สุภาษิต 23 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เมื่อเจ้านั่งรับประทานอาหารกับเจ้าบ้านผ่านเมือง, จงสำนึกถึงท่านที่อยู่ต่อหน้าเจ้าด้วยความระวัง; 2 และถ้าเจ้ามักเป็นคนกินเติบ, จงประหยัดตัวเหมือนกับมีดสอดอยู่ที่คอหอยของเจ้า. 3 อย่าโลภอาหารโอชารสอย่างพิเศษของท่าน, ด้วยว่าอาหารนั้นเป็นที่ล่อลวงให้หลง. 4 อย่ากรากกรำตัวเจ้าเพื่อจะได้เป็นคนมั่งมี; จงเลิกความเห็นอันนั้นเสีย. 5 เจ้าจะเพ่งตาของเจ้าอยู่ที่ของอนิจจังหรือ? เพราะทรัพย์สมบัติมีปีก; แน่นอนทีเดียว, มันจะบินหายไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี. 6 อย่ากินอาหารของคนที่มีตาสำแดงใจแคบ; อย่าปรารถนาอาหารอย่างวิเศษโอชารสของเขาเลย; 7 ด้วยว่าเขาเป็นคนอย่างที่มีใจตระหนี่ถี่เหนียว: เขาจะว่าแก่เจ้าว่า, “เชิญกินและดื่มเถิด;” แต่ใจของเขาไม่ได้เห็นแก่ตัวเจ้าเลย. 8 อาหารที่เจ้ากินเข้าไปนั้นเจ้าจะต้องอาเจียนออกมา, และคำอ่อนหวานของเจ้านั้นจะเสียไปเปล่าๆ. 9 อย่าพูดให้คนโฉดเขลาฟัง; ด้วยว่าเขาจะประมาทสติปัญญาแห่งคำพูดของเจ้านั้น. 10 อย่ารุกล้ำที่ดินซึ่งได้ปักไว้แต่โบราณนั้น; และอย่าแย่งชิงเอาไร่นาของลูกกำพร้า: 11 ด้วยว่าผู้แทนตัวลูกกำพร้านั้นทรงฤทธิ์อันยิ่ง; ท่านก็จะทรงว่าความต่อสู้เจ้าในคดีของเขานั้น. 12 จงสนใจในคำสั่งสอนทั้งหลายนั้น, และจงเอียงหูฟังคำทั้งปวงที่ประกอบด้วยความรู้. 13 อย่าละเลยการเฆี่ยนสอนเด็ก: ด้วยว่าถ้าเจ้าจะตีสอนเด็กด้วยไม้เรียวเขาคงจะไม่ตาย. 14 เจ้าจงใช้ไม้เรียวตีเขา, และเจ้าจะได้ช่วยจิตต์วิญญาณของเขาให้พ้นจากเมืองผี. 15 ศิษย์ของเราเอ๋ย, ถ้าเจ้ามีใจประกอบด้วยสติปัญญา, จิตต์เราเองก็จะพลอยยินดีด้วย. 16 เออ ใจของเราจะปีติยินดี; เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดวาจาซื่อตรง. 17 อย่าให้ใจของเจ้าอิจฉาคนชั่ว; แต่จงยำเกรงพระยะโฮวาวันยังค่ำ: 18 ด้วยว่าเวลาภายหน้าจะมีแน่, และความหวังใจของเจ้าจะไม่เสียเปล่า. 19 ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงฟังและเป็นคนมีปัญญาเถิด, และจงนำใจของตนให้ไปตามทางนั้น. 20 อย่ามั่วสุมกับนักเสพเหล้าองุ่น; หรือกับคนกินเนื้อเติบ: 21 ด้วยว่าคนขี้เมาและคนกินเติบคงจะมาถึงการยากจน: และการเซื่อมซึมนั้นจะเป็นเหตุให้ตัวนุ่งห่มผ้าขี้ริ้ว. 22 เจ้าจงฟังคำบิดาผู้บังเกิดเกล้าของเจ้า, และอย่าดูหมิ่นมารดาของเจ้าเมื่อท่านแก่ชรา. 23 จงซื้อความจริงไว้และอย่าขายเสียเลย: เออ คือปัญญาแลความสั่งสอนแลคำเข้าใจ. 24 บิดาของคนชอบธรรมจะชื่นใจยินดีมาก; และผู้ที่ให้กำเนิดบุตรที่มีปัญญาจะมีความชื่นชมยินดีในบุตรนั้น. 25 จงทำให้บิดามารดาของเจ้ามีความยินดี, และจงทำให้มารดาที่คลอดเจ้ามานั้นมีใจชื่นบาน. 26 ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงสนใจของเจ้าอยู่กับเรา, และให้ตาของเจ้าชื่นชอบในทางทั้งปวงของเรา. 27 ด้วยว่าหญิงแพศยาเปรียบเหมือนหลุมอันลึกและหญิงชั่วเปรียบเหมือนบ่อลึกแคบ. 28 เออ นางซุ่มคอยอยู่เหมือนโจร, และปล้นทำร้ายชายเสียเป็นอันมาก. 29 ใครที่ร้อง “โอ้ โอ๋?” ใครที่ร้อง “อนิจจาเอ๋ย!” ใครที่มักทะเลาะวิวาทกัน? ใครที่บ่นพึมพำ? ใครที่ถูกบาดเจ็บไม่เข้าเรื่อง? ใครที่ตาแดงเป็นนกกด? 30 ก็คือพวกนั้นที่นั่งกินเหล้าองุ่นอยู่ช้านาน, และคนที่ช่ำชองในเรื่องเหล้าประสม. 31 อย่ามองดูเหล้าองุ่นนั้นที่มีสีแดง, และที่ฉายแสงอยู่ในถ้วย; มันเลื่อนไหลลงไปอย่างคล่องคอ; 32 แต่ที่สุดปลายมันจะกัดเหมือนงู, และจะปล่อยพิษเหมือนงูเห่า. 33 ตาของเจ้าจะมองเห็นของวิปริตไป, และใจของเจ้าจะทำให้เจ้าพูดคำเลอะเทอะไป. 34 เออ เจ้าจะเป็นเหมือนคนที่หลับสนิทอยู่กลางทะเล, และเหมือนคนที่นอนอยู่บนยอดเสากระโดง. 35 เจ้าจะพูดว่า, “ใครจะตีข้าฯ ข้าฯ ก็ไม่เจ็บ; ใครเฆี่ยนข้าฯ ข้าฯ ก็ไม่รู้สึกอะไร: เมื่อไรข้าฯ จะส่างหนอ? จะได้ไปหากินอีก.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society