สุภาษิต 26 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ การที่หิมะตกในฤดูร้อนและฝนตกในฤดูเกี่ยวไม่เหมาะสมฉันใด, เกียรติศักดิ์ไม่เหมาะสมกับคนโฉดเขลาฉันนั้น.

² นกกระจอกโผผินบินไป, และนกแอ่นลมบินร่อนไปฉันใด, คำสาปแช่งคงจะผ่านพ้นไปจากผู้ไม่มีผิดฉันนั้น.

³ แส้เหมาะกับม้า, บังเหียนเหมาะกับลาฉันใด, ไม้เรียวก็เหมาะกับหลังคนโฉดเขลาฉันนั้น.

⁴ อย่าตอบถ้อยคนโฉดในเรื่องโฉดเขลาของเขา, เกรงว่าเจ้าจะกลายเป็นอย่างเขา.

⁵ จงตอบถ้อยคนโฉดในเรื่องโฉดเขลาของเขา, เกรงว่าเขาจะเย่อหยิ่งนึกว่าเขาเป็นคนมีปัญญา.

⁶ ผู้ที่ใช้คนโฉดเป็นผู้ถือสาส์นไปเปรียบเหมือนได้ตัดเท้าของตัวเองและดื่มอันตรายเข้าไป.

⁷ ขาของคนง่อยห้อยโตงเตงอยู่ฉันใด, สุภาษิตที่ออกมาจากปากของคนโฉดก็เป็นฉันนั้น.

⁸ คนที่ให้เกียรติศักดิ์แก่คนโฉดก็เท่ากับวางถุงเพชรพลอยไว้กับกองหิน.

⁹ สุภาษิตในปากของคนโฉดก็เท่ากับกิ่งไม้หนามที่อยู่ในมือของคนขี้เมา.

¹⁰ คนชำนาญงานทำอะไรได้ทุกอย่าง; แต่คนโฉดย่อมจ้างคนแรกที่ผ่านมา.

¹¹ สุนัขมักกลับกินของที่มันสำรอกออกมาแล้วฉันใด, คนโฉดมักทำการโฉดของตนซ้ำอีกฉันนั้น.

¹² เจ้าเห็นคนที่ถือดีในปัญญาของตนเองหรือ? มีความหวังในคนโฉดมากยิ่งไปกว่าในคนนั้นเสียอีก.

¹³ คนเกียจคร้านมักกล่าวว่า, “มีสิงห์โตอยู่กลางทาง, มีสิงห์โตอยู่ที่ถนน”.

¹⁴ บานประตูเปิดอยู่กับบานพับฉันใด, คนเกียจคร้านก็พลิกไปมาอยู่กับที่นอนของเขาฉันนั้น.

¹⁵ คนเกียจคร้านจุ่มมือลงในชามข้าว: แล้วกว่าจะเปิบเข้าปากอีกก็รู้สึกอ่อนใจ.

¹⁶ คนเกียจคร้านเห็นไปว่าตัวมีปัญญายิ่งไปกว่าเจ็ดคนที่อาจตอบปัญหาได้สมเหตุสมผล.

¹⁷ คนที่เดินผ่านไปและแวะเข้าไปยุ่งกับการทะเลาะวิวาทที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนก็เปรียบเหมือนคนที่จับหูสุนัขดึงไว้.

¹⁸ คนบ้าที่ขว้างดุ้นไฟและลูกธนูและอะไรๆ ที่ทำให้คนตายฉันใด, คนที่ได้ล่อลวงเพื่อนบ้านของตนแล้วพูดว่า,

¹⁹ “ฉันหยอกเล่นต่างหาก” ก็เป็นเช่นนั้น.

²⁰ ที่ไหนไม่มีฟืนไฟก็ดับ: และที่ไหนที่ไม่มีคนปากบอนการทะเลาะวิวาทก็หมดไป.

²¹ ถ่านเป็นเชื้อเพลิงและฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใด, คนที่มักทะเลาะวิวาทก็เป็นเชื้อให้เกิดการวิวาทกันฉันนั้น,

²² ถ้อยคำของคนที่มักซุบซิบนินทาเป็นเหมือนอาหารอันโอชารส, และมันก็เลื่อนลงไปถึงส่วนในที่สุดของคน.

²³ ปากหวานกับใจชั่วก็เหมือนภาชนะดินที่แต่งทาด้วยขี้เงิน.

²⁴ คนที่มีใจเกลียดชังนั้นอาจจะปลอมถ้อยคำที่ออกมาจากริมฝีปากของเขา, แต่เขาย่อมสงวนอุบายล่อลวงไว้ในใจ.

²⁵ แม้เขาจะพูดคำไพเราะอย่าเชื่อเขาเลย; เพราะว่ามีสิ่งน่าสะอิดสะเอียนอยู่ในใจคนนั้นถึงเจ็ดชั้น;

²⁶ ถึงแม้ว่าเขาจะปกปิดความเกลียดชังของเขาไว้ด้วยเล่ห์เหลี่ยมใดๆ, แต่คงจะถูกเผยออกมาให้เห็นแจ้งต่อหน้าคนทั้งปวง.

²⁷ คนใดที่ขุดหลุมพลางไว้ก็จะตกลงไปในนั้นเอง; และคนที่กลิ้งก้อนหินขึ้นไปมันจะกลิ้งกลับมาทับตนเอง.

²⁸ ลิ้นมุสาย่อมนำหายนะมาสู่ตน; และปากป้อยอย่อมทำลายตนเอง

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan