที่ยงวันเธอให้มันนอนพักที่ไหน, เพราะเหตุอะไรเล่าดิฉันจะต้องถูกปิดตาด้วยผ้าให้เที่ยวคลำหาไปตามฝูงสัตว์ของพวกเพื่อนเธอ?” 8 “โอ้แม่งามเลิศในท่ามกลางหญิงทั้งหลาย, ถ้าเธอไม่รู้, จงเดินไปตามรอยตีนสัตว์, แล้วจงเลี้ยงลูกแพะของเธอไว้ข้างกะโจมของเมษบาลเถิด.” 9 “โอ้แม่คนรักของฉันเอ๋ย, ฉันขอเปรียบเธอประหนึ่งอาชาเทียมราชรถของกษัตริย์ฟาโร. 10 แก้มทั้งสองของเธองดงามมีผมห้อยเป็นพวง, ลำคอของเธอก็สวยมีสร้อยประดับเพ็ชร์. 11 ฉันจะกระทำพวงทองคำห้อยให้ข้างแก้มและลูกปัทม์เงินประดับคอให้.” 12 “เมื่อพ่อยอดชายยังกำลังนั่งโต๊ะอยู่, น้ำนาระดาของดิฉันก็ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไป. 13 พ่อเพื่อนยากของดิฉัน, สำหรับดิฉันเธอเป็นเหมือนห่อกำยานที่อยู่ระหว่างสองถันของดิฉัน. 14 พ่อเพื่อนยากของดิฉันนั้น, สำหรับดิฉันเธอเป็นเหมือนช่อดอกเฮนนะหอมอยู่ในสวนองุ่นที่เมืองเอนฆะดี.” 15 “นี่แน่ะ, เธอช่างแฉล้มแช่มช้อย, แม่คนรักของฉัน, ดูเถอะ, เธอเป็นนางงาม, เนตรทั้งสองของเธองามดังตานกพิลาป.” 16 “ดูเถอะ, พ่อเป็นคนงาม, โอ, พ่อเพื่อนยาก, จริงเจ้าค่ะ, พ่อเป็นคนน่าเชยชม: ที่นอนของเราเขียวสด. 17 ขื่อเรือนของเราทำด้วยไม้สนสีดา, และแปของเรานั้นทำด้วยไม้สนเฟอร์.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society