เพลงสดุดี 102 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ข้าแต่พระยะโฮวา, ขอทรงสดับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า, และทรงโปรดให้คำร้องทุกข์ของข้าพเจ้าขึ้นไปถึงพระองค์. 2 ในวันที่ข้าพเจ้ามีความทุกข์ยาก ขออย่าทรงเมินพระพักตรจากข้าพเจ้า: ขอทรงเงี่ยพระกรรณฟัง; ในวันที่ข้าพเจ้าร้องทูล พระองค์ขอทรงรีบตอบ. 3 เพราะวันคืนของข้าพเจ้าเลื่อนลอยไปดุจควัน, และกะดูกของข้าพเจ้าร้อนดุจเพลิง. 4 จิตต์ใจของข้าพเจ้าถูกดายเสียเหมือนต้นหญ้า, แล้วเหี่ยวแห้งไป; จนข้าพเจ้าลืมการรับประทานอาหาร. 5 หนังข้าพเจ้าหุ้มกะดูกแล้ว เนื่องด้วยเหตุเสียงร้องครวญครางของข้าพเจ้า. 6 ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกกะทุงในป่าเปลี่ยว; ดุจนกเค้าแมวที่อยู่ในที่ชำรุดทรุดโทรมแล้ว. 7 ข้าพเจ้าอดหลับอดนอน, และคล้ายกับนกกระจอกเอ้กาจับอยู่บนหลังคาเรือน. 8 พวกศัตรูพูดหยาบหยามต่อข้าพเจ้าเสมอวันยังค่ำ; และคนที่คลั่งต่อข้าพเจ้ามักออมชื่อข้าพเจ้าแช่งด่าผู้อื่น. 9 เพราะข้าพเจ้าได้กินมูลเถ้าต่างอาหาร, และของดื่มของข้าพเจ้านั้นเจือด้วยน้ำตา, 10 เพราะเหตุความขัดเคืองและความพิโรธของพระองค์; ด้วยพระองค์ได้ทรงยกชูข้าพเจ้าขึ้น, แล้วก็ทิ้งข้าพเจ้าเสีย. 11 วันคืนของข้าพเจ้าก็เหมือนเงาที่ค่อยยาวไปในเวลาเย็น; และตัวข้าพเจ้าก็เหี่ยวแห้งไปดุจผักหญ้า 12 ข้าแต่พระยะโฮวา, ฝ่ายพระองค์จะทรงประทับบนพระที่นั่งตลอดอนาคตกาล; และความระลึกถึงพระนามพระองค์คงถาวรตลอดทุกๆ ชั่วอายุ. 13 พระองค์จะเสด็จมาทรงพระเมตตาแก่เมืองซีโอน; เพราะถึงเวลาแล้วที่จะทรงโปรดเมืองนั้น, เวลาทรงกำหนดก็มาถึงแล้วพระเจ้าค่ะ. 14 เพราะพวกทาสของพระองค์อาลัยถึงศิลา, และสงสารผงคลีดินของพลเมืองนั้น. 15 ชนประเทศทั้งปวงจึงจะเกรงพระนามของพระยะโฮวา, และกษัตริย์ทั้งหลายทั่วแผ่นดินโลกจะกลัวพระรัศมีของพระองค์. 16 เพราะพระยะโฮวาได้ทรงสร้างเมืองซีโอน; ให้พระรัศมีของพระองค์ปรากฏแจ้ง, 17 พระองค์ได้ทรงสดับฟังคำอธิษฐานของคนอนาถา, และไม่ทรงประมาทคำอธิษฐานของเขาเลย. 18 ข้อความนี้จะต้องเขียนไว้สำหรับชนซึ่งจะเกิดมาในเวลาเบื้องหน้า; และพวกที่จะถูกทรงสร้างขึ้นภายหลังจะสรรเสริญพระยะโฮวา. 19 เพราะพระองค์ได้ทรงทอดพระเนตรจากที่สูงอันบริสุทธิ์ของพระองค์; พระยะโฮวาได้ทรงทอดพระเนตรลงมาจากสวรรค์พิจารณาดูแผ่นดินโลก; 20 เพื่อจะทรงฟังคำครวญครางของคนที่ถูกจำจองอยู่; และจะทรงปล่อยคนที่คอยกำหนดให้ประหารชีวิต; 21 เพื่อคนทั้งหลายจะได้ประกาศพระนามของพระยะโฮวาในเมืองซีโอน, และสรรเสริญพระองค์ในกรุงยะรูซาเลม; 22 ขณะเมื่อชนชาติต่างๆ ประชุมพร้อมกัน, ทั้งชาวแผ่นดินทั้งหลาย, จะปฏิบัติพระยะโฮวา 23 พระองค์ได้ทรงบันดาลให้กำลังของข้าพเจ้าอ่อนไปในกลางหนทาง; และให้วันคืนของข้าพเจ้าสั้นเข้า. 24 ข้าพเจ้าได้ทูลว่า, ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า, ขออย่าทรงพาข้าพเจ้าไปเสียในเวลากลางอายุของข้าพเจ้า; พระพรรษาของพระองค์ยั่งยืนอยู่ตลอดบรรดาชั่วอายุของมนุษย์. 25 เมื่อเดิมพระองค์ได้ทรงตั้งรากแห่งแผ่นดินโลกไว้; และฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์. 26 สิ่งเหล่านั้นจะเสื่อมศูนย์ไป, แต่พระองค์ทรงดำรงยั่งยืนอยู่จริง, พระเจ้าค่ะ, สิ่งสารพัตรเหล่านั้นจะเก่าไปดุจเสื้อผ้า; พระองค์คงจะทรงผลัดเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นเหมือนเปลี่ยนเสื้อ: 27 แต่พระองค์ไม่ทรงแปรปรวนไป, และพระพรรษาของพระองค์ไม่รู้สิ้นสุดเลย. 28 ลูกหลานแห่งพวกทาสของพระองค์จะดำรงอยู่, และเผ่าพันธุ์ของเขาจะตั้งอยู่ตรงพระพักตรพระองค์ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society