เพลงสดุดี 74 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ข้าแต่พระเจ้า, เหตุไฉนพระองค์ทรงละทิ้งพวกข้าพเจ้าเสียเป็นนิตย์? และเหตุไฉนความพิโรธของพระองค์ทรงพลุ่งขึ้นต่อฝูงแกะที่พระองค์ทรงเลี้ยงไว้? 2 ขอทรงระลึกถึงที่ประชุมชน, ที่พระองค์ทรงได้มาแล้วแต่โบราณนั้น, และที่พระองค์ได้ทรงไถ่ไว้แล้วให้มาเป็นทายาทของพระองค์; และภูเขาซีโอนที่พระองค์ได้ทรงสถิตอยู่แล้ว. 3 ขอพระองค์ทรงย่างพระบาทลงยังที่ร้างมานมนานแล้วนั้น, เป็นการร้ายทั้งสิ้นที่พวกศัตรูได้กระทำในที่บริสุทธิ์. 4 พวกศัตรูของพระองค์ได้โห่ร้องในท่ามกลางที่ชุมนุมของพระองค์; เขาได้ยกธงของเขาตั้งไว้เป็นสำคัญแล้ว. 5 พวกนั้นทำอาการเหมือนคนที่ยกขวานขึ้นฟันดงต้นไม้, 6 บัดนี้บรรดาของที่แกะสลักไว้ในที่บริสุทธิ์ พวกนั้นใช้ขวานและค้อนฟันทุบทำลายเสียหมด. 7 เขาได้เอาไฟเผาที่บริสุทธิ์ของพระองค์เสียแล้ว; กระทำให้สถานซึ่งพระนามของพระองค์สถิตอยู่นั้นราบลงเสมอกับพื้นดินเป็นการประมาทหมิ่น. 8 เขาได้คิดในใจว่า, ให้เราทำลายเสียให้สิ้น; เขาจึงได้เผาผลาญบรรดาธรรมศาลาแห่งพระเจ้าในแผ่นดินนั้นเสีย. 9 พวกข้าพเจ้าไม่เห็นมีหมายเป็นสำคัญว่าเป็นของพวกข้าพเจ้าเลย: ไม่มีศาสดาพยากรณ์อีกเลย; ไม่มีผู้ใดในพวกข้าพเจ้ารู้ว่า เหตุการณ์นั้นจะเป็นไปนานสักเท่าใด. 10 ข้าแต่พระเจ้า, ศัตรูนั้นจะหยาบหยามไปถึงไหน? ศัตรูนั้นจะประมาทดูหมิ่นในพระนามของพระองค์เป็นนิตย์หรือ? 11 เหตุไรพระองค์จึงทรงหด, แม้แต่พระหัตถ์เบื้องขวาของพระองค์ไว้? ขอทรงชักพระหัตถ์ออกจากพระทรวงของพระองค์และทรงล้างผลาญพวกศัตรูเสียเถิด 12 แต่พระเจ้ายังเป็นพระบรมมหากษัตริย์ของข้าพเจ้าตั้งแต่กาลโบราณมา, ทรงประทานความรอดท่ามกลางแผ่นดินโลก. 13 พระองค์ได้ทรงแหวกให้เป็นทะเลด้วยฤทธิ์ของพระองค์: พระองค์ได้ทรงตีหัวสัตว์ใหญ่มหึมาในทะเลให้แตก. 14 พระองค์ได้ทรงตีหัวจรเข้ใหญ่ให้แตกเป็นเสี่ยงๆ; ได้ทรงประทานเนื้อมันให้เป็นอาหารของคนที่มีภูมิลำเนาอยู่ในป่า. 15 พระองค์ได้ทรงเปิดน้ำพุและลำธารให้ไหลท่วม: ทรงบันดาลให้แม่น้ำใหญ่แห้ง. 16 เวลากลางวันเป็นของพระองค์, เวลากลางคืนก็เป็นของพระองค์ด้วย: พระองค์ได้ทรงตระเตรียมแสงสว่างและแสงแดด. 17 พระองค์ได้ทรงตั้งเขตต์แดนทั้งปวงของแผ่นดินโลก: พระองค์ทรงกำหนดตั้งฤดูร้อนและฤดูหนาวไว้. 18 ข้าแต่พระยะโฮวา, ขอทรงจำไว้ว่าศัตรูได้เยาะเย้ยพระองค์, และคนโฉดเขลาได้หยามพระนามของพระองค์. 19 ขอพระองค์อย่าได้ทรงยอมให้นกเขาของพระองค์แก่สัตว์ร้าย: ขออย่าลืมชีวิตคนทุกข์ยากของพระองค์เสียเป็นนิจ. 20 ขอพระองค์ทรงเห็นแก่คำสัญญาไมตรีของพระองค์; เพราะตามที่มืดทั่วแผ่นดินโลกเต็มไปด้วยบ้านเรือนผู้ร้ายใจฉกรรจ์. 21 ขออย่าให้เหล่าคนที่ถูกข่มเหงนั้นได้รับความอดสูกลับไป: ขอให้คนอนาถาและคนขัดสนยกยอสรรเสริญพระนามของพระองค์. 22 ข้าแต่พระเจ้า, ขอพระองค์ทรงเสด็จมาผจญต่อเหตุการณ์ของพระองค์: ขอทรงระลึกว่าคนโฉดเขลาติเตียนพระองค์อยู่วันยังค่ำ 23 ขออย่าทรงลืมเสียงพวกปัจจามิตรของพระองค์, เสียงกึกก้องเอิกเกริกของคนที่ผจญต่อสู้พระองค์นั้นกำเริบขึ้นเสมอ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society