สุภาษิต 21 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ดวงหทัยของกษัตริย์อยู่ในความคุ้มครองของพระยะโฮวาเหมือนร่องน้ำทั้งหลาย; พระองค์ทรงดัดน้อมหทัยนั้นให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระองค์. 2 มนุษย์ย่อมเห็นว่าทางประพฤติทั้งหลายถูกต้องในสายตาของเขาเอง; แต่พระยะโฮวาทรงชั่งจิตต์ใจทั้งปวง. 3 การประพฤติชอบธรรมและยุตติธรรมเป็นที่ชอบพระทัยพระยะโฮวามากยิ่งกว่าเครื่องบูชาทั้งปวง. 4 ตาหยิ่งยะโสกับใจจองหองที่เป็นน้ำมือแห่งคนชั่วนั้นเป็นบาปทั้งสิ้น. 5 ความดำริการณ์ของคนขยันขันแข็งนำไปถึงความบริบูรณ์: แต่ทุกคนที่เกียจคร้านก็รีบไปถึงการขัดสน. 6 การหาทรัพย์ด้วยใช้ลิ้นมุสานั้นก็เป็นเหมือนการไล่จับหมอกจนไปติดบ่วงตาย. 7 การร้ายของคนชั่วจะกวาดเขาไปเสีย; เพราะเขาไม่ยอมทำการยุตติธรรม. 8 ทางประพฤติของคนบาปหนาเป็นทางคดเคี้ยว; แต่ทางประพฤติของคนใจบริสุทธิ์เป็นทางตรง. 9 ที่จะอาศัยอยู่ที่ห้องมุมดาดฟ้าตึกดีกว่าอยู่ร่วมห้องกว้างขวางด้วยกันกับหญิงมักทะเลาะจู้จี้. 10 จิตต์ใจของคนชั่วมักปรารถนาการร้าย; และเพื่อนบ้านของเขาไม่ประสพการเอื้อเฟื้อในสายตาของเขา. 11 คนประมาทเยาะเย้ยจะต้องถูกโทษเสียก่อนจึงจะได้ความรู้ฉลาดขึ้น; แต่คนที่มีสติปัญญาพอได้ยินคำสั่งสอนก็ได้ความรู้. 12 พระผู้ทรงธรรมย่อมพิจารณาดูวงศ์วานของคนชั่ว; คนชั่วทั้งหลายจะต้องถูกล้างผลาญเสียเพราะความชั่วของเขา. 13 คนที่ปิดหูของตนไว้ไม่ฟังคำร้องทุกข์ของคนจน เขาเองคงจะต้องร้องทุกข์แต่จะไม่มีใครฟังเขา. 14 ของกำนัลที่แอบให้กันลับๆ ย่อมระงับความโกรธ; และของกำนัลที่เขาล้วงออกมาให้จากหน้าอกนั้นมักสงบโทโสอันแรงกล้าเสีย. 15 ผู้ชอบธรรมมีความยินดีในการพิพากษาอันยุตติธรรม; แต่นั่นเป็นการพินาศแก่ผู้ประพฤติชั่ว. 16 ผู้ที่เดินหลงไปจากวิถีทางแห่งปัญญาจะต้องเข้าไปอยู่ในชุมนุมคนที่ตายแล้ว 17 คนที่มีใจรักแต่การสนุกสนานคงจนไป; และคนที่รักแต่เหล้าองุ่นและน้ำมันหอมจะมั่งมีก็หามิได้. 18 คนชั่วจะต้องรับโทษแทนคนชอบธรรม; และคนอธรรมจะต้องรับโทษแทนคนสัตย์ธรรม. 19 ไปอาศัยอยู่ที่ป่าเปลี่ยวดีกว่าอาศัยอยู่กับหญิงที่มักทะเลาะและบ่นจู้จี้. 20 ทรัพย์วิเศษและน้ำมันมีบริบูรณ์อยู่ในเรือนของคนมีปัญญา; แต่คนโฉดเขลาย่อมใช้เปลืองเสียหมด. 21 คนที่ประพฤติตามความชอบธรรมและความเมตตาจะประสพชีวิต, ความชอบธรรมและเกียรติศักดิ์. 22 ผู้ที่มีปัญญาอาจปีนเข้าเมืองเข้มแข็งได้, และอาจทำลายขวัญแห่งเมืองนั้น. 23 คนที่ระวังปากและลิ้นของตนไว้ก็ป้องกันจิตต์ของตนให้พ้นจากความยุ่งยาก. 24 ผู้ที่จองหองและหยิ่งยะโสได้ชื่อว่าเป็นคนประมาทเย้ยหยัน; เขาประพฤติชั่วในทางโอ้อวดทะนงตัว. 25 ความอยากได้ของคนเกียจคร้านก็ทำลายตัวของตนเอง, เพราะมือของเขาไม่ยอมทำการ. 26 เขามีใจโลภอยากได้วันยังค่ำ; แต่ว่าคนชอบธรรมนั้นมีแก่ใจให้เสมอไม่หวงแหนเลย. 27 เครื่องบูชายัญของคนชั่วเป็นของน่าสะอิดสะเอียนอยู่แล้ว; แต่ถ้าเขานำเครื่องบูชานั้นมาด้วยยังมีน้ำใจชั่วร้าย, จะเป็นที่น่าสะอิดสะเอียนมากยิ่งกว่านั้นเท่าใด. 28 พะยานเท็จจะต้องพินาศ; แต่พะยานที่ได้ยินอย่างไรและพูดไปอย่างไรนั้นจะยืนยงอยู่ได้. 29 คนชั่วทำหน้าของตนให้ด้านไป; แต่คนซื่อตรงย่อมอุสส่าห์แก้ไขทางประพฤติของตนให้ดีขึ้น, 30 ไม่มีปัญญาหรือความเข้าใจใดๆ หรือข้อหารือใดๆ จะมาต่อสู้เอาชะนะพระยะโฮวาได้. 31 เขาเตรียมม้านั้นไว้สำหรับทำศึกได้; แต่การมีชัยนั้นมาจากพระยะโฮวา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society