สุภาษิต 25 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ ต่อไปนี้เป็นสุภาษิตของท่านซะโลโมที่พวกอาลักษณ์ของท่านฮิศคียากษัตริย์แผ่นดินยะฮูดาได้คัดลอกไว้:

² สง่าของพระเจ้าอยู่ที่การซ่อนเร้นสิ่งลับลึก; แต่สง่าของกษัตริย์อยู่ที่การค้นพบสิ่งเหล่านั้น.

³ ฟ้าสวรรค์สูงฉันใดและแผ่นดินโลกลึกฉันใด, พระทัยของกษัตริย์ทั้งหลายก็หยั่งไม่ถึงฉันนั้น.

⁴ ถ้าหลอมเงินให้ปราศจากราคีแล้วก็จะมีน้ำเงินบริสุทธิ์ออกมา.

⁵ ถ้ากำจัดคนชั่วไปเสียจากกษัตริย์, พระที่นั่งของพระองค์ก็จะยืนยงอยู่ในความยุตติธรรม.

⁶ อย่าอวดเกียรติยศของตนต่อพระพักตรกษัตริย์, และอย่ายืนในที่คนใหญ่คนโต:

⁷ ด้วยว่าที่เขาจะกล่าวแก่เจ้าว่า, “เชิญขึ้นมานี่”, ก็ดีกว่าที่เจ้าจะถูกเลื่อนที่ลงในที่ชุมนุมของเจ้านาย. เหตุการณ์ใดๆ ที่ตาของเจ้าได้เห็นแล้วนั้น

⁸ อย่าด่วนออกไปถกเถียงกับใครๆ, เกรงว่าเมื่อสุดปลายเจ้าจะจนแต้มแก่เพื่อนบ้านและได้รับความอับอายขายหน้า.

⁹ ถ้ามีเรื่องราวอะไรกับเพื่อนบ้านจงไปถกเถียงกับเขาเป็นส่วนตัว, และอย่านำเอาเรื่องภายในของเขาไปประจาร;

¹⁰ เกรงว่าคนที่ได้ยินเรื่องนั้นจะต่อว่าเจ้าและเจ้าจะเสียชื่อตลอดไป.

¹¹ คำพูดที่เหมาะกับกาละเทศะเปรียบเหมือนผลแอปเปิ้ลทำด้วยทองคำใส่ไว้ในกระเช้าเงิน.

¹² คำตักเตือนห้ามปรามของผู้มีปัญญาที่มากะทบหูคนเชื่อฟังก็เปรียบเหมือนตุ้มหูและเครื่องประดับที่ทำด้วยทองคำบริสุทธิ์;

¹³ ความเย็นแห่งหิมะเป็นที่ชื่นใจในฤดูร้อนฉันใด, คนรับใช้สัตย์ซื่อเป็นที่ให้คนที่ใช้เขาไปเชื่อใจฉันนั้น, ด้วยว่าเขาได้ทำให้นายของเขามีความชื่นใจมาก.

¹⁴ ผู้ที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่มิได้ให้ก็เปรียบเหมือนเมฆและลมที่ไร้ฝน.

¹⁵ การที่เพียรอ่อนน้อมวิงวอนนั้นเป็นที่เน้าโน้มน้ำพระทัยของเจ้านาย, และลิ้นที่อ่อนหวานอาจกระทำให้กะดูกแตกได้.

¹⁶ เจ้าได้พบน้ำผึ้งแล้วหรือ? จงกินแต่พอสมควร, เกรงว่าถ้ากินอิ่มเกินไปก็จะอาเจียนออกมา.

¹⁷ อย่าย่างเท้าเข้าไปในบ้านของเพื่อนบ้านเจ้าบ่อยนัก, เกรงว่าเขาจะเบื่อและเกลียดเจ้า.

¹⁸ คนผู้เป็นพะยานเท็จต่อเพื่อนบ้านก็เป็นเหมือนตะลุมพุกและดาบและลูกธนูแหลม.

¹⁹ ความไว้วางใจแก่คนอสัตย์ในคราทุกข์ยากนั้นก็เป็นเหมือนซี่ฟันที่หักเสียแล้ว, และข้อเท้าที่เคล็ดแคลงไปนั้น.

²⁰ คนที่ร้องเพลงตลกคะนองให้คนที่มีใจเศร้าหมองฟังก็เป็นเหมือนคนที่ถอดเสื้อของเขาในที่อากาศหนาว, และเหมือนเทน้ำส้มลงไปที่แผล.

²¹ ถ้าศัตรูของเจ้าหิว, จงให้อาหารเขากิน; และถ้าเขากระหาย, จงให้น้ำเขาดื่ม.

²² ด้วยว่าถ้าทำอย่างนั้นเจ้าจะกองถ่านเพลิงไว้ที่ศีรษะของเขา, และพระยะโฮอาจะทรงประทานรางวัลให้เจ้า.

²³ ลมเหนือพาฝนมาฉันใด, ลิ้นส่อเสียดก็นำหน้าบูดบึ้งมาฉันนั้น.

²⁴ ที่จะอาศัยอยู่ที่ห้องมุมดาดฟ้าตึกดีกว่าอยู่ร่วมห้องกว้างขวางด้วยกันกับหญิงมักทะเลาะจู้จี้.

²⁵ น้ำเย็นทำให้คนระหายชื่นใจฉันใด, ข่าวดีที่มาจากเมืองไกลก็เช่นนั้นดุจกัน.

²⁶ น้ำพุที่ถูกเหยียบย่ำให้ขุ่นและบ่อน้ำที่ถล่มแล้วเป็นไปฉันใด, คนชอบธรรมที่พลอยตามคนชั่วก็เป็นไปเช่นนั้น.

²⁷ ซึ่งจะกินน้ำผึ้งมากเกินไปนั้นก็ไม่ดี, และซึ่งจะไปเที่ยวเสาะหาเกียรติยศใส่ตนเองก็ไม่ดีเหมือนกัน.

²⁸ คนที่ไม่มีอำนาจบังคับระงับใจของตนเองก็เป็นเหมือนเมืองที่หักพังและไม่มีกำแพงเมือง.

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan