สุภาษิต 29 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ คนที่ถูกห้ามปรามอยู่บ่อยๆ และยังทำตัวเป็นคนคอแข็ง, คนนั้นจะถูกทำลายเสียทันทีและไม่มีหนทางแก้ไข.

² เมื่อผู้ชอบธรรมถืออำนาจปกครอง, ราษฎรก็พากันชื่นชมยินดี; แต่เมื่อคนชั่วขึ้นปกครอง, ราษฎรต่างก็ถอนใจใหญ่.

³ คนที่รักปัญญาย่อมทำให้บิดาของตนชื่นชมยินดี; แต่คนที่คบหาหญิงชั่วย่อมผลาญทรัพย์ของตน.

⁴ โดยการยุตติธรรมกษัตริย์ย่อมตั้งแผ่นดินให้มั่นคง; แต่คนที่บีบคั้นเร่งเอาส่วยอากรจากราษฎรก็ทำลายแผ่นดินเสีย.

⁵ คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตน, ก็เปรียบเหมือนวางตาข่ายไว้ดักเท้าของเขา.

⁶ มีบ่วงแร้วอยู่ในการผิดของคนชั่วสำหรับดักตัวเขาเอง; แต่คนชอบธรรมก็ร้องเพลงและมีความชื่นชมยินดี.

⁷ คนชอบธรรมย่อมพิจารณาดูสิทธิของคนยากจน; แต่คนชั่วไม่สนใจในเรื่องใดเลย.

⁸ คนประมาทเยาะเย้ยเป็นเหตุก่อการจลาจลให้ลุกลามขึ้นในเมือง; แต่คนชอบธรรมก็กระทำให้ความเคียดแค้นนั้นกลับคืนดี.

⁹ ถ้าคนใดมีปัญญาเป็นคู่ความกับคนโฉด, ถึงแม้ว่าคนโฉดนั้นจะโกรธหรือหัวเราะก็ตาม, คงไม่มีความสงบสุข.

¹⁰ คนกระหายเลือดย่อมเกลียดชังคนดีรอบคอบ; แต่ฝ่ายคนตรงมีน้ำใจที่จะช่วยชีวิตเขา.

¹¹ คนโฉดมักคายความโกรธของเขาออกมาทั้งหมด; แต่ผู้มีปัญญาย่อมระงับความโกรธของเขาให้หายไป.

¹² ถ้าผู้ครองเมืองเป็นคนหูเบา, ข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วไปหมด.

¹³ ผู้ยากจนและผู้กดขี่ปะปนอยู่ด้วยกัน; พระยะโฮวาทรงประทานอาการเห็นแก่หน่วยตาของทั้งสองพวก.

¹⁴ กษัตริย์ผู้ทรงพิพากษาความของคนจนโดยยุตติธรรม, พระที่นั่งของกษัตริย์นั้นจะดำรงถาวร.

¹⁵ ไม้เรียวที่ตีสอนทำให้เกิดปัญญา; แต่เด็กที่ถูกละเลยนั้นเป็นเหตุกระทำให้มารดาของตนได้ความละอาย.

¹⁶ เมื่อคนชั่วมีอำนาจมากขึ้นการชั่วร้ายก็มากขึ้นเหมือนกัน; แต่คนชอบธรรมจะหนำใจเมื่อแลเห็นคนชั่วล้มลง.

¹⁷ จงกล่าวสั่งสอนบุตรชายของตนและบุตรชายนั้นจะเป็นเหตุให้เจ้าสบายใจ; เออ เขาจะทำให้ดวงจิตต์ของเจ้าเบิกบานยินดี.

¹⁸ ที่ไหนขาดการแนะนำสั่งสอน, ประชาชนที่นั่นก็เตลิดไป; แต่คนที่ประพฤติตามพระบัญญัติจะได้ความผาสุก.

¹⁹ ที่จะใช้แต่วาจาว่ากล่าวทาสย่อมไม่เป็นผล; ด้วยว่าถึงเขาจะเข้าใจคำของเจ้าแล้ว, เขาก็จะไม่ทำตาม.

²⁰ ท่านได้เห็นคนปากไวใจเร็วหรือ? ถึงจะหวังใจในคนโฉดก็ยังกว่าหวังใจในคนเช่นนั้น.

²¹ คนที่ถนอมเลี้ยงบ่าวของตนมาแต่เด็กที่สุดปลายเขาก็จะทะนงตัวว่าเป็นลูกชาย.

²² คนเจ้าโมโหทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทกัน; และคนเจ้าโทโสก่อการผิดมาก.

²³ ความเย่อหยิ่งของคนจะทำให้เขาต่ำต้อย: แต่คนที่มีใจสุภาพต่ำต้อยจะได้เกียรติศักดิ์.

²⁴ คนที่เป็นพรรคพวกกับขะโมยก็เป็นผู้ทุจจริตต่อวิญญาณของตนเอง; และถึงเขาได้ฟังคำสาบานของตัวแล้ว, เขาก็ยังนิ่งเสียไม่พูดเลย.

²⁵ การกลัวคนนั้นนำไปถึงบ่วงแร้ว; แต่ผู้ที่ยำเกรงพระยะโฮวาจะปลอดภัย.

²⁶ ใครๆ ก็หาช่องที่จะได้รับการโปรดปรานจากผู้ครองเมือง; แต่การตัดสินเด็ดขาดแก่มนุษย์นั้นมาจากพระยะโฮวา.

²⁷ คนอธรรมย่อมเป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อคนชอบธรรม; และคนตรงก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อคนชั่ว.

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan