สุภาษิต 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ศิษย์ของเราเอ๋ย, อย่าลืมโอวาทของเรา; แต่จงให้ใจของเจ้ารักษาบัญญัติทั้งหลายของเรา: 2 เพราะว่าบัญญัตินั้นจะเพิ่มวันและปีเดือนทั้งหลายแห่งชีวิตของเจ้า, กับสันติสุขให้แก่เจ้า. 3 อย่าให้ความกรุณาและความจริงละจากตัวเจ้าไป: จงผูกความกรุณาและความจริงไว้รอบคอของเจ้า; จงจารึกไว้ที่ดวงใจของเจ้า; 4 ดังนั้นแหละเจ้าจะได้พบการสงเคราะห์และชื่อเสียงดีฉะเพาะพระเนดรพระเจ้าและต่อตามนุษย์. 5 จงวางใจในพระยะโฮวาด้วยสุดใจของเจ้า, อย่าพึ่งในความเข้าใจของตนเอง: 6 จงรับพระองค์ให้เข้าส่วนในทางทั้งหลายของเจ้า, และพระองค์จะชี้ทางเดินของเจ้าให้แจ่มแจ้ง. 7 อย่าอวดว่าตนเป็นคนฉลาด; จงยำเกรงพระยะโฮวา, และละจากความชั่ว; 8 นั้นแหละจะเป็นสุขภาพแก่ร่างกายของเจ้า, และสดชื่นแก่กะดูกของเจ้า 9 จงถวายพระเกียรติยศแด่พระยะโฮวาด้วยทรัพย์ของเจ้า, และด้วยผลแรกทั้งหมดที่เพิ่มพูนแก่เจ้านั้น; 10 เมื่อกระกำเช่นนั้นแล้วยุ้งฉางของเจ้าจะเต็มบริบูรณ์, และถังของเจ้าจะเปี่ยมล้นด้วยน้ำองุ่นสด. 11 บุตรชายของเราเอ๋ย, อย่าประมาทต่อบทวินัยของพระยะโฮวา; และอย่าอ่อนระอาต่อการเตือนสอนของพระองค์: 12 เพราะผู้ใดที่พระยะโฮวาทรงรักพระองค์ทรงเตือนสอนผู้นั้น, เช่นบิดากระทำต่อบุตรที่ตนชื่นชม 13 ความผาสุขมีแก่คนนั้นที่พบพระปัญญา, และแก่คนนั้นที่รับความเข้าใจ. 14 เพราะว่าการหาพระปัญญามาได้นั้นก็ดีกว่าได้เงิน, และผลกำไรนั้นก็ประเสริฐกว่าทองคำบริสุทธิ์. 15 พระปัญญามีค่ายิ่งกว่าทับทิม: และไม่มีสิ่งใดๆ ซึ่งเจ้าพึงปรารถนาเอามาเทียมกับพระปัญญาได้. 16 ในระยะพระหัตถ์เบื้องขวาของพระปัญญานั้นมีวันคืนอยู่ยืดยาว; และในพระหัตถ์เบื้องซ้ายมีทรัพย์มั่งคั่งและเกียรติศักดิ์. 17 วิถีของพระปัญญานั้นคือทางความโสมนัสส์, และทางทั้งหลายของพระปัญญานั้นคือสันติสุข. 18 พระปัญญาเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแก่คนนั้นๆ ที่ฉวยเอาพระองค์ไว้ได้: และทุกคนที่ยึดถือพระองค์ไว้นั้นก็จะมีความผาสุก. 19 โดยพระปัญญานั้นเองพระยะโฮวาได้ทรงประดิษฐานโลกไว้; โดยความเข้าใจนั้นเองพระองค์ได้ทรงแต่งตั้งฟ้าสวรรค์. 20 โดยความรู้นั้นเองพระองค์ได้ทรงแยกน้ำออกเป็นห้วงลึก, และทรงให้ท้องฟ้าหยาดน้ำค้างลงมา, 21 ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงสงวนพระปัญญาอันเลิศและความสุขมรอบคอบไว้: อย่าพ้นจากสายตาของเจ้าไป: 22 เพื่อว่าจะได้เป็นชีวิตแก่วิญญาณของเจ้า, และเป็นคุณประดับคอของเจ้า. 23 ขณะนั้นเจ้าจะดำเนินอยู่ในทางของเจ้าโดยปลอดภัย, และเท้าของเจ้าจะมิได้สะดุด. 24 เมื่อเจ้าเอนหลัง, เจ้าจะไม่ต้องวิตก: เออ, ยามเจ้านอนลง, ความหลับของเจ้าจะสดชื่น. 25 อย่าวิตกถึงเหตุน่ากลัวอันจะเกิดขึ้นฉับพลัน, หรือวิตกถึงพายุแห่งความพินาศของคนชั่วอันจะเกิดขึ้น; 26 เพราะว่าพระยะโฮวาจะเป็นที่ไว้วางใจของเจ้า, และจะทรงรักษามิให้เท้าของเจ้าพลาดพลั้งไป 27 อย่ากีดกันความดีไว้จากคนใดๆ ที่เขาควรจะได้ความดีนั้น, ในเมื่อเจ้ามีอำนาจอยู่ในกำมืออาจจะทำได้. 28 อย่าพูดกับเพื่อนบ้านของเจ้าว่า, “ไปก่อนเถอะแล้วค่อยมาอีกที, พรุ่งนี้เถอะฉันจะให้,” ในเมื่อเจ้ามีสิ่งนั้นอยู่ใกล้ตัวของเจ้า. 29 อย่าคิดทำร้ายเพื่อนบ้านของเจ้า, เห็นแล้วว่าเขารู้สึกว่าปลอดภัยที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงเจ้า. 30 อย่าหาเหตุทะเลาะกับผู้ใด, เมื่อเขามิได้ทำอันตรายอย่างใดแก่เจ้า. 31 อย่าอิจฉาคนห้าว, และอย่าเลือกทางประพฤติของเขาไว้. 32 เพราะผู้หลงผิดเป็นที่สะอิดสะเอียนแด่พระยะโฮวา; แต่ทรงเป็นมิตรกับคนตรง. 33 การสาปสรรของพระยะโฮวาตกอยู่ในเรือนของคนชั่วร้าย; แต่พระองค์ทรงอวยพระพรต่อบ้านเรือนของผู้ชอบธรรม. 34 พระองค์ทรงประมาทเยาะเย้ยผู้ประมาทเยาะเย้ยเป็นแน่; แต่พระราชทานพระคุณต่อผู้ถ่อมตัวลง. 35 คนมีปัญญาจะได้สง่าราศีเป็นมรดก, แต่ความอับอายขายหน้าจะเป็นรางวัลสำหรับคนโง่ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society