สุภาษิต 6 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ศิษย์ของเราเอ๋ย, ถ้าเจ้าได้เป็นนายประกันให้เพื่อนบ้านของเจ้า, ถ้าเจ้าร่วมจับมือกับผู้หนึ่งผู้ใด; 2 เจ้าก็ติดกับโดยคำทั้งหลายซึ่งออกมาจากปากของเจ้า, เจ้าก็ถูกดักโดยคนทั้งหลายซึ่งออกมาจากปากของเจ้า. 3 ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงทำอย่างนี้, เมื่อเห็นอยู่แล้วว่าเจ้าอยู่ในกำมือของเพื่อนบ้านของเจ้า: ก็จงถอนตัวของเจ้าออกเสีย; จงรีบไปวิงวอนขอต่อเพื่อนบ้านของเจ้า. 4 อย่าให้ตาของเจ้าหลับ, หรืออย่าให้หนังตาของเจ้าปรือไป; 5 จงปลีกตัวของเจ้าให้พ้นร้ายเหมือนอย่างเนื้อสมันพ้นจากมือของนายพราน, และเหมือนอย่างนกพ้นจากมือของผู้ดัก 6 ไปดูมดซิ, เจ้าขี้เกียจ; จงพิจารณาทางทั้งหลายของมัน, และจงฉลาดขึ้น; 7 มันไม่มีหัวหน้า, ผู้กำกับการ, หรือผู้ปกครอง. 8 ถึงกระนั้นมันก็ยังสะสมอาหารไว้เมื่อฤดูร้อน, และรวบรวมสะเบียงของมันไว้เมื่อฤดูเกี่ยวข้าว. 9 เจ้าจะนอนอยู่นานสักเท่าใด, เจ้าขี้เกียจ? เมื่อไรเจ้าจะตื่นลุกขึ้นจากการหลับไหลของเจ้า? 10 “อยากนอนอีกนิด, อยากงีบอีกหน่อย อยากกอดมือนอนอีกประเดี๋ยว.” 11 ดังนั้นแหละความเข็ญใจของเจ้าจะจู่เข้ามาดุจโจรเข้าปล้น, และความขาดแคลนของเจ้าจะจู่เข้ามาดุจคนมีอาวุธครบมือ. 12 คนผู้ร้ายฆ่าคน, คนอสัตย์อธรรม, ได้แก่ผู้ที่เดินไปมาใช้ปากกล่าวคำที่หลงผิด. 13 ที่ขยิบหูขยิบตา, ที่เสือกเท้าไปมา, ที่ให้อาณัติสัญญาด้วยนิ้วมือของเขา; 14 ส่วนในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยการหลงผิด, เขาคิดทำร้ายอยู่เสมอ, เขาแพร่ความแตกสามัคคี. 15 เพราะฉะนั้นความหายนะของเขาจะจู่มาโดยฉับพลัน; ในทันใดนั้นเขาจะแหลกลานจนไม่มีทางเยียวยาเลย. 16 มีอยู่หกอย่างที่พระยะโฮวาทรงชัง; เออ, มีถึงเจ็ดอย่างซึ่งพระองค์ทรงสะอิดสะเอียน: 17 ตาหยิ่งยะโส; ลิ้นพูดปด; มือที่ประหารคนที่ไม่มีผิดให้โลหิตตก; 18 ใจที่คิดกะการชั่วร้ายนานา, เท้าที่วิ่งปราดไปกระทำผิด; 19 พะยานเท็จที่ระบายลมออกมาเป็นคำเท็จ, และคนที่แพร่การแตกสามัคคีในหมู่พี่น้อง. 20 ศิษย์ของเราเอ๋ย จงรักษาบัญญัติแห่งบิดาของเจ้าไว้, และอย่าลืมโอวาทแห่งมารดาของเจ้า: 21 จงมัดไว้กับดวงใจของเจ้าเสมอ; จงผูกไว้รอบคอของเจ้า. ยามที่เจ้าเดินไป. 22 คำสั่งสอนนั้นจะนำเจ้าไป; ยามที่เจ้านอนลงคำสั่งสอนนั้นจะอยู่เฝ้ารักษาเจ้าไว้; และยามที่เจ้าตื่นขึ้นคำสั่งสอนนั้นจะสนทนากับเจ้า. 23 เพราะว่าพระบัญญัติเป็นดวงประทีป; และคำโอวาทเป็นแสงสว่าง; และคำสั่งสอนห้ามปรามเป็นทางแห่งชีวิต: 24 เพื่อพิทักษ์ให้เจ้าพ้นจากหญิงชั่ว, ให้พ้นจากลิ้นเล่ห์สวาทของหญิงแพศยา. 25 อย่ามีราคะตัณหาในใจของเจ้าเนื่องด้วยรูปงามของเขา; หรืออย่ายอมให้นางจับตัวเจ้าไปด้วยหนังตาของเขา. 26 เพราะว่าค่าของหญิงโสเภณีก็เท่ากับอาหารชิ้นหนึ่ง; ส่วนหญิงทำการนอกใจสามีนั้นล่าชีวิตอันประเสริฐ. 27 บุรุษใดเล่าเมื่อเอาไฟใส่ที่น่าอกของตน, เสื้อผ้าของเขาจะไม่ไหม้หรือ? 28 หรือใครเดินบนถ่านหินคุร้อน, เท้าของเขาจะไม่ถูกเผา? 29 เพราะฉะนั้นบุคคลผู้ใดที่เข้าหาภรรยาของเพื่อนบ้าน; ใครที่แตะต้องหญิงนั้นจะไม่ได้รับโทษหามิได้. 30 ถ้าขะโมยลักอะไรไปเพื่อดับความหิว: คนเราก็ยังเหยียดขะโมยนั้น, 31 แต่เมื่อเขาถูกจับ, เขาจะต้องใช้คืนถึงเจ็ดเท่า; เขาจะต้องใช้ด้วยสิ่งของทุกอย่างที่เขามีอยู่ในเรือนของเขา. 32 ชายที่ล่วงประเวณีกับภรรยาเขาย่อมเป็นคนที่หาความคิดมิได้: เขาผู้ประพฤติกรรมอันนั้นเป็นผู้ทำลายวิญญาณของตนเอง. 33 เขาจะได้รับบาดแผลและความอัปยศ; และความอัปยศของเขาจะไม่ศูนย์สิ้นไปเลย. 34 เพราะความหึงหวงเร้าความเคียดแค้นของสามี; และเขาจะไม่ยอมลดหย่อนให้ในวันแก้แค้นนั้น. 35 เขาจะไม่เห็นค่าไถ่ใดๆ; หรือเขาจะไม่พักจุใจ, แม้ว่าเจ้าจะยอมให้สินไหมมากมาย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society