เพลงสดุดี 9 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ ข้าพ​เจ้า​จะ​ถวาย​ความ​สรรเสริญ​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา​ด้วย​สุดใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า; ข้าพ​เจ้า​จะ​ประกาศ​การ​มหัศจรรย์​ต่างๆ ของ​พระองค์.

² ข้าพ​เจ้า​จะ​โสม​นัสส์​ยินดี​ใน​พระองค์; จะ​เยินยอ​สรรเสริญ​พระ​นาม​ของ​พระองค์​ผู้​สูงสุด.

³ เมื่อ​พวก​ศัตรู​ของ​ข้าพ​เจ้า​ถอยหลัง. เขา​สะดุด​ล้ม​ลง​ถึง​ความ​พินาศ​ต่อ​พระ​พักตร​ของ​พระองค์.

⁴ เพราะ​พระองค์​ได้​ทรง​โปรด​พะ​ยุง​เหตุการณ์​และ​ความ​สัตย์​ธรรม​ของ​ข้าพ​เจ้า; พระองค์​ทรง​ประทับ​บน​พระที่นั่ง​ทรง​พิพากษา​โดย​ยุตติ​ธรรม.

⁵ พระองค์​ทรง​ปราบปราม​พวก​ต่าง​ประเทศ, และ​ทำลาย​คน​ชั่ว​เสียแล้ว; ชื่อเสียง​ของ​เขา​พระองค์​ทรง​ลบล้าง​เสียแล้ว​เป็นนิตย์​นิรันดร์.

⁶ ฝ่าย​ศัตรู​ก็​วิ​นา​ศ​สาป​ศูนย์​เป็นนิตย์; พระองค์​ทรง​ทำลาย​เมือง​ของ​เขา​เสีย, การ​ระลึก​ถึง​เขา​ก็​เสื่อม​ศูนย์​ไป​แล้ว.

⁷ ฝ่าย​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ประทับ​บน​พระที่นั่ง​อยู่​เป็นนิตย์: ทรง​ตั้ง​พระที่นั่ง​ของ​พระองค์​ไว้​สำหรับ​การ​พิพากษา;

⁸ พระองค์​จะ​ทรง​พิพากษา​มนุษย์​โลก​โดย​ยุตติ​ธรรม, พระองค์​จะ​ทรง​ตัดสิน​ความ​ของ​มนุษย์​โดย​สัตย์​ธรรม.

⁹ พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​เป็น​ป้อม​อัน​สูง​สำหรับ​ผู้​ที่​ถูก​ข่มเหง​ด้วย, เป็น​ป้อม​อัน​สูง​ใน​เวลา​ยากลำบาก;

¹⁰ คน​ทั้ง​หลาย​ที่​รู้จัก​พระ​นาม​ของ​พระองค์​แล้ว​จะ​วางใจ​ใน​พระองค์; ด้วย​พระ​ยะ​โฮ​วา​ไม่​ทรง​ละทิ้ง​คน​เหล่านั้น​ที่​แสวงหา​พระองค์.

¹¹ จง​ร้องเพลง​สรรเสริญ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ผู้​สถิต​อยู่​ใน​เมือง​ซี​โอน: จง​ประกาศ​กิจการ​ของ​พระองค์​แก่​คน​ทั้งปวง.

¹² เพราะ​พระองค์​ผู้​ทรง​แก้แค้น​โลหิต​ได้​ทรง​ระลึก​ถึง​เขา; มิได้​ลืม​คำร้อง​ทุกข์​ของ​คน​อนาถา.

¹³ ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​ทรง​พระ​กรุณา​แก่​ข้าพ​เจ้า; ขอ​ทรง​พิจารณา​ดู​ความ​ทุกข์​ซึ่ง​ได้​มา​แต่​คน​เหล่านั้น​ที่​เกลียดชัง​ข้าพ​เจ้า, พระองค์​ผู้​ทรง​พะ​ยุง​ข้าพ​เจ้า​ขึ้น​จาก​ประตู​แห่ง​ความ​ตาย.

¹⁴ เพื่อ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​กล่าว​คำ​เพลง​สรรเสริญ​พระองค์. ใน​ประตู​ของ​บุตรี​แห่ง​เมือง​ซี​โอน ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​ชื่นชมยินดี​ใน​ความ​รอด​ของ​พระองค์.

¹⁵ ชน​ประเทศ​ทั้งปวง​จม​ลง​ใน​บ่อ​ที่​เขา​เอง​ได้​ขุด​ไว้​นั้น: เท้า​ของ​เขา​ติด​อยู่​ใน​บ่วง​แร้ว​ที่​เขา​เอง​ได้​ดัก​ซ่อน​ไว้​นั้น.

¹⁶ พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ปรากฏ​โดย​แจ่มแจ้ง​ใน​การ​ชอบธรรม​ที่​พระองค์​ทรง​กระทำ​นั้น; คน​ชั่ว​ก็​ติด​บ่วง​ซึ่ง​ทำ​ขึ้น​ด้วย​มือ​ของ​เขา​เอง.

¹⁷ คน​ชั่ว​ต้อง​กลับ​ไป​ยัง​เมือง​ผี, คือ​บรรดา​ชนชาติ​ที่​ละ​ลืม​พระเจ้า.

¹⁸ ด้วย​จะ​ทรง​ลืม​คน​อนาถา​เป็นนิตย์​ก็​หามิได้, ความ​ไว้ใจ​ของ​คน​ยากจน​จะ​ขาด​ไป​เป็นนิตย์​ก็​หาไม่.

¹⁹ ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​พระองค์​เสด็จ​มา​อย่า​ให้​มนุษย์​มี​ชัย​ชะ​นะ: ขอ​ให้​ชน​ต่าง​ประเทศ​ถูก​พิพากษา​ต่อ​พระ​หัตถ์​พระองค์.

²⁰ ข้า​แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​ทรง​กระทำ​ให้​เขา​มี​ความ​หวาดกลัว: ขอ​ให้​ชน​ชาว​ประเทศ​เหล่านั้น​รู้สึกตัว​ว่า​เขา​เป็น​แต่​มนุษย์